Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 793/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 września 2022 r., sygn. akt (...)

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. U.

niekaralność oskarżonej

karta karna

202

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonej

1. Naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 4 kpk i art. 7 kpk poprzez wybiórczą i dowolną ocenę dowodów prowadzącą do uznania oskarżonej za winną zarzucanego jej czynu, podczas gdy swobodnie i całościowo oceniając zebrany materiał dowodowy należy dojść do wniosku, iż M. U. powinna być uniewinniona od zarzucanego jej czynu, bowiem zachodzi przesłanka z art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

2. Naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 kpk, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wydanie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, podczas gdy sąd powinien wydać wyrok uniewinniający, wobec przesłanki z art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

3. Naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 167 kpk i w zw. z art. 170 § 1 pkt 2 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonej, złożonego na rozprawie w dniu 05.04.2022 r. o dopuszczenie biegłego z zakresu informatyki, na okoliczność ustalenia jakim urządzeniem zostały dokonane zdjęcia obrażeń przedłożone w sądzie na nośniku elektronicznym, kiedy zostały zdjęcia te wykonane i czy były one lub mogły być poddane cyfrowej obróbce obrazu i uznanie, iż okoliczność ta nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

4. Naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 201 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez nieuzasadnione oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonej, złożonego na rozprawie w dniu 05.04.2022 r. o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii ustnej biegłego z zakresu medycy sądowej P. S. na okoliczność, czy obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonej A. Z. mogły powstać wyłącznie od zapięcia łańcucha i przypięcia się do furtki bez udziału i działania M. U. oraz na okoliczność braku możliwości przypisania oskarżonej odpowiedzialności za rzekome spowodowanie obrażeń przez oskarżoną i wskazanie przez Sąd, iż do ustalenia powyższej okoliczności nie jest potrzebna wiedza specjalistyczna, gdyż w ocenie Sądu obrażenia te mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez wnioskodawcę.

5. Naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 25 § 1 kk poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji pominięcie w ocenie kwestii obrony koniecznej oskarżonej w sytuacji, gdy M. U. otwierając bramkę prywatnej posesji - miejsca pracy, odpierała bezpośredni, bezprawny zamach na dobro chronione prawem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej w części kwestionującej winę i sprawstwo M. U. okazała się niezasadna.

Niezasadne były zarzuty autora apelacji odnoszące się do oddalonych przez Sąd Rejonowy wniosków dowodowych.

W kwestii przeprowadzenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej P. S. wskazać należy, iż biegły w niniejszej sprawie wydał dwie opinie - pisemną oraz ustną. Na rozprawie głównej (k. 85 i 85v akt) biegły – podtrzymując wnioski opinii pisemnej – wyraźnie stwierdził, że powstałe obrażenia u pokrzywdzonej mogły postać w wyniku przedstawionego zdarzenia, a obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonej nie nadają się do identyfikacji dotyczącej użytego narzędzia i mogły powstać od kłódki bądź łańcucha, którym A. Z. została przypięta do bramki wejściowej. Obecny na rozprawie obrońca miał możliwość zadawania odpowiednich pytań biegłemu. Biegły P. S. opinię wydał nie tylko na podstawie zdjęcia pokrzywdzonej, ale także jej zeznań oraz przy uwzględnieniu wyjaśnień oskarżonej, a także protokołu obdukcji lekarskiej A. Z.. To, że nie widać twarzy pokrzywdzonej na zdjęciu z obrażeniami wynika stąd, iż zostało ono zrobione w zbliżeniu, by te obrażenia były możliwie najlepiej widoczne. Po wtóre, pokrzywdzona w toku procesu wskazała, że cechą charakterystyczną pozwalającą na weryfikację tego, iż to jej szyja są pieprzyki.

Kolejno, zasadnie sąd meriti oddalił wniosek o dopuszczenie biegłego z zakresu informatyki na okoliczność ustalenia jakim urządzeniem zostały dokonane zdjęcia obrażeń przedłożone w sądzie na nośniku elektronicznym, kiedy zostały zdjęcia te wykonane i czy były one lub mogły być poddane cyfrowej obróbce obrazu. Okoliczności te dało się bowiem ustalić w oparciu o wiarygodne zeznania pokrzywdzonej oraz świadków. Brak jest podstaw do twierdzenia, iż zdjęcia przedłożone przez pokrzywdzoną były poddawane obróbkom graficznym. Poza tym okoliczność przedsięwzięcia przez oskarżoną karygodnych zachowań wynika niezbicie z pozostałych dowodów, a w tym z nagrania przebiegu zdarzenia.

