Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 254/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W. S.

Karalność oskarżonego

karta karna

588

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna.

Nie kwestionując trafności ustaleń stanowiących podstawę uznania winy oskarżonego w zakresie zarzuconych mu czynów, obrońca nie zgodził się z kształtem orzeczonych względem W. S. kar. Zawarte w środku odwoławczym argumenty nie przekonały o potrzebie modyfikacji orzeczenia w tej części. Uważna lektura pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia prowadzi do konstatacji, że Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wszystkie okoliczności, na które zwraca uwagę obrońca w apelacji jako wymagające uwzględnienia, z tym, że ich rozsądna ocena nie pozwala na złagodzenie konsekwencji karnych.

W zakresie czynu zarzuconego W. S. w punkcie I aktu oskarżenia Sąd Okręgowy zaaprobował zarówno wymierzoną oskarżonemu mu karę 1 roku pozbawienia wolności, jak również środek karny w postaci zakazu kontaktowania się we wszelki możliwy sposób z pokrzywdzoną K. P. oraz zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów na okres 3 lat.

Karygodne zachowanie oskarżonego trwało kilka miesięcy. Popełnione przestępstwo cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony inicjował połączenia telefoniczne do pokrzywdzonej zarówno w porze dziennej, jak również w porze nocnej. Inkryminowane zachowania miały miejsce także w miejscu pracy K. P., w tym dochodziło do wypytywania współpracowników pokrzywdzonej o jej sprawy prywatne. Oskarżony bezpardonowo ingerował w sferę życia prywatnego K. P., czym generował silne poczucie braku bezpieczeństwa, a nawet zagrożenia. Dopuścił się także jednokrotnie radykalnego zachowania polegającego na próbie wzniecenia ognia na terenie zakładu pracy pokrzywdzonej tuz przed jej gabinetem. Rację ma Sąd I instancji stwierdzając, że oskarżony w swym postępowaniu wykazywał dużą determinację w dążeniu do kontaktu z pokrzywdzoną nie reagując na komunikaty pokrzywdzonej, jej przełożonego, a także lekceważąc fakty niejednokrotnych interwencji funkcjonariuszy Policji.

Sąd Rejonowy dostrzegł i prawidłowo uwzględnił jako okoliczności łagodzące dotychczasową niekaralność oskarżonego, przeproszenie pokrzywdzonej i częściowe przyznanie się W. S. poprzez potwierdzenie szeregu okoliczności faktycznych sprawy.

Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa. Uwzględnia zaistniałe okoliczności przedmiotowe. Patrząc na zagrożenie ustawowe zarzuconego W. S. w punkcie 1. aktu oskarżenia czynu wymierzona kara oscyluje w dolnych granicach.

Zgodzić należało się z Sądem Rejonowym, że okoliczności iż po utracie pracy w (...) W. S. prowadził nieustabilizowany tryb życia, tj. nie podjął kolejnego zatrudnienia, nadużywał alkoholu i dopuszczał się kolejnych wykroczeń (w tym kradzieży alkoholu) świadczyły o wystąpieniu negatywnej prognozy kryminologicznej.

Wymiar orzeczonego wobec W. S. środka karnego był adekwatny do wskazanych okoliczności i z pewnością zapewni K. P. poczucie bezpieczeństwa. Wobec karygodnych zachowań oskarżonego jako nieodzowne jawiło się zapewnienie ochrony pokrzywdzonej. Zgodzić należy się z Sądem meriti, że orzeczenie tego rodzaju środka karnego ma istotne znaczenie dla kształtowania u oskarżonego postawy polegającej na przestrzeganiu obowiązujących norm prawnych.

Na aprobatę zasługiwała także wymierzona W. S. kara za występek z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk popełniony na szkodę J. B. w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczony w związku z tym czynem środek karny w postaci zakazu kontaktowania się we wszelki możliwy sposób z pokrzywdzonym J. B. oraz zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego J. B. na odległość mniejszą niż 5 metrów na okres 3 lat.

Wymierzona kara odpowiadała stopniowi winy oskarżonego. W. S. jako osoba dorosła i poczytalna zdawał sobie sprawę z naganności swojego zachowania. Popełnione przestępstwo cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości. Karygodne zachowania W. S. odznaczały się wielokrotnością i intensywnością. Kierując wobec J. B. groźby karalne W. S. posługiwał się słowami obelżywymi i obraźliwymi. W toku postępowania sądowego oskarżony nie wykazywał żadnych refleksji względem własnego postępowania.

Tu także jako okoliczności łagodzące Sąd meriti trafnie dostrzegł niekaralność oskarżonego oraz werbalne przyznanie się do winy.

Orzeczony środek karny odpowiadał zaistniałym okolicznościom a jego wymiar był adekwatny. Nieodzowne jawiło się zapewnienie pokrzywdzonemu poczucia bezpieczeństwa. Sąd Rejonowy trafnie uwzględnił, że skoro W. S. oraz J. B. mieszkają w tym samym budynku, to dla realizacji omawianego środka trudne byłoby nakazanie oskarżonemu utrzymywanie większego dystansu od pokrzywdzonego aniżeli wskazane w punkcie 4. zaskarżonego wyroku 5 metrów.

Sąd Okręgowy zaaprobował także wymierzoną oskarżonemu w miejsce kar jednostkowych orzeczonych w punktach 1 i 3 wyroku karą łączną 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, przy orzeczeniu terapeutycznego systemu jej wykonania.

Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował zasadę asperacji (częściowej absorpcji). Przestępstwa za które kary jednostkowe zostały objęte węzłem kary łącznej wykazywały silną zbieżność czasową oraz godziły w zbliżone rodzajowo dobra chronione prawem; ukierunkowane jednak były wobec dwojga pokrzywdzonych. Nadto, oskarżony nie wykazywał żadnych refleksji względem swoich zachowań, a w toku procesu mimo stosowanych względem niego środków wykazywał naganną postawę wobec J. B.. Całokształt wskazanych okoliczności nie dawał sumarycznie podstaw do zastosowania pełnej absorpcji.

Wbrew wywodom apelacji właśnie ukształtowana w sposób powyższy względem W. S. reakcja karna jest słuszną odpowiedzią na popełnione przez niego na szkodę dwóch osób występki. Sąd Okręgowy podzielił zapatrywanie Sądu Rejonowego, że zostaną w ten sposób spełnione cele prewencji indywidualnej. Izolacja penitencjarna nie zdemoralizuje oskarżonego, ale przyczyni się do wzbudzenia w nim oczekiwanych refleksji w kontekście respektowania obowiązującego porządku prawnego, a w tym poszanowania dla dóbr prawnych innych osób. To, czy W. S. nie powróci już na drogę przestępstwa zweryfikuje upływ czasu. Racje wskazane przez Sąd I instancji wskazują dobitnie, iż obecnie brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zapatrywania wyrażone w środku odwoławczym odnośnie zrozumienia przez oskarżonego naganności swoich zachowań nie znajdują odzwierciedlenia w aktach sprawy.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego, nie dopatrując się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w G.) na rzecz adw. R. M. kwotę 1.033,20 zł brutto tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym.

W. S. korzystał z pomocy obrońcy udzielonego mu z urzędu, a Sąd odwoławczy, wydając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, uwzględnił wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r., sygn. akt SK 78/21, opublikowany w Dzienniku Ustaw z dnia 28 grudnia 2022 r. Dlatego wynagrodzenie wskazanego obrońcy w niniejszej sprawie zostało przyznane na podstawie minimalnej stawki za obronę w wysokości określonej w § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2023.1964 t.j.).

Sąd Okręgowy koszty obrony zasądził z dodatkowym uwzględnieniem stawki VAT, liczonej od stawki minimalnej, kierując się treścią § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2023.0.2631 t.j.).

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty za II instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.

PODPIS