Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

24 lipca 2018r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w IX Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO L.Gutkowski

Protokolant: st.sekr.sąd. M.Kozłowski

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2018r. sprawy:

S. S., obwinionego z art.86§1 kw,

z powodu apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 11 kwietnia 2018r.

sygn. akt II W 1996/17

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 30,- (trzydziestu) zł tytułem opłaty za drugą instancję oraz kwotę 50,- (pięćdziesięciu) zł z tytułu wydatków poniesionych w po-stępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IX Ka 463/18

UZASADNIENIE

S. S. został obwiniony o to, że w dniu 21.08.2017 roku około godz. 17:00 w G., jako instruktor nauki jazdy, w trakcie wykonywanego przez kursanta manewru zmiany pasa ruchu, samochodem S. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności, doprowadzając do kolizji z samochodem (...) o nr rej. (...), czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o czyn z art. 86 § 1 kw.

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018r.Sąd Rejonowy w Grudziądzu, sygn. akt II W 1996/17, obwinionego S. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to, na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 złotych. Ponadto, zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł tytułem opłaty oraz obciążył kosztami postępowania w kwocie 120 zł.

Wyrok ten w całości zaskarżył obwiniony. W treści apelacji po raz kolejny przedstawił prezentowaną przez siebie wersję wydarzeń, wskazując jednocześnie, że kierujący pojazdem marki (...) jechał z bardzo dużą prędkością i to on uderzył w pojazd nauki jazdy, albowiem widząc, że samochód nauki jazdy będzie jechał wolniej w tym samym kierunku za wszelką cenę chciał zająć lewy pas do jazdy w lewo, co potwierdza także brak śladów hamowania. Dodał, że takie zachowanie kierowców jest nagminne. Podkreślił także, że jego opis wydarzeń oraz kursanta był zbieżny, nadto, szkic sytuacyjny potwierdzał, że uderzenie nastąpiło na środkowym pasie ruchu, zaś nie zostało na nim zaznaczone miejsce zatrzymania pojazdu (...), co w ocenie skarżącego jak bardzo istotne bowiem świadczy o tym z jak dużą prędkością jechał kierowca tego pojazdu. Podniósł ponadto, że Policja nie sprawdziła wszystkich źródeł, z których można by pozyskać monitoring obejmujący miejsce zdarzenia.

W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i ponowne rozpatrzenie sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu odwoławczego, sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy oraz ocenił wszystkie zebrane dowody, a na ich podstawie poczynił właściwe ustalenia faktyczne i trafnie orzekł o odpowiedzialności obwinionego. Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia Sądu I instancji, który właściwie, wszechstronnie i wnikliwie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku postępowania i na ich podstawie dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, zaś argumenty podniesione w apelacji stanowią realizację przyjętej przez obwinionego linii obrony, a co za tym idzie, polemikę z prawidłowymi ustaleniami i rozważaniami Sądu I instancji.

