IV U 536/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Toruniu z 2018-10-15
- Tytuł:
- Sąd Okręgowy w Toruniu z 2018-10-15
- Data orzeczenia:
- 15 października 2018
- Data publikacji:
- 25 stycznia 2019
- Sygnatura:
- IV U 536/18
- Sąd:
- Sąd Okręgowy w Toruniu
- Wydział:
- IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
- Przewodniczący:
- Jakub Litowski
- Protokolant:
- st. sekr. sądowy Marzenna Śliwa
- Teza:
- I. Legitymacja ubezpieczeniowa stanowi jeden z normatywnie wskazanych środków dowodowych, na podstawie których organ rentowy może – na etapie postępowania administracyjnego – stwierdzić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty (§ 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10. 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, Dz. U. Nr 237 poz. 1412; zob. także § 20 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń, Dz. U. Nr 10 poz. 49). II. Legitymacja ubezpieczeniowa wydawana na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Opieki Społecznej z dnia 28 grudnia 1933 r. o sposobie dokonywania zgłoszeń w zakresie ubezpieczeń społecznych, uiszczania składek i kontroli czynności pracodawców (Dz. U. Nr 103 poz. 818 – § 43 do 52) miała w założeniu stanowić autonomiczne źródło wszelkich informacji dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym, jak też niezbędnych do ustalenia prawa do określonych świadczeń lub ich wysokości. Tożsamą funkcję pełniły legitymacje ubezpieczeniowe wydawane na podstawie kolejnych aktów prawnych, które w późniejszych okresach zastąpiły przepisy rozporządzenia z 1933 r. III. Ze względu na brak dostępu do dokumentacji ubezpieczony został pozbawiony możliwości wykazywania realnych kwot otrzymywanych wynagrodzeń, co w konsekwencji doprowadził do nabycia przez niego prawa do emerytury w niższej wysokości (niż miał prawo oczekiwać). Tym bardzie wskazane wydaje się podejście z dużą wnikliwością do każdego dowodu, jaki jest on w stanie zaoferować, zwłaszcza do tych, do których odwołują się wprost przepisy regulujące postępowanie dowodowe przed organem rentowym. Niewskazane byłoby tym samym odrzucanie a limine takich środków dowodowych, lecz należy starać się wydobyć z nich jak najwięcej istotnych informacji, działając w ten sposób na korzyść ubezpieczonego (aczkolwiek nadal w granicach prawa). IV. Wprawdzie zgodnie z § 27 rozporządzenia z 11.10.2011 r. dowody z dokumentów, pisemne zeznania świadków oraz pisemne oświadczenia zainteresowanego powinny być dołączone do wniosku w oryginale. Jednak przedłożenie kopii spornego wpisu (nie zaś oryginału) nie zwalnia organu rentowego z obowiązku przeprowadzenia określonego postępowania, w ramach którego organ rentowy mógł (i powinien) zobligować ubezpieczonego do przedłożenia całej legitymacji ubezpieczeniowej, a przynajmniej zwrócić mu uwagę na treść § 27 wzmiankowanego rozporządzenia. Powinność taką można wywieść chociażby z art. 7 i 9 kpa, czy też § 1 ust. 2 i § 4 ust. 4 rozporządzenia z 11.10.2011 r. Treść przytoczonych przepisów nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że organ rentowy winien pouczyć ubezpieczonego o potrzebie dołączenia do wniosku oryginału legitymacji ubezpieczeniowej i dopiero po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu (na złożenie takiej legitymacji) mógł wydać sporne decyzje. Zaniechanie tej powinności stanowi okoliczność obciążającą organ rentowy w sposób skutkujący uznaniem jego odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowych decyzji.
Dodano:
,
Opublikował(a):
Magdalena Zielińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację: Jakub Litowski
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację: Jakub Litowski
Data wytworzenia informacji: