Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 290/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T.z dnia 25 marca 2022 r., sygn. akt II K 276/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że wina oskarżonej i społeczna szkodliwość jej czynu były wyższe niż nieznaczne, podczas gdy właściwa analiza elementów podmiotowych i przedmiotowych czynu, a zwłaszcza sposobu i okoliczności popełnienia czynu, prowadzi do wniosku, że zarówno wina oskarżonej, jak i szkodliwość społeczna czynu były nieznaczne, a zatem że w niniejszej sprawie, wobec ziszczenia się pozostałych przesłanek zachodziły podstawy do warunkowego umorzenia postępowania względem oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy uznał I. Z. winną popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to wymierzył jej karę 6 miesięcy ograniczenia wolności w postaci wykonywania nieopłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 zł .

Obrońca oskarżonej, podnosząc wyżej wskazany zarzut, wniósł o zmianę wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonej na okres jednego roku próby, orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres roku zaliczając na poczet środka karnego okres od dnia zatrzymania prawa jazdy, orzeczenie wobec oskarżonej 3.000 zł świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Apelacja obrońcy I. Z. – w której zasadniczą tezą był postulat by zastosować wobec oskarżonej warunkowe umorzenie postępowania – okazała się bezzasadna.

Przypomnieć należy, że instytucja warunkowego umorzenia postępowania, jako szczególny środek odpowiedzialności karnej, polega na warunkowym odstąpieniu od skazania i poddaniu sprawcy określonym obowiązkom próby.

Zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest możliwe po spełnieniu szeregu przesłanek wskazanych w § 1-3 art. 66 kk, przy czym, do najistotniejszych, należy wymóg, aby wina sprawcy i społeczna szkodliwość czynu nie były znaczne.

Stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne co do kwestii wskazujących na winę i stopień społecznej szkodliwości czynu I. Z.. Dokonaną przez sąd meriti ocenę tychże okoliczności Sąd Okręgowy w całości zaaprobował.

Na przeszkodzie zastosowaniu wobec oskarżonej dobrodziejstwa w postaci warunkowego umorzenia postępowania, pozostawała znaczna szkodliwość społeczna przypisanego jej czynu.

Ustawodawca w § 2 art. 115 kk wskazał na okoliczności, których analiza umożliwia ustalenie oceny stopnia społecznej szkodliwości, wymieniając wśród nich rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Oskarżonej zarzucono popełnienie przestępstwa polegającego na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości. Wskazany czyn zabroniony, skierowany jest przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i stanowi umyślne (tj. świadome działanie wbrew zakazowi) naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Nie ulega wątpliwości, że alkohol u kierowcy pojazdu mechanicznego obniża jego zdolności psychomotoryczne (zdolność postrzegania, reagowania itp.). Stan nietrzeźwość stanowi jedną z podstawowych przyczyn wypadków w ruchu drogowym. Przestępstwa komunikacyjne popełnione w stanie nietrzeźwości stanowią poważne zagrożenie społeczne.

Obrońca wnosząc o warunkowe umorzenie postępowania zdaje się nie doceniać kluczowej okoliczności, tj. stopnia nietrzeźwości I. Z., który wobec przeprowadzonych badań wynosił: badanie alkoholu w wydychanym powietrzu wyniki - 1,25 mg/l o godz. 16:26 oraz 1,12 mg/l o godz. 16:52; badanie na zawartość alkoholu we krwi godz. 18:55 – 2,14 ‰, godz. 19:25 – 2,10 ‰, godz. 19:55 – 2,01 ‰. W polskim porządku prawnym ustawodawca w art. 115 § 16 pkt 2 kk przewidział, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W przedmiotowej sprawie – przy pierwszym pomiarze - doszło do pięciokrotnego przekroczenia tejże wartości. W ocenie sądu jest to okoliczność takiej wagi, że postulowane w apelacji zastosowanie względem I. Z. instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, nie mogło zostać uznane w żaden sposób za uzasadnione.

Uprzednią niekaralność I. Z. należy uznać za okoliczność łagodzącą, przemawiającą, za przyjęciem, że oskarżona więcej nie wkroczy na drogę przestępstwa. Nie można oczywiście nie docenić jako okoliczności łagodzącej przyznania się oskarżonej do winy i wyrażenia skruchy, ale nie należy jej także przeceniać w kontekście wszystkich wymagających uwzględnienia okoliczności.

Obrońca stracił z pola widzenia okoliczności popełnienia przez I. Z. czynu zabronionego. Inkryminowane zachowanie miało miejsce w godzinach szczytu natężenia ruchu pojazdów. Stężenie alkoholu kształtowało się na następującym poziomie : badanie alkoholu w wydychanym powietrzu wyniki - 1,25 mg/l o godz. 16:26 oraz 1,12 mg/l o godz. 16:52; badanie na zawartość alkoholu we krwi godz. 18:55 – 2,14 ‰, godz. 19:25 – 2,10 ‰, godz. 19:55 – 2,01 ‰. W takim stanie I. Z. spowodowała kolizję w pobliżu przejścia dla pieszych – uderzyła w tył pojazdu, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych.