Podawane przez autora apelacji okoliczności związane z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłego nie dają podstaw do uznania, iż w sprawie zachodziła wątpliwość co do bezstronności prowadzącego postępowanie sędziego. Sformułowana teza dowodowa była prawidłowa i biegły odniósł się do relewantnych dla rozstrzygnięcia przedmiotu niniejszego procesu okoliczności. Niesłuszne było stanowisko, iż na tak zadane biegłemu pytanie może on udzielić tylko odpowiedzi, które wprost wskazują na przypisanie oskarżonej odpowiedzialności za popełnienie czynu zabronionego. Poza tym, ustalenia w tym zakresie zostały przez Sąd meriti poczynione w oparciu o całokształt materiału dowodowego sprawy, w tym także opinię biegłego, ale nie wyłącznie o nią.

Skarżący w istocie podjął polemikę z wynikami przeprowadzonego w sprawie postepowania dowodowego, które wobec zebranego materiału osobowego oraz obiektywnego w postaci nagrań i zdjęć nie pozostawiało cienia wątpliwości co do tego, że oskarżona M. U. wypełniła swoim zachowaniem znamiona zarzuconego jej przestępstwa.

Środek odwoławczy koncentrował się zasadniczo na kwestii oceny materiału dowodowego sprawy. Skarżący wywodził, iż przeprowadzona przez Sąd meriti ocena dowodów była dowolna i naruszała wytyczne z art. 7 kpk. Kontrola instancyjna zastrzeżeń autora apelacji nie potwierdziła. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy rzetelnie przeanalizował zgromadzone w sprawie dowody, a ich ocena była swobodna, ale nie dowolna. Sąd meriti w oparciu o prawidłowo oceniony materiał dowodowy poczynił ustalenia stanu faktycznego sprawy, które Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował.

Zeznania pokrzywdzonej A. Z., jako rzeczowe, logiczne i spójne, uznane zostały słusznie przez Sąd Rejonowy za wiarygodne. Jej relacje znalazły pełne potwierdzenie w zeznaniach świadków, tj. R. K. oraz E. S. oraz obiektywnym materiale dowodowym w postaci nagrań z przebiegu zdarzenia, fotografii zdarzenia oraz obrażeń pokrzywdzonej, a także opinii pisemnej i ustnej biegłego sądowego P. S.. Zebrane w sprawie dowody w sposób niepodważalny obaliły forsowaną przez M. U. linię obrony. Skarżący nie przedstawił żądnych okoliczności, które deprecjonowałyby wartość dowodową zeznań pokrzywdzonej i wskazanych świadków oraz obiektywnego materiału dowodowego. Wymowa tych dowodów jest oczywista i nie wzbudza żadnych zastrzeżeń organu odwoławczego. Skonfrontowane z tymże materiałem wyjaśnienia oskarżonej jawią się jako wykrętne i ukierunkowane na jej ekskulpację. Słusznie Sąd Rejonowy nie przyjął narracji przebiegu zdarzenia oskarżonej, albowiem pozostawała ona w rażącej sprzeczności z logicznym i rozsądnym odbiorem obrazu tego, co miało miejsce z udziałem jej osoby w inkryminowanym czasie.

Nietrafne jest stanowisko autora apelacji, by przedmiotowe zachowanie oskarżonej odczytać jako wpisujące się w kontratyp obrony koniecznej. W realiach przedmiotowej sprawy zachowania A. Z. nie sposób odczytać jako bezpośredniego, bezprawnego zamachu na dobro chronione prawem, który swoim działaniem musiałaby odeprzeć M. U.. Z całokształtu materiału dowodowego wskazanego powyżej wynika niezbicie, że M. U. otwierając furtkę doprowadzała do podduszania przypiętej do niej łańcuchem pokrzywdzonej. A. Z. – w świetle wymienionego powyżej materiału dowodowego – wyraźnie sygnalizowała odczucie dyskomfortu, przy czym za drugim razem uczyniła to jeszcze głośniej. Wobec zaistniałej sytuacji pojawiły się również sygnały sprzeciwu innych osób będących uczestnikami protestu, którzy stanęli w obronie pokrzywdzonej i dawali oskarżonej znać, iż winna była zaniechać swoich działań.

Owszem, manifestacja miała miejsce przed prywatną posesją, ale całokształt okoliczności nie uzasadniał takiego zachowania oskarżonej. Nie sposób przyjąć narracji kształtowanej przez obrońcę z następujących względów. Po pierwsze, M. U. w inkryminowanym czasie wcale nie chciała opuścić terenu miejsca pracy definitywnie, albowiem po chwili wróciła tą samą furtką na teren (...). Po drugie, to była furtka, natomiast oskarżona chciała wyjechać samochodem, a zatem nie musiała ona korzystać z tej formy wyjścia. Po trzecie, finalnie i tak M. U. skorzystała z drugiej bramy, która była otwarta, i bez problemu opuściła teren pracy. Po czwarte, na nagraniu wcale nie widać, by M. U. przystępowała do otwarcia bramki w sposób adekwatny do sytuacji, a mianowicie uwzględniając, że jest do niej przypięta A. Z.. Wreszcie, nawet jeżeli po raz pierwszy wychodząc owego faktu nie zauważyła, to wobec sygnałów aktywistów za drugim razem winna ona odstąpić od podejmowania takich działań. Skarżący wyolbrzymił problem z opuszczeniem bądź wjazdem na posesję (...), albowiem – jak wynika z akt sprawy – inne podmioty (chociażby Straż Pożarna) takiego problemu nie miały. Jeżeli nawet taka sytuacja miała miejsce, to winny zostać wezwane odpowiednie służby, albowiem zaistniałe okoliczności nie powodowały ze strony M. U. natychmiastowego dwukrotnego otwarcia furtki, do której łańcuchem była przypięta pokrzywdzona. W żadnym razie – jak sugerował autor apelacji – nie była ona do tego zmuszona, bądź by uczyniła to w sposób delikatny uważając przy tym na uczestniczkę manifestacji.

