Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 490/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 67/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. T.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego

Obecna sytuacja rodzinna i osobista

Karta karna

Wywiad kuratora

507

519-520

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dokumenty wystawione przez uprawnione podmioty.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Dołączone do apelacji fotokopie k.443-445

Nieczytelne i niekompletne fotokopie z akt, które nie są oznaczone – nie poddające się weryfikacji

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów – uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonej i odmówienie jej wyjaśnieniom oskarżonego – co do przebiegu zdarzenia w dniu 13.10.2020r. oraz ich wzajemnych relacji, obaw spełnienia gróźb, własności zniszczonego telefony .

Obraza przepisów postępowania art. 5§2 kpk polegająca na uznaniu, że oskarżony spowodował obrażenia ciała pokrzywdzonej, podczas gdy z opinii biegłej wynika, iż rana mogła powstać w wyniku przecięcia uszkodzoną ładowarką.

Rażącej niewspółmierności kary – podniesiony z daleko posuniętej ostrożności – bowiem okoliczności podmiotowe i przedmiotowe przemawiają za wymierzeniem kary w najniższym możliwym wymiarze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego była bezzasadna.

Formułując zastrzeżenia w zakresie poprawności oceny dowodów oraz wskazując na dowolność ustaleń faktycznych obrońca bezpodstawnie wywodził, że niesłuszne było przyjęcie, iż oskarżony popełnił przypisane mu zaskarżonym wyrokiem czyny zabronione. Kontrola poprawności rozstrzygnięcia sądu I instancji nie potwierdziła, aby sąd ten dopuścił się obrazy przepisów proceduralnych w zakresie postępowania dowodowego, w tym by ujawniły się jego braki.

Należy zdecydowanie podkreślić, że łączna wymowa przeprowadzonych w sprawie dowodów nie pozostawia cienia wątpliwości, że oskarżony zachował się w ustalony przez Sąd meriti sposób. Podjęta w apelacji próba zakwestionowania tychże ustaleń i wniosków Sądu Rejonowego sprowadzała się li tylko do polemiki i jako taka nie zasługiwała na uwzględnienie.

Skarżąca podjęła próbę podważenia ustaleń stanu faktycznego sprawy dokonany przez Sąd I instancji. Jej zabiegi argumentacyjne nie zdołały podważyć jednak kategorycznych ustaleń zaprezentowanych w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Ustalenia te znajdowały pełne wsparcie w zgromadzonym materiale dowodowym i tym samym zostały zaaprobowane przez rozpatrujący niniejszy środek odwoławczy Sąd Okręgowy.

Sąd II instancji analizując przedstawione w apelacji tezy zważył, co następuje:

Niezasadne są obawy zgłaszane przez skarżącą, że Sąd meriti analizując zgromadzony materiał dowodowy stracił z pola widzenia konflikt istniejący na on czas pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną. Przeciwnie Sąd wyraźnie odniósł się do tego faktu, zastrzegając, że mając tego świadomość dokonuje analizy zeznań pokrzywdzonej z wymaganą w takiej sytuacji ostrożnością. Pokrzywdzona kilkakrotnie w taki sam sposób opisywała przebieg zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Jej konsekwentne zeznania znalazły wsparcie w zapisie monitoringu, który zarejestrował przebieg zdarzenia. Skarżąca stawia tezę, że pokrzywdzona była agresywna i chciała zniszczyć oskarżonemu przedmioty znajdujące się w jego samochodzie.

W kontrze do tych twierdzeń pozostają wyjaśnienia samego oskarżonego, który podał, że „nie chciała się ze mną rozliczyć za ten telefon, więc go w dniu 13 października 2020r. zniszczyłem. Ja telefon ten zabrałem z siedzenia pasażera pojazdu, którym na parking przyjechała A. J.. Do zniszczenia torebki doszło przypadkowo. Ja chciałem zabrać z tej torebki klucze od kempingu i działki. A. się szarpała, nie chciała dać mi tych kluczy i w trakcie szamotaniny doszło do uszkodzenia torebki” (k. 153). Nie ulega więc wątpliwości, że oskarżony chciał i uszkodził telefon pokrzywdzonej oraz godził się, że w wyniku szarpaniny zniszczy jej torebkę, z której chciał wydobyć klucze. Logicznym więc zachowaniem było wezwać pomoc posługując się telefonem oskarżonego. Tak właśnie twierdziła pokrzywdzona.

Oskarżonym w wyjaśnieniach podał: „A. J. chciała mi zniszczyć telefon. Zabrała go w swoje ręce i chciała go złamać. W trakcie szarpaniny pękła ładowarka, której część została w gnieździe ładowania telefonu. (…) wystawały z niej ostre dwie blaszki, o które skaleczyła się A. (k.158). Nie ulega wiec wątpliwości, że w trakcie owej szarpaniny z oskarżonym pokrzywdzona doznała uszkodzenia ciała. Będąc więc aktywnym uczestnikiem owej szarpaniny (szarpanie za włosy, odzież, uderzenie ręką w przedramię, wyrywanie torebki, ale także siłowe wyciąganie z samochodu) oskarżony godził się, że pokrzywdzona w jego trakcie może ucierpieć; i tak się stało. Ustalanie więc czy A. J. prosiła o pomoc przechodzącego mężczyznę, czy wysiadając miała telefon w ręce, nie ma żadnego znaczenia ani dla ustalenia przebiegu zdarzenia, ani dla oceny jej wiarygodności; zwłaszcza, ze istotnym elementom tego zdarzenia nie przeczy nawet oskarżony, choć odmiennie je interpretuje.

Skarżąca przywołuje wyjaśnienia oskarżonego, który twierdził, że zatrzymał się koło pojazdu konkubiny by z nią porozmawiać o dzieciach. Stwierdzenie takie nie przystaje do treści wyjaśnień samego oskarżonego, a także do przebiegu samego zdarzenia (otwarcie przednich drzwi pasażera, sięgniecie po torebkę pokrzywdzonej celem odebrania jej kluczy). Twierdzenie takie abstrahuje od zdarzeń poprzedzających 13 października 2020r. Pamiętać bowiem należy, że zdarzenie z 13 października 2020r. było etapem konfliktu pomiędzy stronami, który eskalował od września 2020r., kiedy to A. J. wyprowadziła się z dziećmi od oskarżonego. Zdarzenie to poprzedzało wysyłanie obraźliwych smsów, w których oskarżony matkę swoich dzieci nazywał „kurwą”, „kurwiszonem jebanem”, „szmatą jebaną”, „dziwką”. Obrońca w apelacji podjęła próbę relatywizowania treści konwersacji stron i przekonywała, że w taki właśnie sposób (takimi słowami) konkubenci odnosili się do siebie. Analiza materiału dowodowego nie uprawnia jednak takiego stwierdzenia. Niewątpliwie w korespondencji smsowej widać duży ładunek emocjonalny, który jednak P. T. przenosi przy użyciu słów znieważających.

Pod koniec września 2020r. P. T. przyjechał pod dom, w którym A. J. zamieszkiwała z dziećmi i gdy przechodziła koło jego samochodu groził jej słowami „uważaj na pasach, ty kurwo”, „zobaczysz kurwo, łeb Ci urwę”. Pokrzywdzona obawiała się tych gróźb, bowiem uważała, że P. T. jest nieobliczalny, tym bardziej, że jego zachowanie na przestrzeni września eskalowało. W opozycji do tego obrońca odwołuje się do treści sms i słów wypowiedzianych w nagraniu „myślisz, ze ja się ciebie boję”, wyciągając z nich wniosek, że A. J. nie bała się gróźb wypowiedzianych w okolicznościach wyżej opisanych. Tymczasem uznać należy, ze jest to wniosek zbyt daleko idący, by nie rzec nieuprawniony. Zacytowane słowa są wyimkiem jakiej rozmowy i nie wiadomo do czego się odnoszą i z pewnością nie mogą podważyć stwierdzenia A. J., że słowa wypowiedziane w okolicznościach jak wyżej odebrała jako groźbę, bowiem uważała konkubenta za nieobliczalnego.

Obrońca oskarżonego kwestionuje także prawidłowość przypisania pokrzywdzonej prawa własności telefonu uszkodzonego w czasie zdarzenia z dnia 13 października 2020r., nie jest jednak w żaden sposób udowodnić swoich twierdzeń. A. J. wyraźnie stwierdziła, że zakupiła przedmiotowy telefon, posiadała stosowne na to dokumenty, zapłaciła za jego naprawę, a telefon tej samej marki oskarżony owszem kupił, ale dla syna.