Okoliczności sprawy nie dają podstaw do przyjęcia zapatrywania obrońcy, by warunkowe umorzenie postępowania było adekwatną reakcją na czyn popełniony przez I. Z.. Zdarzenie – na tle jej dotychczasowej linii życia – miało charakter incydentalny, stąd została wobec niej kara stosunkowo łagodnego rodzaju. Jej dotychczasowy ustabilizowany tryb życia oraz przyznanie się do winy na etapie postępowania sądowego i wyrażenie skruchy znalazło zatem odzwierciedlenie w wydanym wyroku. Te oraz pozostałe eksponowane przez obrońcę okoliczności podmiotowe, a w tym dotychczasowa niekaralność I. Z., jej trudna sytuacja życiowa, która przyczyniła się do podjęcia przez nią nierozważnych zachowań – choć wymagające uwzględniania przy rozważaniu możliwości zastosowania warunkowego umorzenia postępowania - nie umniejszały jednak stopnia jej winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Występująca niewątpliwie wobec I. Z. pozytywna prognoza kryminologiczna nie mogła wobec takiego kalibru przewinienia – oraz wysokiego stopnia społecznej szkodliwości, stać się wyłączą podstawą dla zastosowania postulowanej przez obrońcę instytucji związanej z poddaniem sprawcy próbie.

Reasumując: w ocenie Sądu Okręgowego całokształt przedmiotowej sprawy nie pozwala na przyjęcie, że wina oskarżonej oraz społeczna szkodliwość jej czynu nie są znaczne. Nie można bowiem uznać, że społeczna szkodliwość czynu polegającego na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości przekraczającej pięciokrotnie dopuszczalną normę nie jest znaczna. Kierowca prowadzący pojazd w stanie de facto upojenia alkoholowego stanowi niezaprzeczalnie zagrożenie dla wszystkich uczestników ruchu drogowego. Namacalnym dowodem tego twierdzenia był spowodowania kolizji.

Truizmem jest twierdzenie obrońcy, iż utrata możliwości prowadzenia pojazdu miałaby negatywny wpływ na życie oskarżonej. Sąd Okręgowy nie neguje tego, że uprawnienie do kierowania pojazdami określonej kategorii jawi się jako potrzebne w celu realizowania podstawowych obowiązków w życiu codziennym, w tym działalności zarobkowej. Niemniej jednak to oskarżona wsiadając pijana za kierownicę dokonała wyboru, którym pogorszyła swoją sytuację materialną. Trzyletni wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, który został orzeczony względem I. Z., Sąd Okręgowy uznał za słuszny. Warto w tym miejscu przypomnieć, że rozmiar tego środka karnego - 3 lata – jest okresem minimalnym (art. 42§2 kk). Jest on instrumentem, który służy do wykluczenie z ruchu drogowego takich kierowców, którzy wykazali, że stanowią realne zagrożenie dla bezpieczeństwa w komunikacji. Zachowanie oskarżonej polegające na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości pięciokrotnie przekraczającej dopuszczalną normę i w konsekwencji spowodowanie kolizji, wskazuje na poważne niebezpieczeństwo, jakie dla innych użytkowników dróg stwarza. Za słuszne należało uznać pozbawienie I. Z. możności uczestniczenia w ruchu drogowym w charakterze kierowcy pojazdu mechanicznego na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy nie podzielił także zastrzeżeń obrońcy co do wysokości świadczenia pieniężnego. Zostało ono wszak orzeczone przez Sąd Rejonowy w minimalnym przewidzianym przez przepisy prawa wymiarze. Rozstrzygnięcie to miało charakter obligatoryjny. Jej zarobki kształtujące się na poziomie 2800 zł miesięcznie w ocenie Sądu Okręgowego pozwalają na uiszczenie tegoż świadczenia np. w ratach.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 25 marca 2022 r., sygn. akt II K 276/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Racje wskazane powyżej zadecydowały o uznaniu wywiedzionej w sprawie apelacji za bezzasadną.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego też – jako słuszny – został on utrzymany w mocy.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk oraz art. 8 i art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.Dz.U.1983.49.223 ze zm.), § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j.Dz.U.2013.663) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U.2014.861 ze zm.), sąd odwoławczy zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty za drugą instancję oraz obciążył ją wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 50 zł (30 zł za informację z Krajowego Rejestru Karnego + 20 zł za doręczenia).

PODPIS