Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29. stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w składzie:

Przewodniczący - S.S.O. Aleksandra Nowicka Sędziowie: S.S.O. Barbara Plewińska

S.S.O. Rafał Sadowski (spr.)

Protokolant - staż. Marzena Chojnacka

przy udziale Prokuratora Prok. Okręgowej w Toruniu Jerzego Kąkolewskiego

po rozpoznaniu w dniu 29. stycznia 2015 r.

sprawy A. J. - oskarżonego z art. 178a§ 1 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Grudziądzu,

od wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 20. października 2014 r., sygn. akt II K 737/14,

uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Grudziądzu do ponownego rozpoznania.

IX Ka 651/14

UZASADNIENIE

A. J. został oskarżony o to, że w dniu 28 lipca 2014 roku w miejscowości M. o godzinie 11.00 kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym samochodem marki V. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,60 mg/l, 0,57 mg/l i 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest o czyn z art. 178 a § 1 kk .

Sąd Rejonowy w Grudziądzu wyrokiem z dnia 20 października 2014 roku uznał oskarżonego za winnego przestępstwa zarzucanego mu aktem oskarżenia tj. występku z art. 178a§1 kk i na tej podstawie wymierzył jemu karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda, a na podstawie art. 42§2 kk orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat z wyłączeniem pojazdów do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii B. Na mocy art. 63§2 kk Sąd zaliczył na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 lipca 2014 roku. Nadto na podstawie art. 49§2 kk zasądził od oskarżonego na rzecz Fundacji Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 300 złotych . Sąd zasądził od oskarżonego opłaty i wydatki postępowania.

Wyrok ten zaskarżył w całości na niekorzyść oskarżonego Prokurator Rejonowy w Grudziądzu, podnosząc zarzut , tj. art. 42§2 kk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i orzeczenie wobec oskarżonego A. J. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat z wyłączeniem pojazdów co do których wymagane jest prawo jazdy kategorii B, podczas gdy orzekając wobec oskarżonego obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych należało zachować związek między zakresem orzekanego zakazu, a rodzajem pojazdu, którym poruszał się oskarżony. W konkluzji tego zarzutu skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest w pełni zasadna. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, iż sądowi 1-szej instancji znane jest orzecznictwo dotyczące kwestii stanowiącej przedmiot zarzutu apelacyjnego, czy też – jak to wyraził sąd meriti: „podnoszone w orzecznictwie postulaty obejmowania zakresem zakazu uprawnień do prowadzenia pojazdu, którym poruszał się sprawca”, jednak Sąd Rejonowy tychże „postulatów” nie podzielił, stwierdzając, że z litery art. 42§2 kk nie wynika, by obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów musiał obejmować także ten rodzaj pojazdów, które posłużyły do popełnienia przestępstwa. Sąd Odwoławczy nie podziela takiej wykładni tego przepisu. Oczywistym jest, że skoro ustawodawca nałożył na sąd obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów – „wszelkich”, lub „określonego rodzaju” – to obowiązkiem tym musi być objęta przynajmniej ta kategoria pojazdów, którymi poruszał się sprawca, bowiem w przeciwnym razie taki obligatoryjny zakaz (oparty przecież na założeniu, iż sprawca swoim czynem wykazał, że nie powinien przynajmniej przez jakichś czas prowadzić pojazdów – właśnie takich jakimi się posłużył do popełnienia przestępstwa, zaś niekoniecznie także innych!) nie spełniałby swojej roli, a do tego byłby bardzo łatwy do obejścia: wystarczyłoby przecież nałożyć w tym trybie na skazanego np. zakaz prowadzenia łodzi podwodnych, by formalności stało się „zadość”, a skazany w istocie nie odczuł żadnej dolegliwości związanej z takim zakazem; taki zakaz nikogo też nie chroniłby przed niebezpiecznym kierowcą. Dlatego sąd odwoławczy w pełni podziela wywody Prokuratora, iż orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów nie obejmującego tego rodzaju pojazdu jaki prowadził skazany, stanowi obrazę prawa materialnego wyrażonego w art. 42§2 kk.

Należało także uwzględnić w pełni wniosek apelacyjny skarżącego. Mimo iż zasadnicza część zaskarżonego wyroku jest prawidłowa, nie było w tym wypadku możliwe wydanie przez sąd odwoławczy orzeczenia reformatoryjnego. Wprawdzie sąd meriti wydał wyrok zgodny z wnioskiem oskarżyciela publicznego i z uzgodnieniami poczynionymi przez oskarżyciela z oskarżonym, to jednak (wobec niezgodności tego wniosku z prawem materialnym) powinien odmówić wydania wyroku w trybie art. 335 kpk i skierować sprawę na rozprawę główną – chyba, że oskarżony stawiłby się na posiedzenie sądu i (wraz z Prokuratorem) wyraził zgodę na modyfikację wniosku zgodnie z dyspozycją art. 42§2 kk. Podobne ograniczenie dotyczy sądu odwoławczego; ponieważ ewentualna zmiana zaskarżonego wyroku poprzez objęcie orzeczonym w nim zakazem prowadzenia pojazdów także pojazdów kat. „B” byłaby dla oskarżonego zdecydowanie niekorzystna, możliwość jej dokonania wymagałaby zgody skazanego, bowiem w przeciwnym razie takie orzeczenie reformatoryjne naruszałoby zasadę dwuinstancyjności – konkretnie: odbierałoby oskarżonemu prawo do zaskarżenia tej zmiany.

Ponieważ zaś oskarżony na rozprawę odwoławczą się nie stawił i tym samym nie wyraził zgody na ewentualną zmianę zaskarżonego wyroku, Sąd Okręgowy musiał uchylić tenże wyrok celem ponownego rozpoznania sprawy na rozprawie głównej.