Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w IX Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO A.Walenta

Sędziowie SO: M.Wiśniewski

L.Gutkowski (spr)

Protokolant: sekr. sąd. M.Maćkiewicz

przy udziale Prok. Prok. Okr. B.Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013r. sprawy:

P. C. , oskarżonego z art.288§1 i 2 kk,

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 17 czerwca 2013r.

sygn. akt II K 132/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art.73§2 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

II.  utrzymuje tenże wyrok w mocy w pozostałej części;

III.  zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych należnych za drugą instancję i wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie na rzecz adw. W. K. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) zł brutto tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IX Ka 560/13

UZASADNIENIE

P. C. został oskarżony o to, że w dniu 3 lutego 2012r. w C. rzucając kamieniem uszkodził błotnik tylny lewy, szybę tylną i lewą przednią pojazdu B. nr rej. (...), powodując straty w wysokości nie mniejszej niż 700 zł na szkodę P. N.

- tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 i 2 kk

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2013 roku Sąd Rejonowy w Chełmnie, sygn. akt II K 132/13, uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tą zmianą, że dopuścił się go w miejscowości D., gmina C., tj. występku z art. 288 § 1 kk i 2 kk i wymierzył mu za to, na podstawie art. 288 § 2 kk, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 2 kk, warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby.

Na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. N. - w terminie 7 miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku - kwoty 700 zł.

Zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu - adw. W. K. - kwotę 516,60 zł brutto – w tym kwotę 96,60 zł podatku VAT, z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś poniesionymi w sprawie wydatkami obciążył w całości Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego oskarżyciel publiczny, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 73 § 2 kk, polegające na zaniechaniu orzeczenia w wyroku na podstawie tego przepisu dozoru kuratora, w sytuacji, gdy oskarżony jest młodocianym sprawcą występku umyślnego.

W oparciu o powyższe skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego dozoru kuratora na podstawie art. 73 § 2 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego okazała się zasadna.

Na tle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego i generalnie prawidłowych rozstrzygnięć w ramach „orzeczenia o karze”, sąd odwoławczy uznał potrzebę konwalidowania uchybienia wskazanego przez oskarżyciela publicznego. Skoro sąd meriti, wbrew jednoznacznej treści art. 73 § 2 kk, nie orzekł dozoru kuratora wobec będącego sprawcą występku umyślnego oskarżonego, mimo, że posiada on status młodocianego, zaskarżony wyrok faktycznie należało uznać za wadliwy.

Mając na uwadze powyższe, sąd odwoławczy dokonał zatem jego stosownej zmiany zgodnie z wnioskiem prokuratora poprzez oddanie - na podstawie art. 73 § 2 kk - oskarżonego, wobec którego zawieszono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, pod dozór kuratora sądowego w okresie próby.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego w pozostałym zakresie należało utrzymać go w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 635 kpk sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy słuszności, gdyż to nie jego postawa przyczyniła się do wszczęcia postępowania odwoławczego.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o przepisy § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.