Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 770/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w C. (1) z dnia 26 września 2023 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. D.

karalność oskarżonego

karta karna

300-301

2.1.1.2.

K. D.

Prawidłowe przeprowadzenie czynności w ramach postępowania przygotowawczego związanych z zatrzymaniem K. D.

dokumenty z akt sprawy (...) Sądu Rejonowego w G.

331-335

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

K. D.

Dokonanie przez inną osobę niż K. D. czynu zabronionego opisanego w tezie oskarżenia

kserokopia zeznań P. U.

291

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

2.1.1.2

dokumenty z akt sprawy (...) Sądu Rejonowego w G.

Autentyczność dokumentów nie budziła zastrzeżeń Sądu Okręgowego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

Kserokopia zeznań P. U.

Zeznania, na które powołał się w swej apelacji oskarżony nie zniweczyły wyników postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie, które pozwoliły ponad wszelką wątpliwość stwierdzić sprawstwo i winę K. D.. Dowód ten został przywołany przez skarżącego dopiero na etapie postępowania odwoławczego. Świadek wskazał na trzy monitory, tj. jeden od ciągnika marki J., a dwa marki C. (2). Wymienia on zatem więcej urządzeń i dwa są innej marki. Ponadto powyższego zakupu świadek dokonał na początku roku 2023, podczas gdy niniejszy czyn został popełniony na początku września 2023 r. i zgodnie z pierwszymi wyjaśnieniami złożonymi przez K. D. w toku postępowania przygotowawczego skradzione urządzenia wyrzucił on do rzeki.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego

1.  Obraza przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadka M. R. w zakresie w jakim świadek zeznał, iż drzwi do ciągnika J. są zamykane na noc i w dniu 08.09.2022 r. również je zamknął, podczas gdy z notatki policyjnej sporządzonej na miejscu zdarzenia w dniu 09.09. 2023 r. wynika, że zaparkowane trzy ciągniki rolnicze oraz kombajn nie były zamknięte pomimo, że nie były wykorzystywane do prac w gospodarstwie,

2.  Obraza przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadka M. R. w zakresie, w jakim świadek zeznał, iż oskarżony wykorzystał dopasowany klucz, podczas gdy zeznania te mogą być jedynie przypuszczeniem, gdyż poza jego zeznaniem nie ma żadnego innego dowodu, który świadczyłby o wejściu do pojazdu w ten sposób,

3.  Obraza przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę wyjaśnień oskarżonego, w którym Sąd przyznał walor wiarygodności jego przyznaniu się na etapie postępowania przygotowawczego do kradzieży urządzenia GPS o numerze (...) uwzględniając jego wyjaśnienia w pierwotnym brzmieniu, podczas gdy oskarżony do zarzutu z art. 279 § 1 kpk nigdy się nie przyznał,

4.  Obraza przepisów art. 2 § 1 pkt 1 kpk oraz art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk oraz art. 410 kpk poprzez wydanie orzeczenia skazującego bez dostatecznych dowodów (wyłącznie na podstawie przyznania się przez K. D. do kradzieży) uprawdopodobniających fakt zawinienia oraz naruszenie podstawowych zasad procesowych określających regułę dowodzenia winy i zastąpienie ich poprzez domniemanie winy oskarżonego,

5.  Obraza przepisów postępowania, tj. art. 167 § 1 kpk w zw. z art. 201 kpk polegający na oddaleniu wniosku dowodowego przesłuchanie w charakterze świadka mł. asp. B. W., podczas gdy osoba ta w rozmowie z oskarżonym wskazała, iż pokrzywdzony wywierał wpływ na zmianę kwalifikacji prawnej czynu z art. 278 § 1 kk na art. 279 § 1 kk,

6.  Obraza przepisów postępowania, a mianowicie art. 182 § 1 kpk poprzez niepouczenie świadka R. R. o prawie do odmowy składania zeznań na rozprawie w dniu 15 września 2023 r., podczas gdy świadek ten jest synem pokrzywdzonego,

7.  Obraza przepisów postępowania poprzez odebranie zeznań od świadka R. R. bez obecności obrońcy, co skutkowało naruszeniem prawa oskarżonego do obrony,

8.  Obraza przepisów prawa materialnego poprzez błędnie przyjętą kwalifikację prawną popełnionego czynu, tj. art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 kk zamiast art. 278 § 1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna.