Obrońca kwestionuje także ustalenie wysokości obowiązku naprawienia szkody wynikającej z uszkodzenia telefonu pokrzywdzonej; w tym celu dokonuje zsumowania kosztów naprawy oceniając je na maksymalnie 2.000 zł. Tego rodzaju zabieg jest nieuprawniony. A. J. w toku składania zeznań przed sądem podała, że telefon jest niesprawny, a wymiana wyświetlacza nic nie dała; pokrzywdzona nie może z niego korzystać. Zatem poniesioną przez nią szkodą jest wartość sprawnego telefonu - która była nie mniejsza niż cena zakupu, a nie koszt kolejnych napraw. Prawidłowo zatem Sąd meriti ustalił wysokość obowiązku naprawienia szkody.

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie ponad wszelką wątpliwość, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona strony przedmiotowej oraz podmiotowej przestępstw mu przypisanych.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w W. dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 67/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Racje wskazane powyżej wespół z aprobatą dla stanowiska wyrażonego przez Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia zadecydowały o uznaniu wywiedzionej w sprawie apelacji za bezzasadną.

Przeprowadzona w sprawie kontrola instancyjna nie wykazała, by doszło do uchybienia w zakresie rozstrzygnięcia odnoszącego się do kary wymierzonej oskarżonemu. Kara pozbawienia wolności – w zakresie jednostkowym, ale i łącznym, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat nie cechowała się rażącą surowością w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk. Była ona adekwatna do zawinienia oskarżonego oraz szkodliwości społecznej przypisanych mu czynów, a także należycie uwzględnia okoliczności dotyczące jego osoby (dotychczasowa niekaralność). W ocenie Sądu Okręgowego, kara ta, stanowić będą reakcję karną, która uświadomi mu, że postępowanie w sposób sprzeczny z prawem względem innej osoby spotykać się będzie ze zdecydowaną reakcją prawną.

Słusznym było również rozstrzygnięcie o konieczności zadośćuczynienia przez P. T. za krzywdę wyrządzoną A. J.; jej ukształtowanie w wysokości 2.000 zł stanowi krok w kierunku złagodzenia ujemnych przeżyć pokrzywdzonej w związku z działaniem oskarżonego. Kształtując dolegliwości finansowe, w tym karę grzywny, Sąd nie stracił z pola widzenia obowiązków alimentacyjnych oskarżonego, ale uzyskiwane przez niego dochody umożliwiają mu ich udźwignięcie. Pamiętać należy, że oskarżony dopuścił się czynów karygodnych, a kara nie jest daniną na rzecz Państwa, a karą za popełnienie przestępstwa, która niesie w sobie określoną dolegliwość. Podobnie rzecz ma się ze środkami probacyjnymi (obowiązkiem pracy zarobkowej), które nieodłącznie wiążą się z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. Fakt, że sprawca wykonuje pracę zarobkową, co dostrzegł Sąd meriti, nie stoi na przeszkodzie by orzec obowiązek jej wykonywania (w dalszym ciągu), co prowadzić będzie do ustabilizowania jego sytuacji życiowej, w tym majątkowej. Nie oznacza on bynajmniej konieczności porzucenia pracy dotychczasowej i podjęcia nowej bądź dodatkowej, jak przedstawia to w apelacji obrońca.

Mając na uwadze treść wywiadu sporządzonego na polecenie Sądu Okręgowego, a przede wszystkim informację, ze pokrzywdzona zamieszkała ponownie z oskarżonym i wspólnie wychowują dzieci uznał, ze nałożony na niego w pkt 12 obowiązek powstrzymywania się od kontaktowania z A. J., słuszny na etapie orzekania przez sąd meriti, na etapie obecnym stałby się utrudnieniem w codziennym funkcjonowaniu stron; a więc uchylił to rozstrzygnięcie.

Zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy utrzymał w mocy (z wyjątkiem pkt 12), jako prawidłowy i nieobarczony uchybieniami z art. 439 § 1 kpk i art. 440 kpk.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, a wydatkami poniesionymi w tym postępowaniu obciążył Skarb Państwa. W ocenie Sądu Okręgowego jego sytuacja materialna była taka, że obciążanie go dodatkowo kosztami postępowania odwoławczego mogłoby utrudnić realizację pozostałych zobowiązań wynikających z zaskarżonego wyroku.

PODPIS