Twierdzenia skarżącego opierały się w głównej mierze na błędzie w ustaleniach faktycznych, które stanowiły podstawę przypisania obwinionemu popełnienia zarzucanego mu czynu. Sąd I instancji w sposób uprawniony przypisał obwinionemu popełnienie zarzucanego mu wykroczenia z art. 86§1 kw. Podkreślić należy, że uszkodzenia pojazdów – w pojeździe S. (...) lewa tylna część pojazdu, a w pojeździe (...) prawa przednia część pojazdu - nie pozostawiają jakichkolwiek wątpliwości zarówno co do samego przebiegu zdarzenia, jak i sprawcy zdarzenia. Przypomnieć nadto trzeba, co skarżący cały czas próbuje pominąć milczeniem, że instruktor nauki jazdy, pomimo, iż nie wykonuje czynności związanych bezpośrednio z wprawianiem pojazdu w ruch, czy też nadawaniem mu określonego kierunku, to niewątpliwie ma bezpośredni wpływ na ruch i kierunek poruszania się pojazdu poprzez wydawanie wiążących poleceń kursantowi. Nadto pojazd przystosowany do nauki jazdy jest wyposażony w dodatkowy pedał hamulca uruchamiany przez instruktora, który umożliwia mu przejęcie sterowania układem hamulcowym, a tym samym zainterweniowanie w razie popełnienia błędu przez kursanta. Jest również wyposażony w dodatkowe lusterka umożliwiające instruktorowi obserwowanie przestrzeni za samochodem. Tym samym instruktor ponosi odpowiedzialność w przypadku naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kursanta, wówczas gdy naruszenie zasad było wynikiem realizacji jego polecenia. Również niezareagowanie przez instruktora na eksces kursanta może powodować odpowiedzialność instruktora, który ma obowiązek przeszkodzić naruszaniu zasad ruchu drogowego przez kursanta, a gdyby było to niemożliwe - podjąć działania zmierzające do zminimalizowania jego następstw. Obwiniony w sposób nieprawidłowy ocenił możliwość wykonywania manewru przez kursanta polecając mu zmianę pasa ruchu. Nawet gdyby przyjąć, że prawdziwa jest wersja skarżącego jakoby kierujący pojazdem (...) jechał z dużą prędkością oraz próbował za wszelką cenę zająć lewy pas do jazdy w lewo, nie zwalnia to jednak obwinionego od obowiązku zachowania szczególnej ostrożności oraz prawidłowej oceny czy prędkość pojazdu nadjeżdżającego z tyłu pozwala na wykonanie manewru. Twierdzenia skarżącego co do miejsca zatrzymania pojazdów względem siebie nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, podobnie jak to, po jakim czasie nadjechały stojące na skrzyżowaniu do miejsca zdarzenia inne pojazdy. Co więcej, są to tylko niczym nie poparte twierdzenia skarżącego. Fakt, że wyjaśnienia obwinionego oraz zeznania świadka P. G.są ze sobą zbieżne nie budzi zdziwienia Sądu. Złożenie przez świadka P. G., który jest osobą młodą, niedoświadczoną, zeznań o takiej treści, jakie złożył, jest niczym innym jak próbą umniejszenia swojej winy, uchyleniem się przed poniesieniem odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia w ruchu drogowym.

Jeśli zaś chodzi o brak śladów hamowania, ich brak nie świadczy o nie podejmowaniu hamowania przez kierującego pojazdem marki (...), ale o tym, że nie doszło do zablokowania kół, co w obecnym stanie rozwoju motoryzacji, przy funkcjonowaniu układów zapobiegających poślizgom i blokowaniu kół, jak chociażby ABS, niejednokrotnie brak jest śladów hamowania, nawet po gwałtownym manewrze. Nadto, wbrew twierdzeniu skarżącego, ze sporządzonego szkicu sytuacyjnego nie wynika, aby do zdarzenia miało dojść na środkowym pasie ruchu. Niezasadne są również twierdzenia skarżącego jakoby Sąd nie zweryfikował wszystkich dostępnych źródeł, które byłyby w posiadaniu monitoringu z miejsca zdarzenia. Jak wynika z pisma z dnia 7 września 2017r. ze Straży Miejskiej w G. nr (...)(k.28), ustalone zostało, że miejsce zdarzenia było niewidoczne dla kamer miejskiego monitoringu. Co więcej, nie było powinnością Sądu ustalenie czy istnieje inny monitoring obejmujący miejsce zdarzenia, a skoro obwiniony taką wiedzę posiadał mógł złożyć wniosek dowodowy o przeprowadzenie powołanego dowodu.

Reasumując, w niniejszej sprawie zgromadzone dowody pozwalały na przypisanie obwinionemu winy w zakresie popełnienia wykroczenia z art. 86§1 kw. Jeszcze raz podkreślić należy, że Sąd meriti poddał zgromadzone dowody należytej ocenie, nie naruszając w żadnej mierze przepisów postępowania.

W trakcie analizy akt sprawy pod kątem zaistnienia przesłanek z art. 104 kpw i art. 440 kpk w zw. z art. 109§2 kpw, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień, które skutkować musiały uchyleniem zaskarżonego orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 636§1 kpk w zw. z art. 21 pkt 2 w zw. art. 8 oraz w zw. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.) Sąd odwoławczy obciążył obwinionego kosztami procesu w postępowaniu odwoławczym w wysokości 50 zł oraz opłatą w kwocie 30 zł.