Przeprowadzona kontrola instancyjna wykazała, iż Sąd Rejonowy w C. (1) procedował rzetelnie. W ramach przewodu sądowego w sposób wnikliwy przeprowadził wszystkie dowody istotne i niezbędne do prawidłowego rozstrzygnięcia w przedmiocie sprawstwa oraz winy oskarżonego K. D. w zakresie zarzuconego mu w akcie oskarżenia czynu. Następnie zaś - jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, sporządzonego z zachowaniem wymogów opisanych art. 424 § 1 kpk (a zatem przedstawiającego w sposób uporządkowany wyniki przeprowadzonej narady poprzedzającej wydanie wyroku) - poddał zgromadzone dowody właściwej analizie i logicznej, zgodnej ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego ocenie (art. 7 kpk), rozważając przy tym okoliczności ujawnione w toku rozprawy, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (spełniając obowiązek wynikający z art. 4 kpk). W konsekwencji – w wyniku tak przeprowadzonego procesu dowodzenia – organ meriti poczynił – w przekonaniu Sądu ad quem – prawidłowe, to jest zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, ustalenia faktyczne co – do przebiegu zdarzeń będących przedmiotem procesu (art. 2 § 2 kpk).

Sąd Rejonowy wnikliwie rozważył całokształt okoliczności relewantnych dla rozstrzygnięcia przedmiotu niniejszego procesu, zaś w wywiedzione apelacje stanowiły li tylko polemikę z logicznymi wnioskami zawartymi w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Zarzuty odnoszące się do oceny materiału dowodowego nie wykazały dowolności w tym zakresie i nie mogły mieć przełożenia na ustalony stan faktyczny.

W pierwszym rzędzie przywołać należy wyjaśnienia oskarżonego złożone przez niego w toku postępowania przygotowawczego. Wyjaśniając po raz pierwszy K. D. (k. 27 akt) oraz po raz drugi (k. 48 akt) oskarżony przyznał się do kradzieży monitora urządzenia GPS (...). Oskarżony przedstawił okoliczności związane z dokonaniem czynu zabronionego. Co istotne, oskarżony w ramach pierwszych wyjaśnień podał, że „(…) ja zdemontowałem ten wyświetlacz tak jak przy ciągniku z G. i K. (1). Wszystkie trzy wyświetlacze wyrzuciłem tak jak wcześniej wyjaśniłem do W. (1) w okolicy K. (2) z mostu.”. Wprawdzie oskarżony twierdził, że ciągnik, z którego zabrał monitor urządzenia GPS był otwarty, jednakże tu słusznie Sąd Rejonowy oparł się na zeznaniach świadków.

Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował uznanie przez Sąd Rejonowy za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego M. R. oraz świadków R. R., A. G. oraz D. T. i nie uznał za słuszne twierdzenia autora apelacji, by ocena ta była dowolna. Zeznania świadków były logiczne, spontaniczne, rzeczowe i spójne. Jest prawdą, że do zeznań złożonych przez pokrzywdzonego należało podejść z pewną ostrożnością, albowiem był on zainteresowany wynikiem sprawy, tym niemniej okoliczność ta a priori nie dezawuuje waloru dowodowego jego relacji. Warto odnotować, że M. R. zeznając po raz pierwszy w sprawie już na początku swojej relacji (k. 2-3 akt) wskazał: „Jestem pewien, że zamykałem ciągnik, gdy go odstawiłem” oraz „Chcę dodać, że syn zauważył, że drzwi prawe były uchylone. On je zamknął.”. Pokrzywdzony szczerze przyznał, że nic w nocy nie słyszał i że nawet psy nie szczekały, co wskazuje, że nie ubarwia on swoich relacji. Zeznając po raz drugi wskazał stanowczo (k. 34v akt): „Jeżeli chodzi o kwestię zamknięcia ciągnika, to w dalszym ciągu podtrzymuję to, co zeznałem wcześniej. Ciągnik był zamknięty na klucz z obydwóch stron.” Pokrzywdzony przyznawał szczerze, że nie było śladów włamania. Jego relacje zatem nie były tendencyjne. Zeznając przed Sądem (k. 131v – 133) podał: „Ciągnik jest używany codziennie, gdzieś około 23.00 – 24.00 poprzedniego dnia zakończyłem pracę i zamknąłem ciągnik na klucz i poszliśmy spać. Z tej strony gdzie jest monitor to te drzwi nie są w ogóle otwierane.” A. G. (k. 7-8 akt) podał : „ Zazwyczaj maszyny wykorzystywane w gospodarstwie teścia są po zakończonej pracy zamykane. (…). W trakcie rozmowy ze szwagrem dowiedziałem się, że prawe drzwi ciągnika od strony komputera były niedomknięte. Zdziwiło mnie to, bo z tych drzwi się nie korzysta.”

