Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

1.1.  UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 557/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.2.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 maja 2023 r., sygn. akt (...)

1.3.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.4.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.5.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.6.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. D.

karalność oskarżonego

karta karna

326

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.7.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego

Bezwzględna przyczyna odwoławcza, tj. art. 439 § 1 pkt 10 kpk w zw. z art. 79 § 1 pkt 4 kpk z uwagi na niewyznaczenie oskarżonemu obrońcy z urzędu i tym samym pozbawienie go prawa do obrony, w sytuacji gdy oskarżony w przeszłości miał problemy natury psychicznej, przez co zachodziła uzasadniona wątpliwość, czy jego stan zdrowia psychicznego pozwala na udział w postępowaniu lub prowadzenie obrony w sposób samodzielny oraz rozsądny, gdzie oskarżony jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego złożył wniosek o obrońcę z urzędu, a wydany w trybie art. 387 § 1 kpk wyrok, jak i sposób uzgodnienia warunków z oskarżonym w trakcie rozprawy (protokół z nagrania rozprawy - całościowo) świadczy zarówno w zakresie wysokości wymiaru kary łącznej jak i w zakresie wątpliwości co do popełnienia pierwszego z czynów, że oskarżony z uwagi na brak możliwości samodzielnego i rozsądnego kierowania swoją był w błędzie co do złożonego oświadczenia (złożonego bez przekonania, co wynika z protokołów rozprawy), gdzie działał pod wpływem stresu, a obrońca z urzędu oceniłby materiał, przeanalizował sprawę, jak również zwrócił uwagę na dokument z dnia 9.06.2021 r. (k. 142 akt) - "spłata pożyczki", który to dokument świadczy o niepopełnieniu zarzucanego czynu, a sporządzony został własnoręcznie w całości przez pokrzywdzoną R. W. i podpisany przez nią i oskarżonego.

Naruszenie art. 387 § 1 kpk poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy oskarżony nie wyraził wprost woli złożenia wniosku w tym trybie, co wynika wprost z protokołu nagrania rozprawy z dnia 5.05.2023 r.

Naruszenie art. 387 § 1a kpk poprzez pouczenie oskarżonego o treści art. 447 § 5 kpk po przystąpieniu do negocjacji i ustaleniu wszelkich warunków konsensusu, co pozbawiło oskarżonego prawa do obrony w zakresie świadomości dokonywanych ustaleń negocjacyjnych, gdyż dopiero bowiem pełne rozeznanie co do konsekwencji związanych z tym trybem umożliwiłoby oskarżonemu podjęcie świadomej taktyki obrończej w ramach ustaleń czynionych przed tym pouczeniem,

Naruszenie art. 387 § 2 kpk poprzez zastosowanie instytucji wydania wyroku w trybie dobrowolnego poddania się karze, gdzie okoliczności popełnienia przestępstwa i wina w zakresie czynu pierwszego budzą znaczne wątpliwości o czym świadczy dokument z dnia 9.06.2021 r. (k. 142 akt) - "spłata pożyczki", sporządzony własnoręcznie w całości przez R. W. i podpisany przez nią własnoręcznie i przez oskarżonego, znajdujący się w aktach sprawy od etapu postępowania przygotowawczego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna.

