Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 553/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 23 maja 2023 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. B.

A. E.

uprzednia karalność oskarżonego

uprzednia niekaralność

informacja z krajowego rejestru karnego

166

168

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

informacja z krajowego rejestru karnego

informacja z krajowego rejestru sądowego

wystawiona przez uprawniony podmiot

pochodzi od uprawnionego organu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Kalkulacja naprawy k. 186 -188

Nie ma znaczenia dla ustalenia wysokości szkody z powodów opisanych w dalszej części uzasadnienia

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenia przepisów prawa procesowego:

1.  art. 171§1 pkt 3 kpk, poprzez oddalenie wniosków dowodowych: o ustalenie wartości szkody pojazdu na okoliczność wysokości szkody oraz z dokumentów akt prokuratorskich na okoliczność wiarygodność zeznań pokrzywdzonego,

2.  Art. 2§2 kpk, art. 4 kpk, art. 5§2 kpk, 6 kpk, 7 kpk, art. 366 kpk, 424§1 pkt 1 kpk poprzez:

a/ przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom małżonków S. i ustalenie na tej podstawie stanu faktycznego,

b/ nienależycie uzasadnionym przyznaniu wiarygodności wskazanym wyżej świadków, chociaż na ich treść wpływało negatywne nastawienie świadków do oskarżonych

c/ zmarginalizowanie wyjaśnień oskarżonych i uznanie ich za niewiarygodne;

3.  Błąd w ustaleniach faktycznych odnoszący się do ustalenia winy oskarżonych w zakresie zarzucanych im przestępstw

4.  Naruszenie prawa materialnego art. 46 kk poprzez zasądzenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz nieistniejącego podmiotu i w wysokości znacznie przekraczającej wysokości realnie poniesionej szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ 1-4 niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego była bezzasadna.

Skarżący podjął próbę podważenia ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd meriti w zakresie oparcia ich na zeznaniach małżonków S. twierdząc, że Sąd oparł się wyłącznie na nich oraz podniósł, że M. S. miała negatywne nastawienie do oskarżonych.

Wywody obrońcy daleko odbiegają od faktów wynikających z lektury uzasadnienia wyroku. Zwrócić bowiem należy uwagę, że czyniąc ustalenia faktyczne Sad oparł się na dokumentach (protokół oględzin pojazdu, nagraniach z monitoringu, nagrania z telefonu D. B., kosztorysu naprawy samochodu) i także na zeznaniach małżonków S..

Sąd w sposób zgodny z przepisami art. 7 kpk dokonał ich oceny i w sposób odpowiadający wymogom art. 424 kpk przedstawił ją na piśmie.

Sąd meriti nie uchylił się od oceny wyjaśnień oskarżonych (składał je tylko D. B., a A. E. odmówił składania wyjaśnień), dokonał ich analizy i jako sprzecznym z wiarygodnymi dowodami odmówił wiarygodności. Warto zauważyć, że zapis wizualny z monitoringu miejskiego nie pozostawia najmniejszych nawet wątpliwości co do przebiegu zdarzenia i nieprawdziwości wyjaśnień oskarżonych. Nie ulega wątpliwości, że to D. B. skierował się do stojącego samochodu, którego kierowcą był K. S., a po opuszczeniu przez niego pojazdu nagrywał zdarzenie swoim telefonem. Nie ulega też wątpliwości, że w trakcie tego zdarzenia podjechał A. E., wysiadł ze swojego auta, podszedł do otwartych drzwi samochodu K. S. i w nie kopnął. Kłamliwe są zatem słowa D. B., że to K. S. zainicjował zdarzenie. Zapis monitoringu nie pozostawia w tej kwestii żadnych wątpliwości.

Oczywistym jest, że monitoring nie utrwalił słów, które padły w trakcie zdarzenia, ale przytoczyli je małżonkowie S.. Ich zeznania prawidłowo Sad ocenił jako spójne i logiczne, a także zgodne z zapisem monitoringu. Obrońca eksponuje, że M. S. była negatywnie nastawiona do obu oskarżonych, ponieważ nie był to pierwszy raz, gdy zachowywali się agresywnie wobec niej i jej bliskich, ale powstaje pytanie, czy naraziłaby się na odpowiedzialność za składanie fałszywych zeznań? Jest to pytanie li tylko retoryczne, a wiarygodność zeznań tego świadka została zweryfikowana innymi dowodami, których była mowa wyżej. Skarżącym podjął próbę zdyskredytowania także zeznań K. S. odwołując się w tym zakresie do sposobu zakończenia postępowania przygotowawczego prowadzonego w innej sprawie o czyn z art. 190§1 kk wobec D. B., z zawiadomienia K. S.. Próba ta okazała się nieskuteczna, bowiem każdy sąd w prowadzonym przez siebie postępowaniu jest samodzielny jurysdykcyjnie, a więc sam dokonuje ocena zgromadzonego materiału dowodowego w sposób wskazany w art. 7 kpk i nie jest związany oceną dowodów dokonaną w innym postępowaniu.

Warto zwrócić też uwagę skarżącego na fakt, że „przepisy art. 5 § 2 i art. 7 k.p.k. mają charakter rozłączny. W sytuacji, gdy sąd przeprowadzi postępowanie w sposób pełny, kompletny i podda zebrane dowody ocenie spełniającej rygory art. 7 k.p.k., to zastosowanie zasady z art. 5 § 2 k.p.k. może nastąpić, gdy tak przeprowadzona ocena dowodów potwierdzi istnienie wciąż niedających się - w oparciu o nią - usunąć wątpliwości” (postanowienie SN z 14.12.2022 r., IV KK 497/22).

Nieprawidłowe jest zatem równoczesne stawianie zarzutu naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k., ponieważ o niedających się usunąć wątpliwościach można mówić dopiero po przeprowadzeniu prawidłowej i wszechstronnej oceny dowodów (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie wyrok z dnia 2 marca 2023r II AKa 359/21).

Obrońca oskarżonych podniósł wreszcie obrazę art. 46§1 kk wskazując, że Sąd orzekł o obowiązku naprawienia szkody na rzecz nieistniejącego podmiotu oraz w wysokości przekraczającej wartość realnie poniesionej szkody.

Także i ten zarzut okazał się chybiony. Z wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego przedłożonego przez pełnomocnika pokrzywdzonego wynika, że taki podmiot jest zarejestrowany, funkcjonuje, a K. S. jest jego wspólnikiem upoważnionym do jego samodzielnej reprezentacji. Nie ulega także kwestii, że podmiot (...) w C. , nawet pod nazwą skróconą funkcjonuje w obrocie – nie ma więc najmniejszych nawet wątpliwości co do jego istnienia.

Jeśli zaś idzie o wysokość szkody ustalonej przez Sąd to przypomnieć należy, że naprawienie szkody może nastąpić na drodze przywrócenia stanu poprzedniego (restytucja naturalna) lub w formie pieniężnej. Przepis art. 46 k.k. nie wskazuje ani na sposoby naprawienia szkody, ani nie zobowiązuje sądu do określenia takiego sposobu w wyroku, co uprawnia do odesłania do art. 363 § 1 k.c. Sąd zatem obowiązany jest respektować wybór pokrzywdzonego, chyba że zachodziłyby przeszkody w restytucji naturalnej. „Co do terminu naprawienia szkody należy mieć na względzie art. 9 k.k.w., zgodnie z którym wyrok (w tym orzeczenie w nim o kompensacji) staje się wykonalny z chwilą jego uprawomocnienia (zob. szerzej A. Marek, T. Oczkowski [w:] System..., t. 6, red. M. Melezini, 2016, s. 810).” D. Gruszecka [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 46.

Sąd odwoławczy w pełni podziela pogląd, że „wartość szkody należy do sfery faktów, a nie do uprawnień kształtujących stron. W polskim prawie obowiązuje zasada pełnego naprawienia szkody, w tym dotyczy to naprawienia umyślnie uszkodzonego pojazdu częściami oryginalnymi i nowymi, pokrzywdzony nie ma obowiązku poszukiwania elementów tańszych, zamienników, używanych, niepełnowartościowych.” (por. wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z 15.03.2019 r., II Ka 57/19).

W pełni zasadnie Sąd przyjął jako wartość wyrządzonej szkody kwotę wynikająca z kosztorysu przedstawionego przez K. S., a pochodzącego od podmiotu specjalizującego się w naprawach samochód marki R. (...). Nie zmienia tego fakt dokonania wyceny naprawy przez rzeczoznawcę samochodowego na niższą kwotę, bowiem pokrzywdzony nie ma obowiązku poszukiwania zakładu naprawczego, który dokona wymaganej naprawy w kwocie ustalonej przez rzeczoznawcę. Jako, ze oskarżony dokonał uszkodzenia pojazdu to jest zobligowany do pokrycia kosztów naprawy i przywrócenia pojazd do stanu poprzedniego czyli sprzed przestępstwa.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 23 maja 2023 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Racje wskazane powyżej (pkt 3.1.) zadecydowały o uznaniu wywiedzionej w sprawie apelacji przez obrońcę oskarżonego za bezzasadną. Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego – jako słuszny – został on utrzymany w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk sąd odwoławczy obciążył obu oskarżonych obowiązkiem ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, uznając, że nie sprzeciwia się temu sytuacja materialna żadnego z nich.

III

O kosztach pomocy prawnej, z której korzystał oskarżyciel posiłkowy w postępowaniu odwoławczym orzeczono w myśl art. 616§1 pkt 2 kpk w zw. z art. 634 kpk , zaś ich wysokość na wniosek pełnomocnika ustalono w oparciu o przepis § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800).

PODPIS