Zeznania pokrzywdzonego były szczere i rzeczowe oraz logiczne, nie tendencyjne. M. R. od samego początku wskazywał, że drzwi od ciągnika były zamknięte. W zeznaniach świadków, tj. pokrzywdzonego, jego syna oraz zięcia, zostało wskazane, iż uchylone były drzwi prawe, z których – z uwagi na podawane przez nich konsekwentnie względy ( nota bene przy uwzględnieniu budowy ciągnika nienasuwające żadnych zastrzeżeń) – nie korzystają użytkujące na co dzień z maszyny osoby. M. R. rzeczowo wskazywał, iż do otwarcia ciągnika przez oskarżonego mogło dojść przy użyciu kluczyka zastępczego. Pokrzywdzony podał, że klucz taki pasuje do każdego urządzenia marki J.. Okoliczność ta nie była kwestionowana w toku procesu. M. R. nie miał żadnych motywów by zeznawać nieprawdę w tym zakresie, albowiem jest to okoliczność nietrudna do zweryfikowania. Kolejno, z jego zeznań wynika, że gospodarstwo nie jest ogrodzone oraz że w istocie do stojącego na podwórku ciągnika można bez problemu dostać się z zewnątrz. Tym bardziej zatem wiarygodne są konsekwentne twierdzenia pokrzywdzonego, że maszyny na noc są zamykane. Poza tym trzeba też stwierdzić, że K. D. podejmując niewątpliwie zaplanowaną wcześniej akcję kradzieży monitora musiał być przygotowany na to, że maszyna będzie zamknięta. Nie sposób przyjąć za logiczny scenariusz, że liczył on na to, że maszyna warta kilkaset tysięcy złotych, stojąca na nieogrodzonym terenie, będzie otwarta. Musiał on być niewątpliwie przygotowany na to, że ciągnik takiej wartości będzie zamknięty. Jeżeli dodać do tego, że kluczyk dopasowany może otworzyć każdy ciągnik marki J., to konsekwentne zeznania pokrzywdzonego, wsparte zeznaniami przywołanych świadków odnośnie do tego, że ciągnik w nocy, w której doszło do kradzieży był zamknięty, uznać należy za w pełni wiarygodne.

Skarżący podniósł, że pokrzywdzony twierdził, że ciągnik stał przodem do wjazdu, zaś jego zięć, że stał zaparkowany tyłem do wjazdu na posesję. Okoliczność ta nie ma jednak doniosłego znaczenia. Poza tym w aktach sprawy jest zawarty obiektywny materiał dowodowy w postaci fotografii dokumentujący rzeczone okoliczności. Obrońca podniósł, że świadkowie zeznali, iż maszyny są zamykane na noc, w tym kombajn, podczas gdy z notatki policyjnej z dnia 09.09.2022 r. wszystkie trzy maszyny oraz kombajn zaparkowane na podwórzu były otwarte, pomimo iż nie były wykorzystywane do prac w gospodarstwie. Abstrahując już od faktu, że notatka policyjna nie stanowi dowodu w sprawie, to stwierdzić należy, że treść przywołanej przez skarżącego notatki nie dezawuuje w żadnym razie wiarygodności twierdzeń świadków w zakresie zamykania na noc urządzeń mechanicznych. Zwrócić uwagę należy, że notatka urzędowa (k. 12 akt) została sporządzona w ramach czynności przeprowadzanych przez funkcjonariuszy Policji w porze dziennej. Świadkowie w toku procesu podawali, że w trakcie dnia maszyny są otwarte, co jest w pełni uzasadnione względami pragmatycznymi. To, że w czasie, gdy policjanci byli w gospodarstwie maszyny nie były użytkowane, nie zmienia postaci rzeczy, albowiem wykonywanie prac w gospodarstwie rolnym obejmuje różnego rodzaju czynności, często wykonywane naprzemiennie. Użytkowanie maszyn rolniczych nie występuje przez cały dzień, a okresowo, co jest uwarunkowane różnymi czynnikami. To, że akurat w momencie gdy do gospodarstwa przyjechali policjanci nikt nie jeździł ciągnikiem, z którego skradziono urządzenie GPS, nie wyklucza racjonalności pozostawienia tej maszyny otwartej w porze dziennej.