Skarżący błędnie wywodził, iż w sprawie zaszła bezwzględna przyczyna odwoławcza, tj. art. 439 § 1 pkt 10 kpk w zw. z art. 79 § 1 pkt 4 kpk z uwagi na niewyznaczenie oskarżonemu obrońcy z urzędu. Z akt sprawy (k. 122v) wynika, że stan zdrowia P. D. - wg oświadczenia zdrowy , pracuje V. z/s ul. (...), (...) B., zajmuje on stanowisko brygadzisty, a wysokość wynagrodzenia wynosi ok. 5.100 zł netto, jest właścicielem samochodu C. (1) z 2010 roku , zaś osoba pozostająca we wspólnym pożyciu z nim zajmuje stanowisko kierownika (...). Na rozprawie w dniu 5 maja 2023 r. P. D. potwierdził wskazane dane. Wobec wskazanych okoliczności stanu faktycznego nie sposób przyjąć za zasadne twierdzenia autora apelacji, iż doszło do pozbawienia P. D. prawa do obrony. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w żadnym razie nie wynika, że oskarżony w przeszłości miał problemy natury psychicznej. Skarżący w żadnym razie nie wykazał, by zachodziła uzasadniona wątpliwość co do tego, czy stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwalał na udział w postępowaniu lub prowadzenie obrony w sposób samodzielny oraz rozsądny. Brak jest dowodów na twierdzenie skarżącego, by oskarżony leczył się psychiatrycznie. Nie zostało przez apelującego dostatecznie wykazane, iż oskarżony miał zniesioną lub znacznie ograniczoną poczytalność, co uzasadniałoby powzięcie przez Sąd Rejonowy wątpliwości co do stanu zdrowia oskarżonego i jego poczytalności w momencie uczestnictwa w rozprawie przed Sądem I instancji. Owszem, oskarżony jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego złożył wniosek o obrońcę z urzędu i ten wniosek został rozpatrzony negatywnie, zaś decyzja procesowa stała się prawomocna. Godzi się zaznaczyć, że jej podstawy nie budzą żadnych wątpliwości Sądu Okręgowego. Oskarżony osiągał stosunkowo wysokie zarobki, nie był jedynym żywicielem rodziny, a przy tym przyznać rację Sądowi Rejonowemu trzeba, że spłacanie kredytu nie jest okolicznością nadzwyczajną. Podkreślić jednocześnie trzeba, że w sprawie nie zachodził przypadek obrony obligatoryjnej. Tym samym nie wystąpiła bezwzględna przyczyna odwoławcza na którą powoduje się skarżący.

Zawarcie porozumienia procesowego w trybie konsensualnym powoduje ograniczenie dostępu do apelacji w tym znaczeniu, że ustawa zakazuje stawiania zarzutów odwoławczych od wyroku wydanego w tym trybie, opierając się na przyczynach odwoławczych z art. 438 pkt 3 i 4 k.p.k. (art. 447 § 5). Łączy się z tym ustawowy obowiązek pouczenia oskarżonego o tym ograniczeniu (§ 1a). Konsekwencją takiej regulacji jest wprowadzenie swoistego domniemania zrzeczenia się przez oskarżonego prawa do apelacji w zakresie rozstrzygnięcia co do sprawstwa i winy oraz konsekwencji prawnych przypisanego czynu. Warunki dobrowolnego poddania się karze:1)oskarżony złożył wniosek przed zakończeniem pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej (§ 1);2)przestępstwo zarzucane oskarżonemu jest zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności (§ 1);3)okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości (§ 2);4)cele postępowania zostaną osiągnięte bez przeprowadzenia rozprawy w całości (§ 2);5)prokurator wyraził zgodę, a pokrzywdzony nie zgłosił sprzeciwu wobec uwzględnienia wniosku oskarżonego (§ 2). (D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Art. 1–424, wyd. VII, Warszawa 2024, art. 387.)

Na rozprawie w dniu 5 maja 2023 r. P. D. podał, że: Treść aktu oskarżenia zrozumiałem i w całości przyznaję się do popełnienia zarzucanych mi czynów. Po odczytaniu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego: Prawdą jest tam gdzie się przyznałem, a nie jest prawdą tam gdzie się nie przyznałem bo dzisiaj się do wszystkiego przyznaje. Czytałem akt oskarżenia. Wszystko to co jest napisane w ao się zgadza, tj. czas, miejsce, sposób działania. rzeczywiście popełniłem oba te czyny. Chce dobrowolnie poddać się karze . Oskarżony złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 387 § 1 k.p.k. i wymierzenie jak najniższego wyroku. Wniósł on o wymierzenie mu kar: - za I czyn 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, - za II czyn - 1 rok pozbawienia wolności, - kara łączna: 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności,- naprawienie szkody na rzecz R. W. w wysokości 116.010 zł,- zasądzenie kosztów i opłat. Prokurator, jak również oskarżycielki posiłkowe wyrazili zgody na takie warunki skazania. Przed uwzględnieniem wniosku o wydanie wyroku skazującego sąd pouczył oskarżonego o treści art. 447 § 5 k.p.k. Następnie Sąd postanowił: Na podstawie art. 387 § 2 k.p.k. uwzględnić wniosek oskarżonego, bo okoliczności popełnienia przestępstw i wina nie budzą wątpliwości, prokurator i pokrzywdzone sprzeciwu nie wnieśli, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

Sposób procedowania Sądu Rejonowego, wbrew wywodom apelacji, nie budził żadnych zastrzeżeń Sądu Okręgowego.

