Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 405/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie II K 521/20

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci notatki urzędowej, wyjaśnień oskarżonego D. L., zeznań świadka M. I., świadka D. W., których swobodna i spójna z zasadami doświadczenia życiowego ocena nie może prowadzić do ustaleń dotyczących podziału środków ze sprzedaży przedmiotów zabranych z garażu, gdyż wszystkie te przedmioty pozostawały w dyspozycji D. W. zatrzymanego w pokoju hotelowym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skarżący nieskutecznie podważał prawidłowe ustalenia Sądu meriti, twierdząc, że swobodna i spójna z zasadami doświadczenia życiowego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie może prowadzić do ustaleń dotyczących podziału środków ze sprzedaży przedmiotów zabranych z garażu, gdyż wszystkie te przedmioty pozostawały w dyspozycji D. W. zatrzymanego w pokoju hotelowym. Przeprowadzona analiza dowodowa, wbrew temu, co twierdził, nie wykazywała błędów logicznych, ani nie pozostawała w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy, czy doświadczenia życiowego. Sąd słusznie dał wiarę zeznaniom współoskarżonego D. W. złożonym w postępowaniu przygotowawczym, wyczerpująco uzasadniając swoje stanowisko w tym zakresie. Współoskarżony składając wyjaśnienia, twierdził wówczas, że był pomysłodawcą włamania do garażu, w którym znajdowały się przedmioty należące do pokrzywdzonych. Oświadczył również, że część skradzionych rzeczy od razu została sprzedana, a uzyskanymi pieniędzmi w/w podzielili się. Pierwsza wersja wyjaśnień D. W. w pełni korespondowała z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania, w szczególności z zeznaniami świadka M. I. i protokołem przeszukania użytkowanego przez oskarżonego samochodu, w którym ujawniono część skradzionych przedmiotów.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 5 § 2 kpk poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci protokołu odtworzenia zapisu monitoringu, z którego wynika, iż w dniu 16 stycznia 2020 r. w godz. 20:20 - 20:30 widoczne są dwie postacie w obrębie drzwi garażowych, a zasadniczo samego wynoszenia rzeczy z garażu dokonywała jedna osoba już w dniu 17 stycznia 2020 r. po godz. 00:00 co przy uwzględnieniu zasady rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, przy zastosowaniu dyrektywy oceny dowodów, prowadzi do konstatacji o braku współuczestnictwa oskarżonego D. L. w kradzieży z włamaniem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skarżący nie miał racji twierdząc, że zgromadzone w sprawie dowody nie uzasadniały niewątpliwego przyjęcia, że oskarżony współuczestniczył w kradzieży z włamaniem. Przeprowadzona analiza dowodowa, wbrew temu, co twierdził, także i w tym zakresie nie wykazywała błędów logicznych, ani nie pozostawała w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy, czy doświadczenia życiowego. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie istniały niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. Wątpliwości co do tego, czy oskarżony wspólnie z D. W. dokonał kradzieży z włamaniem, wbrew temu co twierdził skarżący - nie mogła stwarzać okoliczność, że z protokołu odtworzenia zapisu monitoringu wynika, że zasadniczo samego wynoszenia rzeczy z garażu dokonywała jedna osoba już w dniu 17 stycznia 2020 r. Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony nie kwestionował swojego udziału w przedmiotowym zdarzeniu w zakresie przecięcia kłódki szlifierką oraz przeniesienia rzeczy z garażu do samochodu, który w dniu zdarzenia użytkował. Przed sądem zaprzeczył jedynie temu, jakoby miał świadomość, że rzeczy te nie są własnością D. W.. Sąd meriti prawidłowo ocenił wiarygodność złożonych przez niego wyjaśnień, wyczerpująco uzasadniając swoje stanowisko w tym zakresie. Pomimo niskiej jakości nagrania z pobliskiego monitoringu, materiał ujawnia, że w zdarzeniu uczestniczą dwie osoby, spośród których pokrzywdzeni oraz jeden ze świadków rozpoznali D. W.. Mężczyzna został ujęty w hotelu wraz z częścią skradzionych rzeczy. W trakcie rozmowy z funkcjonariuszami Policji oświadczył, że pozostała część rzeczy pochodzących z kradzieży znajduje się w pojeździe należącym do oskarżonego. Jak wynika z protokołu przeszukania samochodu A. (...), użytkowanego przez oskarżonego, twierdzenia współoskarżonego podlegały na prawdzie, albowiem ujawniono w nim część skradzionych przedmiotów. Powyższe okoliczności niewątpliwie dowodzą, że oskarżony współuczestniczył w kradzieży z włamaniem.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej wewnętrznie oceny zeznań świadków D. J., J. L. oraz D. W., których treść wskazuje na charakter oraz usposobienie tego ostatniego, który miał być współsprawcą przestępstwa kradzieży z włamaniem wraz z oskarżonym D. L., gdzie D. W. jawi się jako osoba niewiarygodna, wielokrotnie wchodząca w konflikt z prawem i sprawiająca problemy osobom, które z nią weszły w kontakt, co w zestawieniu z danymi zgromadzonymi na temat D. L. oraz jego wyjaśnieniami wskazują na chęć udzielenia pomocy w dostaniu się do garażu i nieobejmowaniu swoim zamiarem dokonania włamania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przekonania skarżącego, że w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów w postaci zeznań świadków D. J., J. L. oraz D. W. niemożliwe było niewątpliwe przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem dokonania włamania, nie można było podzielić. Skarżący nie miał racji twierdząc, że Sąd meriti dokonał dowolnej i sprzecznej wewnętrznie oceny w/w dowodów. Wszak słusznie ocenił, że składane przez D. W. na rozprawie zeznania, które de facto były bardziej obciążające dla oskarżonego aniżeli te złożone na etapie postępowania przygotowawczego, nie zasługują na danie im wiary, albowiem były nielogiczne, nieracjonalne i niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego, za prawidłowością oceny których przemawiały argumenty trafnie wskazane w uzasadnieniu. Ocena dowodu w postaci zeznań J. L. dokonana przez Sąd meriti również nie wykazywała błędów logicznych ani nie kłóciła się z zasadami doświadczenia życiowego. W świetle całokształtu logicznie ocenianych dowodów, w szczególności protokołu przeszukania samochodu A. (...) oraz wyjaśnień samego oskarżonego, który przyznał, że do garażu pojechał z D. W. właśnie tym samochodem, jako niewiarygodne jawiły się twierdzenia dotyczące przechowywanych w samochodzie rzeczy oraz tego, że oskarżony od 2 miesięcy nie poruszał się w/w samochodem, albowiem był on zepsuty. W połączeniu z faktem, że świadek jest ojcem oskarżonego oczywisty jawi się wniosek, że próbował złożyć jak najkorzystniejsze dla niego zeznania, którym wobec ujawnionych sprzeczności nie można było przyznać waloru wiarygodności. W odniesieniu zaś do zeznań świadka D. J., Sąd meriti słusznie ocenił, że choć w drobnych szczegółach jego zeznania różniły się od relacji pokrzywdzonych, nie uzasadniało to automatycznej ich dyskwalifikacji, albowiem co do okoliczności istotnych przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy były one spójne i logiczne, a nadto w większości zbieżne z zeznaniami pozostałych wiarygodnych świadków.

Skarżący nieprzekonująco próbował wykazać, że oskarżony z uwagi na swoje właściwości, nie jest osobą, która mogłaby popełnić przestępstwo. Faktem jest, że oskarżony ma w środowisku lokalnym dobrą opinię i uprzednio nie był karany. Powyższe nie może jednak przesądzać o tym, że oskarżony chciał jedynie pomóc D. W. dostać się do garażu, nie obejmując zamiarem dokonania włamania, o czym skarżący próbował przekonać Sąd. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż niewątpliwie oskarżony dobrze znał D. W.. Wiedząc, że jego sytuacja finansowa nie jest dobra o czym przesądzał fakt, że był osobą bezdomną, pomieszkującą w cudzym garażu, oskarżony musiał zdawać sobie sprawę, że znajdujące się w garażu różnego rodzaju wartościowe przedmioty, nie mogą być własnością D. W.. Twierdzenia, iż przypuszczał, że przedmioty zabierane z garażu, do którego nie miał klucza (konieczność użycia elektronarzędzia) mogły należeć do krewnych D. W., także nie ekskulpują go. Jedyną różnicą pozostaje tylko to, kto zostanie (został) pokrzywdzony niewątpliwą kradzieżą.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.4.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia, który mógł mieć wpływ na jego treść, tj. uznanie na podstawie zeznań świadka M. I., że oskarżony D. L. wraz z D. W. przyjechał do jego zakładu w celu zbycia szlifierki mającej pochodzić z kradzieży, gdy w depozycji świadka brak jest takich wskazań

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jeśli chodziło o ustalenia co do obecności oskarżonego w warsztacie świadka M. I., gdzie wraz z D. W. ,,zapłacili" świadkowi szlifierką mającej pochodzić z kradzieży w zamian za otrzymaną usługę naprawy opony, obrońca oskarżonego, który je podważał, niezasadnie wywodził, że w depozycji świadka brak jest takich wskazań. Świadek zeznał, że przed dokonaniem przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych należących do świadka, przyjechało do jego zakładu samochodem marki C. dwóch mężczyzn. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, taki samochód użytkował D. W., z którym współdziałał oskarżony. Na zapisie monitoringu ujawniono, że mężczyźni byli już uprzednio wyposażeni w szlifierkę. Zgodnie z twierdzeniami D. W. oskarżeni część rzeczy sprzedali od razu po dokonaniu kradzieży z włamaniem. Powyższe okoliczności uzasadniają przypuszczenie, że osobami, którzy odwiedzili zakład świadka byli oskarżony wraz z D. W.. Niemniej jednak Sąd Rejonowy, oceniając wiarygodność zeznań świadka M. I. wskazał, że ostatecznie ustalono, że szlifierka nie pochodzi z kradzieży z włamaniem, będącej przedmiotem zainteresowania organów ścigania w niniejszym postępowaniu.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.5.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść, tj. uznanie, że oskarżony D. L. obejmował swoją świadomością, iż bierze współudział w dokonaniu przestępstwa kradzieży z włamaniem, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci protokołu oględzin zapisu monitoringu, notatek służbowych funkcjonariuszy Policji, zeznań świadków J. L., D. J., D. W., pokrzywdzonego M. K. oraz wyjaśnień oskarżonego wynikają tego rodzaju okoliczności, które czynią przekonanie wymienionego o tym, że pomagał D. W. w dostaniu się do garażu bez posiadania wiedzy, że ten zamierza ukraść znajdujące się tam rzeczy, które nie miały należeć do wymienionego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skarżący nie miał racji twierdząc, że zgromadzone w sprawie dowody uzasadniały przyjęcie, że oskarżony pomagał D. W. w dostaniu się do garażu bez posiadania wiedzy, że ten zamierza ukraść znajdujące się tam rzeczy, które nie miały należeć do wymienionego. Przeprowadzona analiza dowodowa, która również i w tym zakresie, nie wykazywała błędów logicznych ani nie pozostawała w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy, czy doświadczenia życiowego doprowadziła sąd do prawidłowych ustaleń, że oskarżony, znając D. W. od kilku lat, był bardzo dobrze zaznajomiony z jego sytuacją życiową. Jak sam twierdził, wiedział, że D. W. został wyrzucony przez rodziców z domu i pomieszkuje w garażu należącym do innej osoby. Przyznał również, że D. W. skarżył się oskarżonemu, że nie ma co jeść. Wówczas oskarżony miał wspierać kolegę finansowo. W tych okolicznościach niewiarygodne jawi się twierdzenie oskarżonego, że nie miał świadomości, że wartościowe rzeczy wynoszone z garażu, w którym D. W. pomieszkiwał, stanowiły jego własność.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Odwoławczy w pkt I wyroku zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że obniżył zasądzoną od oskarżonego w pkt 6. opłatę do kwoty 120 zł, albowiem jak stanowi art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w razie skazania na karę pozbawienia wolności do 6 miesięcy w wysokości 120 zł.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Zwi ęź le o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty sądowej za drugą instancję oraz obciążył go wydatkami postępowania odwoławczego.

PODPIS