Dywagowanie skarżącego, że pokrzywdzony mógł nie zauważyć wyciągniętego urządzenia GPS wieczorem tylko następnego dnia, wobec przywołanych powyżej relacji, w tym wyjaśnień oskarżonego jawi się jako totalnie niezasadne. Okoliczność, że doszło do kradzieży z włamaniem przy użyciu dopasowanego klucza została udowodniona wobec wskazanych wcześniej względów. Istotne jest, że skarżący nie zakwestionował podawanej przez pokrzywdzonego możności otworzenia tych drzwi przy użyciu tego rodzaju klucza, a właśnie brak śladów włamania jest najlepszym dowodem zastosowania tej metody. Owszem, przyznanie M. R. odszkodowania było powiązane z tym, że drzwi od ciągnika musiały być zamknięte, tym niemniej nie przekłada się to a priori na deprecjonowanie waloru dowodowego jego relacji. Pokrzywdzony na rozprawie zeznał, że ciągnik ma ubezpieczony i musi go zamykać, bo od tego jest uzależniona ewentualna wypłata rekompensaty, ale też godzi się zaznaczyć, że rekompensata ta została M. R. wypłacona jeszcze przed prawomocnym zakończeniem niniejszego procesu, a po wtóre – co wynika z akt sprawy – ubezpieczyciel w tym zakresie nie miał żadnych zastrzeżeń.

Nie zasługiwały na uwzględnienie twierdzenia autora apelacji w kontekście kwestionowania przyznania się do winy przez oskarżonego. Skarżący niezasadnie argumentował, że K. D. został niejako przymuszony do składania wyjaśnień określonej treści i bał się bólu oraz konsekwencji zdrowotnych po przebytej operacji. Po pierwsze, oskarżony przyznał się dwukrotnie. Po drugie, tłumaczenie obawy przed konsekwencjami zdrowotnymi jest naiwne. Po trzecie, wyjaśniając oskarżony podał okoliczności, które miały cechy szczegółowych – położenie pojazdu, sposób zaboru mienia. Po czwarte, nie sposób uznać za możliwe niejako wymyślenie przez przesłuchujących okoliczności, które podawał oskarżony związanych z dalszymi czynnościami przeprowadzonymi względem skradzionego mienia.

Nie doszło do naruszenia przepisów procesowych poprzez oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z zeznań B. W.. Na aprobatę zasługuje uzasadnienie przedstawione przez Sąd Rejonowy, iż okoliczność, która miała być udowodniona nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nadzór nad postępowaniem prowadzi prokurator i to on decyduje o przyjęciu kwalifikacji prawnej, a nie pokrzywdzony. Tak więc zachowanie pokrzywdzonego w czasie składania zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nie miało znaczenia, albowiem początkowo, a zatem po złożeniu zawiadomienia, został postawiony K. D. zarzut kradzieży, a dopiero w dalszym toku procesu kradzieży z włamaniem.

Wbrew wywodom apelacji nie doszło do obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 182 § 1 kpk poprzez niepouczenie świadka R. R. o prawie do odmowy składania zeznań na rozprawie w dniu 15 września 2023 r., podczas gdy świadek ten jest synem pokrzywdzonego. Stosownie do art. 182 § 1 kpk osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań. Tak więc skoro świadek jest osobą najbliższą dla pokrzywdzonego , to nie doszło do naruszenia normy procesowej, na którą powołał się obrońca oskarżonego.

Nie doszło także do obrazy przepisów postępowania poprzez odebranie zeznań od świadka R. R. bez obecności obrońcy. W ten sposób absolutnie nie doszło do naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Oskarżony ustanowił obrońcę z wyboru – adw. K. T.. K. D. wniosek o odroczenie rozprawy złożył w terminie, w którym nie było podstaw ku temu. Mając wiedzę o terminie winien on stawić się z aktualnie wybranym obrońcą. W toku procesu miał on ustanowionego obrońcę z urzędu. Obrona w niniejszej sprawie nie miała charakteru obligatoryjnego, a zatem brak obecności obrońcy na rozprawie w dniu 15 września 2023 r. nie stanowił wobec zaistniałych okoliczności naruszenia przysługujących oskarżonemu gwarancji procesowych. Przy tym odnotować należy, że w istocie nie zostało wykazane, jak brak obecności obrońcy na terminie rozprawy w dniu 15 września 2023 r. miał wpłynąć na rozstrzygnięcie zapadłe w niniejszym procesie.

Wobec przeprowadzonych powyżej rozważań w zakresie ustaleń faktycznych w przedmiocie sprawstwa i winy oskarżonego uznać należało, iż nie doszło także do obrazy przepisów prawa materialnego poprzez błędnie przyjętą kwalifikację prawną popełnionego czynu, tj. art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk zamiast art. 278 § 1 kk. Zachowanie przypisane oskarżonemu wyczerpało znamiona przestępstwa kradzieży z włamaniem i zostało ono popełnione w warunkach recydywy podstawowej.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

Apelacja oskarżonego

Zarzuty zmierzające do zakwestionowania ustaleń w przedmiocie winy oraz sprawstwa oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ramach niniejszego punktu Sąd Okręgowy rozważy kwestie przedstawione w osobistej apelacji oskarżonego, wykraczające poza zakres środka odwoławczego wywiedzionego przez obrońcę.

W sprawie prawidłowo zostało przyjęte przez Sąd Rejonowy, że to M. R. (pokrzywdzony), a nie jego syn był osobą zamykającą ciągnik na klucz w godzinach wieczornych dnia 8 września 2022 r. Tak wynikało z konsekwentnych zeznań pokrzywdzonego. R. R. w swoich zeznaniach (k. 238v – 239 akt) wskazał natomiast, że on robiąc obchód wieczorny sprawdza, czy wszystko jest pozamykane. Te twierdzenia świadka nie pozostają w logicznej sprzeczności z tym, co podawał pokrzywdzony. W żadnym razie nie jawią się jako kłamliwe, jak sugeruje to skarżący.

Sąd Okręgowy zweryfikował także podniesioną przez oskarżonego okoliczność, iż był on zbyt długo zatrzymany i miało to wpływ na jego wyjaśnienia. Analiza dokumentów zgromadzonych w toku postępowania odwoławczego stawianej przez skarżącego tezy nie potwierdziła. Z protokołu zatrzymania osoby (k. 331 akt) wynika, że K. D. w ramach czynności prowadzonych przez KPP w G. został zatrzymany 14 września 2022 r. o godz. 14.00. Z aktu oskarżenia wynika, że został on zwolniony o godz. 12.45 dnia 15 września 2022 r. (k. 333 akt), co potwierdza informacja uzyskana przez Sąd Okręgowy w rozmowie telefonicznej z komisarz J. W. z KPP G., udzielona w oparciu o dane zawarte w Książce Osób Zatrzymanych (notatka urzędowa – k. 320 akt). Z kolei z protokołu zatrzymania osoby (k. 332 akt) wynika, że K. D. w ramach czynności prowadzonych przez KPP w E. został zatrzymany 13 września 2022 r. o godz. 08.35. Zwolniony został natomiast w dniu 13 września 202 r. o godz. 14.55, co ustalono w oparciu o informację udzieloną przez asp. szt. A. C. z KPP w E. na podstawie Książki Osób Zatrzymanych (notatka urzędowa – k. 330). Nie został w tej sytuacji przekroczony czas zatrzymania oskarżonego K. D..