Realia protestu były takie, że jego uczestnicy wykorzystali w tym celu ogrodzenie, w tym wejście do posesji (...), to jednak nie uprawniało oskarżonej do zachowania będącego przedmiotem niniejszej sprawy, albowiem drugie wejście było otwarte i umożliwiało zarówno wyjazd jak i wjazd na tę posesję. Poza tym zachowanie oskarżonej polegające w istocie na dwukrotnym otworzeniu furtki nie sposób uznać za zmierzające do ochrony jakichkolwiek dóbr. Z zapisu nagrania wynika, że była ona bardziej zainteresowana tym, co się dzieje przed ogrodzeniem, co dokumentowała telefonem, niż opuszczeniem posesji.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonej

Rażąca niewspółmierność zasądzonego częściowego zadośćuczynienia, którego wysokość w sposób nieadekwatny uwzględnia stopień obrażeń oskarżycielki prywatnej, jak również rozmiar negatywnych przeżyć wywołanych w związku ze zdarzeniem.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zasadny był natomiast zarzut obrońcy oskarżonej odnoszący się do wysokości zasądzonego częściowego zadośćuczynienia od M. U. na rzecz A. Z..

Rzeczywiście w zaistniałych realiach sprawy kwota 3000 zł zasądzona tytułem częściowego zadośćuczynienia była nieadekwatna.

Sąd Okręgowy podzielił zapatrywanie skarżącego, iż orzeczone przez Sąd Rejonowy zadośćuczynienia nie odpowiadało rozmiarowi negatywnych przeżyć pokrzywdzonej związanych ze zdarzeniem. Z materiału dowodowego rzeczywiście wynika, że mimo takiej sytuacji A. Z. do końca protestu pozostała przypięta łańcuchem do bramki. Nie sposób więc przyjąć, że zachowanie M. U. spowodowało w niej szczególne dolegliwości psychiczne. Owszem pokrzywdzona niewątpliwie odczuła dyskomfort i to z pewnością stanowiło u niej krzywdę, ale z akt sprawy nie wynika, by zdarzenie to wywołało w niej nadzwyczaj negatywne emocje. Także zakres spowodowanych u pokrzywdzonej działaniem oskarżonej obrażeń nie był na tyle rozległy, by przyznać jej zadośćuczynienie w kwocie przyjętej przez Sąd I instancji.

Reasumując, Sąd II instancji podzielił konstatację autora apelacji, iż wysokość zsądzonego częściowego zadośćuczynienia była wygórowana i w sposób nieadekwatny uwzględniała stopień obrażeń oskarżycielki prywatnej, ja również rozmiar negatywnych przeżyć wywołanych w związku ze zdarzeniem.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 września 2022 r., sygn. akt (...)

- punkty I i III

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy zaaprobował zastosowanie, jako reakcję karną na popełniony przez M. U. czyn zabroniony, instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Wina oskarżonej i stopień społecznej szkodliwości jej czynu nie były znaczne. Przy tym względem niej, jako osoby niekaranej i prowadzącej ustabilizowany tryb życia, zachodzą podstawy do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zastosowany przez Sąd meriti okres próby był adekwatny do okoliczności sprawy. Wzmocnieniem tejże reakcji jest zasądzone od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonej zadośćuczynienie.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 września 2022 r., sygn.. akt (...)

- punkt II

Zwięźle o powodach zmiany

Racje wskazane w punkcie 3.2. niniejszego uzasadnienia zadecydowały o tym, że Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniżył kwotę zasądzonego od oskarżonej w punkcie II częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz A. Z. do 1000 zł.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego też – poza zmianą opisaną powyżej – został on utrzymany w mocy.

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 636 § 1 i 3 kpk w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 kpk oraz § 11 ust. 2 pkt 4 i ust. 7, § 15 ust. 1 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki prywatnej A. Z. kwotę 840 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

IV.

Na podstawie art. 636 § 1 i 3 kpk oraz art. 7 w zw. z art. 8 i art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j.Dz.U.2023.123) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w T.) opłatę w kwocie 60 złotych oraz obciążył ją wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym – w ramach uiszczonej zryczałtowanej równowartości wydatków.

PODPIS