Przepis art. 447 § 5 ogranicza prawo do zaskarżenia wyroku wydanego w trybie konsensualnym, gdyż podstawą wniesienia apelacji nie mogą być zarzuty określone w art. 438 pkt 3 i 4, związane z treścią zawartego porozumienia. W konsekwencji niedopuszczalna z mocy ustawy jest apelacja oparta wyłącznie na zarzucie błędu w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia, a więc co do sprawstwa (art. 438 pkt 3), oraz na zarzucie rażącej niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki, niesłusznego zastosowania lub niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka (art. 438 pkt 4). Dopuszczalna jest natomiast apelacja oparta na zarzucie obrazy prawa materialnego (art. 438 pkt 1) oraz na zarzucie obrazy prawa procesowego (art. 438 pkt 2). (D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Art. 1–424, wyd. VII, Warszawa 2024, art. 387.)

Art. 387 § 1a nakłada obowiązek pouczenia „przed uwzględnieniem wniosku o wydanie wyroku skazującego”. Zwrot ten odczytany literalnie może sugerować, że pouczenie ma miejsce wówczas, gdy sąd podejmie decyzję o uwzględnieniu wniosku, a to następuje stricte dopiero podczas narady nad wyrokiem. Wykładnia funkcjonalna wskazuje natomiast, że celem tego przepisu jest uprzedzenie oskarżonego o konsekwencjach związanych z ograniczeniem możliwości zaskarżenia wyroku przed jego wydaniem. Chodzi tu o umożliwienie oskarżonemu cofnięcia jeszcze wniosku o dobrowolne poddanie się karze, zanim nastąpi stan nieodwracalny, tj. wydanie wyroku. Odczytanie art. 387 § 1a w kontekście art. 387 § 5 prowadzi do wniosku, że sąd, uznając za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę, przychyla się do wniosku oskarżonego. Wydanie tej decyzji implicite oznacza uwzględnienie wniosku o dobrowolne poddanie się karze. W konsekwencji przed udaniem się na naradę sąd powinien pouczyć oskarżonego o treści art. 447 § 5, co wymaga odnotowania w protokole rozprawy (art. 148 § 1 pkt 4). (D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Art. 1–424, wyd. VII, Warszawa 2024, art. 387.)

Sąd Rejonowy prawidłowo procedował w przedmiocie wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze. P. D. wyraził wolę oraz przedstawił swoją propozycję ukształtowania zastosowanej wobec niego reakcji karnej. Będąc stosownie pouczonym był on świadomy konsekwencji złożonego wniosku.

Skarżący nietrafnie podniósł okoliczność dysponowania przez oskarżonego dokumentem znajdującym się na k 142 akt. Jest to kwestionowanie poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń stanu faktycznego, co jest w świetle wskazanych reguł procesowych przy dobrowolnym poddaniu się karze niedopuszczalne. Oskarżony wniósł o naprawienie szkody na rzecz R. W. w określonej wysokości i wówczas nie powoływał się na przywołany przez skarżącego dokument.

Analiza zapisu nagrania protokołu z rozprawy przez Sąd Okręgowy w toku kontroli instancyjnej nie potwierdziła stanowiska skarżącego, by po stronie oskarżonego P. D. zaistniały jakiekolwiek problemy w toku prowadzonych negocjacji w trybie konsensualnym. Wyraził on swoją wolę w sposób prawidłowy. Sąd II instancji nie ma wątpliwości co do samodzielnego i rozsądnego kierowania swoją wolą przez P. D.. Brak jest podstaw do przyjęcia narracji kreowanej przez autora apelacji, by działał on pod wpływem stresu. Oskarżony miał pełną świadomość dokonanych ustaleń. Godzi się zaznaczyć, że kara która uzgodniono była zdecydowanie niższa, aniżeli ta którą zaproponował wstępnie prokurator. Wobec dokonanego prawidłowo pouczenia P. D. miał świadomość konsekwencji rozstrzygnięcia sprawy poprzez dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej.

Bezprzedmiotowe są dywagacje obrońcy w kontekście taktyki procesowej. Nie zachodził przypadek obrony obligatoryjnej. Wobec informacji zawartych w aktach sprawy nie było podstaw do przydzielenia obrońcy z urzędu. Oskarżony mając zarobki był w stanie ponieść koszty obrońcy z wyboru, co uczynił dopiero po wydaniu zaskarżonego wyroku. Kwestionowanie przez obrońcę okoliczności popełnienia przestępstwa oraz winy P. D. wobec obowiązujących reguł procesowych nie jest dopuszczalne.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.8.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 maja 2023 r., sygn. akt (...) – w zakresie winy oraz sprawstwa oskarżonego oraz kary

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.9.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 maja 2023 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że:

1. w puncie 4 kwotę odszkodowania ustalił na 91 010 złotych oraz słowa „przestępstwami szkód” zastępuje słowami „przestępstwem szkody”,

2. na podstawie art. 45 § 1 kk zobowiązał P. D. do uiszczenia na rzecz R. W. kwotę 25 000 złotych tytułem zwrotu korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa przypisanego w punkcie 2 zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy uznał za zasadny podniesiony w apelacji prokuratora zarzut obrazy przepisu prawa materialnego w innym przypadku niż w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, tj. art. 46 § 1 kk oraz art. 45 § 1 kk poprzez orzeczenie od oskarżonego w punkcie 4. zaskarżonego wyroku na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązki naprawienia szkody na rzecz R. W. w kwocie 116.010 zł, podczas gdy R. W. nie została uznana przez Sąd za pokrzywdzoną czynem II aktu oskarżenia i brak było podstaw do orzeczenia na podstawie art. 46 § 1 kk na jej rzecz obowiązku naprawienia szkody, przy jednoczesnej konieczności orzeczenia na rzecz wymienionej za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie II zaskarżonego wyroku kwoty 25.000 zł.

.

Oskarżyciel publiczny trafnie argumentował, że drugim zarzucanym czynem P. D. doprowadził M. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, gdyż podczas sprzedaży pojazdu marki C. (2) wprowadził ją w błąd co do tożsamości właścicielki tego samochodu, tj. R. W., która wcześniej wyłożyła na jego zakup kwotę 25.000 zł i która nie miała świadomości, że został on sprzedany. Rzeczywiście oskarżony również w tym przypadku działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, która poprzez popełnienie przez oskarżonego przestępstw poniosła szkodę w łącznej wysokości 116.010 zł, na którą to kwotę składają się kwoty szkód z poszczególnych czynów, tj. 91.010 zł oraz 25. 000zł Skarżący trafnie odnotował, że nie można połączyć obydwu kwot wynikających z popełnienia obydwu czynów w jednym obowiązku kompensacyjnym. Jest prawdą, że pierwszy z zarzuconych przez P. D. czynów został popełniony na szkodę R. W., natomiast ta nie została przez Sąd I instancji uznana za pokrzywdzoną czynem przypisanym oskarżonemu w punkcie 2. zaskarżonego wyroku. Także słuszne jest zapatrywanie, że wskazane względy nie pozbawiają R. W. prawa do ubiegania się o zwrot korzyści, jaką oskarżony jej kosztem uzyskał z popełnienia przestępstwa, tyle że winna wywodzić je z art. 45 § 1 kk, co znalazło swe przełożenie na dokonanej w zaskarżonym wyroku zmianie.

W pozostałym zakresie Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego, nie dopatrując się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

1.10.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.11.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

IV.

Na podstawie § 11 pkt 4 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2023.1964 t.j.) Sąd Okręgowy zasądził od P. D. na rzecz oskarżycielki posiłkowej R. W. kwotę 1008 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

PODPIS

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 5 maja 2023 r., sygn. akt (...)

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana