Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20. lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w składzie:

Przewodniczący – S.S.O. Aleksandra Nowicka

Sędziowie: S.S.O. Mirosław Wiśniewski

S.S.O. Rafał Sadowski (spr.)

Protokolant – st. sekr. sąd. Anna Ryłow

przy udziale Prokuratora Prok. Okręgowej w Toruniu Marzenny Mikołajczak

po rozpoznaniu w dniu 20. lutego 2014 r.

sprawy P. Ż. – oskarżonego z art. 226§1 kk w zb. z art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Wąbrzeźnie,

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 23. września 2013 r., sygn. akt VII K 319/13,

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 1. tego wyroku uzupełnia podstawę prawną wymiaru kary o art. 58§3 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a wydatkami tego postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 671/13

UZASADNIENIE

P. Ż. został oskarżony o to że:

w dniu 21 maja 2013 roku w W., woj. (...) na ulicy (...) znieważył funkcjonariusza policji st. sierż. K. Ś. podczas pełnienia przez niego obowiązków służbowych słowami wulgarnymi powszechnie uznanymi za obelżywe oraz groził mu pozbawieniem życia w celu zmuszenia go do zaniechania prawnej czynności służbowej ,

to jest o przestępstwo z art. 226§1 kk w zb. z art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk;

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział Zamiejscowy w Wąbrzeźnie wyrokiem z dnia 23 września 2013 r. (sygn. akt VII K 319/13):

1.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, to jest występku z art. 226§1 kk w zb. z art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 224§2 kk w zw. z art. 224§1 kk w zw. z art. 11§3 kk i art. 35§1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin w stosunku miesięcznym;

2.  na podstawie art. 415 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego K. Ś. kwotę 300 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 5 lipca 2013 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

3.  zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego zarzucając wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 58 §3 kk poprzez pominięcie w/w przepisu w podstawie prawnej wymiaru kary za przypisany oskarżonemu czyn z art. 226§1 kk w zb. z art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i wymierzenie oskarżonemu kary 10 miesięcy ograniczenia wolności podczas gdy czyn ten zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności.

W związku z powyższym zarzutem prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przywołanie w podstawie prawnej wymiaru kary przepisu art. 58 §3 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się w całości zasadna.

Akceptując ustalenia faktyczne poczynione w sprawie oraz nie kwestionując ani rodzaju ani wysokości wymierzonej oskarżonemu kary, trafnie prokurator podniósł, że Sąd Rejonowy rezygnując z orzekania kary pozbawienia wolności zaś wymierzając oskarżonemu karę łagodniejszego rodzaju tj. karę ograniczenia wolności, winien w podstawie prawnej wymiaru kary powołać się na przepis art. 58 § 3 kk. Dyspozycja bowiem art. 226 §1 kk - stanowiącego podstawę wymiaru kary za przypisany oskarżonemu występek z art. 226§1 kk w zb. z art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk - nie przewiduje wymierzenia sprawcy kary innej aniżeli kara pozbawienia wolności. Tymczasem skoro Sąd Rejonowy zdecydował się na wymierzenie oskarżonemu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności uznając, że kara w takim kształcie będzie karą słuszną, odpowiadającą dyrektywom wymiaru kary z art. 53 kk, to nie ulega wątpliwości, że zastosował przepis art. 58 § 3 kk, którego jednak przez przeoczenie nie wskazał w podstawie prawnej wymiaru kary, do czego się przyznał w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Podzielając przekonanie sądu meriti o istnieniu warunków do wymierzenia oskarżonemu kary 10 miesięcy ograniczenia wolności - która będzie wystarczająca do realizacji celów kary bez potrzeby sięgania po karę najsurowszego rodzaju - Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że uzupełnił podstawę prawną wymiaru kary o przepis art. 58§ 3 kk.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok sąd odwoławczy utrzymał w mocy, gdyż nie wystąpiły żadne uchybienia stanowiące bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia lub zmiany wyroku z urzędu w dalszej części.

O kosztach sądowych za drugą instancję sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonego z obowiązku ich uiszczenia i obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy słuszności, gdyż postępowanie odwoławcze zostało wszczęte a zaskarżony wyrok uległ zmianie na skutek błędu Sądu Rejonowego.