Oskarżony podniósł, że nie mógł zakwestionować wyceny dokonanej przez biegłego, albowiem nie został o niej zawiadomiony. Opinia biegłego była zawarta w aktach sprawy, z którymi w toku procesu oskarżony mógł się zapoznać. Przepisy karnoprocesowe nie przewidują obowiązku przesłania opinii biegłego stronom. Sąd Rejonowy w toku postępowania ujawnił treść opinii (k. 189). Nota bene oskarżony (k. 27) w ramach wyjaśnień wskazał: „ja zdemontowałem tylko wyświetlacz, jednak on nie kosztuje 32.000 zł tak jak było zarzucie tylko ok 13.000 złotych”. Wartość skradzionego mienia na podstawie opinii biegłego została natomiast ustalona na kwotę 14 000 zł, a więc zbliżoną do wyceny oskarżonego. Poza tym także w środku odwoławczym nie przedstawił on żadnych argumentów, które deprecjonowałyby prawidłowość wniosków opinii biegłego.

Okoliczność, że w ramach czynności nie znaleziono dopasowanego klucza nie deprecjonuje ustalenia faktycznego, iż został on użyty do dokonania przez oskarżonego przedmiotowej kradzieży z włamaniem. Z oczywistych względów K. D. nie pozostawił go na miejscu zdarzenia. Biegły z zakresu mechanoskopii nie był powoływany, albowiem z relacji pokrzywdzonego konsekwentnie wynikało, że mechanizm zamka od drzwi nie został uszkodzony. To koresponduje natomiast z twierdzeniem M. R., że został użyty klucz dopasowany, z którego pomocą można otwierać ciągniki marki J..

Prawidłowe było orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. (2). Ubezpieczyciel określoną w dokumentach zawartych w aktach sprawy kwotę przekazał na rzecz pokrzywdzonego, w związku z czym w takim zakresie – zgodnie z art. 49 § 3 kpk – traktować należało go jako pokrzywdzonego.

Na koniec, tak jak już wskazano we wstępnej części uzasadnienia, nie uznano za dowód niweczący powyższe wnioski zeznań świadka P. U.. Świadek wskazał na trzy monitory, tj. jeden od ciągnika marki J., a dwa marki C. (2). Wymienia on zatem więcej urządzeń i dwa są innej marki. Ponadto powyższego zakupu świadek dokonał na początku roku 2023, podczas gdy niniejszy czyn został popełniony na początku września 2023 r. i zgodnie z pierwszymi wyjaśnieniami złożonymi przez K. D. w toku postępowania przygotowawczego, skradzione urządzenia wyrzucił on do rzeki.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w C. (1) z dnia 26 września 2023 r., sygn. akt (...) – punkty I (w zakresie sprawstwa oraz winy), II – IV.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Racje wskazane w punkcie 3.1. oraz 3.2. zadecydowały o uznaniu wywiedzionych apelacji za bezzasadne.

Prawidłowe było rozstrzygnięcie zawarte w punkcie II. zaskarżonego wyroku o nałożeniu na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody we wskazanych kwotach. Sąd Rejonowy w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty ustalił prawidłowo wysokość szkody oraz podmioty, na których rzecz stosowne kwoty mają zostać uiszczone.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w C. (1) z dnia 26 września 2023 r., sygn. akt (...) – punkt I w zakresie kary

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniżył wymierzoną oskarżonemu karę pozbawienia wolności do roku i 10 miesięcy.

W wyniku kontroli instancyjnej Sąd Okręgowy stwierdził, że wymierzona K. D. kara była rażąco niewspółmiernie surowa. W ocenie Sądu adekwatną do stopnia winy K. D. oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego będzie kara pozbawienia wolności w wymiarze roku i 10 miesięcy. Za okoliczność łagodzącą uznać należało początkowe przyznanie się oskarżonego do kradzieży. Szkoda wyrządzona przestępstwem popełnionym przez oskarżonego nie była szczególnie wysoka. Jako okoliczność obciążającą poczytać należało dotychczasową karalność K. D.. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną (niniejszego czynu dopuścił się w warunkach recydywy podstawowej) i kolejne naruszenie przez niego porządku prawnego uzasadnia izolację penitencjarną we wskazanym wymiarze. Konieczne jest wzbudzenie u K. D. poczucia konieczności przestrzegania porządku prawnego.

Sąd odwoławczy – poza zmianami wskazanymi powyżej - utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego, nie dopatrując się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za II instancję i wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciążył Skarb Państwa, albowiem przebywa on w zakładzie karnym, w związku z czym jego możliwości zarobkowe są co najmniej znacznie ograniczone.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana