Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 176/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. H.

niekaralność oskarżonego

karta karna

407

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych -

1.  obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 193§1 kpk w zw. z art. 167 kpk polegająca na niedopuszczeniu przez sąd I instancji dowodu z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, podczas gdy dopuszczenie tego dowodu było uzasadnione w świetle podtrzymania przez biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych swojej opinii w całości na rozprawie dnia 14 grudnia 2022r.,

2.  błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, które miały wpływ na treść tego orzeczenia, polegające na przyjęciu przez sąd meriti, iż T. M. miał możliwość wykonania skutecznego manewru obronnego,

3.  rażąca niewspółmierność orzeczonej kary, przejawiająca się wymierzeniem oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby, zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz orzeczenia na rzecz M. B. kwoty 10.000 zł, a także R. M. kwoty 2.000 zł tytułem nawiązki.

- apelacja oskarżycielki posiłkowej M. B. -

1.  niedopuszczenie przez sąd I instancji dowodu z nowej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, ponadto błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, a polegający na przyjęciu przez sąd, że T. M. miał możliwość wykonania skutecznego manewru obronnego.

2.  rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec K. H. kary, która jest stanowczo nieadekwatna do popełnionego czynu zabronionego – spowodowania wypadku ze skutkiem śmiertelnym.

- apelacja oskarżyciela posiłkowego R. M. -

1.  niedopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłego do którego należałoby sprostowanie lub wyjaśnienie zarzutów sformułowanych w kierunku wydanej w sprawie przez biegłego opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych,

2.  błędy w ustaleniach faktycznych mówiące o możliwości uniknięcia wypadku i sugestie biegłego dotyczące wymijania,

3.  rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec K. H. kary.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje osobiste obu oskarżycieli posiłkowych (M. B. oraz R. M.) oraz ich pełnomocnika okazały się zasadne jedynie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze oraz o środku karnym w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd Okręgowy - wobec tożsamych w swej istocie zapatrywań obu oskarżycieli posiłkowych i ich pełnomocnika - w ramach niniejszego punktu odniesie się do zawartych w apelacjach wywodów.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że Sąd Okręgowy w pełni podzielił ocenę sądu meriti co do pisemnej opinii biegłego sądowego W. S., którą biegły podtrzymał na rozprawie. Opinia ta jest szczegółowa, skrupulatna, bazuje na wieloletnim doświadczeniu biegłego, a także uwzględnia wskazania wiedzy. Biegły w sposób rzetelny, logiczny i konsekwentny wyjaśnił wnioski w niej zawarte. W ocenie Sądu Okręgowego opinia ta jest spójna i pozwala na ustalenie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotu niniejszego procesu.

Sąd Rejonowy w oparciu o powyższą opinię przyjął w ustaleniach faktycznych, że przyczyną zaistniałego wypadku drogowego było nieprawidłowe zachowanie K. H. polegające na naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez wykonanie manewru wyprzedzania w miejscu do tego niedozwolonym ze znakiem poziomym P-4, tj. podwójna linia ciągła.

Ustaleniom tym, stanowiącym kanwę zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, skarżący się nie przeciwstawili.

Autorzy apelacji kwestionowali zawarte w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia sformułowanie wzięte z opinii biegłego (...) W. S., iż „Przyczynienie się T. M. polegało zaś także na niezachowaniu należytej ostrożności i niepodjęciu manewru obronnego na zaistniałą sytuację, co pozbawiło go możliwości uniknięcia zderzenia (k. 220)”.

Sąd Okręgowy nie przychylił się do zastrzeżeń w kierunku rzeczonej opinii zawartych w apelacji oskarżyciela posiłkowego R. M.. To, że zdarzenie miało miejsce przed wiaduktem wynika wprost ze szkicu miejsca wypadku drogowego znajdującego się na k. 11 i 12 akt sprawy. Tak więc niesłuszna jest sugestia oskarżyciela posiłkowego, by poza tym, że K. H. wyprzedzał na podwójnej linii ciągłej przyjąć, iż czynił to pod wiaduktem. Z tego samego dowodu wynikają kierunki jazdy pojazdów uczestniczących w rozpatrywanym zdarzeniu drogowym i tak przyjął w ustaleniach stanu faktycznego sprawy Sąd Rejonowy. Omyłka pisarska w opinii biegłego (punkt 5, k. 215v) nie rzutuje na rzetelność opinii. Biegły w kolejnych punktach omawiał to, co uznał za stosowne i wskazane z uwagi na jej przedmiot, zaś kwestia tego, że zdarzenie miało swoją przyczynę w nieprawidłowym poruszaniu się pojazdu A. (...) zostało wyraźnie i kategorycznie wskazane tak w treści opinii jak również w jej wnioskach. W opinii także, a następnie w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia w sposób nie budzący żadnych wątpliwości zostało wskazane, że K. H. manewr wyprzedzania wykonał w miejscu niedozwolonym to jest na podwójnej linii ciągłej. Na stronach 13 i 14 opinii biegły zawarł obliczenia dotyczące pojazdu M. (...) albowiem ramach punktu 6. dokonywał on oceny zachowania uczestników zdarzenia drogowego i możliwości uniknięcia zdarzenia. Takie obliczenia biegły był poniekąd zobligowany aby wykonać, ale kluczowe dla skarżących winno być to, co finalnie w ustaleniach stanu faktycznego sprawy i następnie rozstrzygnięciu przyjął sąd I instancji. Nie jest słuszne stwierdzenie autora apelacji, że pojazd M. (...) nie wymijał żadnego pojazdu. Tu należy wskazać na legalną definicję „wymijania” zawartą w art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 z późn. zm.), stosownie do której jest to przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w przeciwnym kierunku.

Sąd Okręgowy podziela w pełni zapatrywanie skarżących, iż mowy o przyczynieniu się T. M. do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego być nie może, ale godzi się zaznaczyć następujące okoliczności wskazujące na prawidłowość zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia. Przede wszystkim sąd I instancji czyniąc ustalenia faktyczne przyjął, iż K. H. zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszył umyślnie i była to istotna zmiana względem tego, że w tezie oskarżenia zostało wskazane nieumyślne naruszenie tych zasad. Kolejno, Sąd Rejonowy owego „przyczynienia się” nie przyjął ani w rozstrzygnięciu, ani w ustaleniach faktycznych ani też nie wskazał tego jako okoliczność mającą znaczenie dla wymiaru kary (a przecież ewentualne „przyczynienie się” pokrzywdzonego musiałoby na tenże rzutować). Jedynie przy ocenie dowodu w postaci opinii biegłego (...) W. S. sąd meriti przywołał wskazane sformułowanie, ale w istocie nie wskazał, by je podzielał.

W konsekwencji wnioski skarżących o dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych celem ustalenia czy T. M. miał realną możliwość wykonania manewru obronnego nie były zasadne.

Analiza akt sprawy nie potwierdziła zastrzeżeń oskarżyciela posiłkowego odnośnie sposobu procedowania Sądu Rejonowego. Na kolejnych terminach rozprawy R. M. miał możliwość zajmowania stanowiska. Wskazać należy, że obowiązkiem Przewodniczącego jest dbałość o prawidłowy przebieg rozprawy i porządek na sali sądowej i w tym celu możliwe, a czasem konieczne jest dyscyplinowanie osób biorących udział w rozprawie (art. 366§1 kpk).

Zasadne były natomiast zarzuty oskarżycieli posiłkowych i ich pełnomocnika sformułowane wobec wymiaru orzeczonej wobec K. H. kary pozbawienia wolności oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd Rejonowy za popełniony przez K. H. występek z art. 177§2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby.

Kara w takiej formie, w ocenie sądu odwoławczego, była rzeczywiście rażąco niewspółmiernie łagodna.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych domagał się wymierzenia oskarżonemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności wymiarze 1 roku i Sąd Okręgowy do tego stanowiska się przychylił uznając je za obiektywne i słuszne, nie podzielając jednocześnie żądania oskarżycieli posiłkowych co do wymierzenia oskarżonemu kary 3 lat bezwzględnego pozbawienia wolności.

Rzeczywiście orzeczona wobec K. H. kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania była w swym kształcie zbyt łagodna, a ważąc na całokształt zaistniałych w sprawie okoliczności nie spełniłaby ona swojej funkcji ani w zakresie prewencji generalnej ani prewencji indywidualnej.

Skarżący trafnie dostrzegli, że już w pisemnych motywach Sąd Rejonowy wskazał, że K. H. prowadził samochód w sposób brawurowy. Niezaprzeczalnie doszło do rażącego naruszenia przez niego zasad ruchu drogowego poprzez wyprzedzanie wielu samochodów w kolumnie, a także na podwójnej linii ciągłej z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości.

W zaistniałych realiach, mając także na względzie okoliczności łagodzące, wymierzona K. H. kara rzeczywiście nie była wystarczająco dolegliwa i jej charakter nie odzwierciedlał oskarżonemu naganności jego zachowania.

Trafnie stwierdził pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych, że T. M. poruszał się w sposób prawidłowy na swoim pasie ruchu – zaś oskarżony kierował pojazdem w sposób niebezpieczny, brawurowy, można by uznać, że całkowicie bezmyślny, rażąco lekceważąc zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym. W wyniku zachowania K. H. doszło do tragicznego skutku – śmierć poniósł T. M..

Wbrew wywodom apelacji uprzednia niekaralność rzutowała na wymiar kary, bowiem jest to ustawowa okoliczność łagodząca tym niemniej stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu i okoliczności zdarzenia rzeczywiście wskazywały, iż mimo dotychczasowej pozytywnej linii życia oskarżonego nieodzowna jawi się jednak najsurowsza restrykcja karna jaką jest orzeczenie pozbawienia wolności.

Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym poprzez świadome wyprzedzanie kolumny pojazdów, w strefie obowiązywania podwójnej linii ciągłej.

Rozmiar i charakter naruszonych reguł bezpieczeństwa wskazuje na lekceważący stosunek oskarżonego do przepisów ruchu drogowego. Sąd Okręgowy podzielił zapatrywanie skarżących, że tylko kara bezwzględnego pozbawienia wolności zmusi K. H. do wyciągnięcia przez niego odpowiednich wniosków odnośnie konsekwencji swojego postępowania.

Sąd Rejonowy orzekł wobec K. H. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy zgodził się z zapatrywaniem pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych, iż orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym winno nastąpić na okres dłuższy aniżeli orzekł sąd meriti.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych trafnie wychwycił, że orzeczony 3-letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wobec zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 października 2021 r. wkrótce, o ile oskarżony uzyska pozytywny wynik egzaminu na prawo jazdy, się zakończy, a oskarżony będzie mógł kierować pojazdami i stanowić zagrożenie dla pozostałych uczestników ruchu drogowego.

Sąd Okręgowy dokonał zatem modyfikacji okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez K. H., lecz nie w wymiarze o jaki postulowali oskarżyciele posiłkowi, czego podstawy wskazano w punkcie 5.2. niniejszego uzasadnienia (czas obowiązywania zakazu sąd odwoławczy podwyższył do lat 6).

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

- apelacja obrońcy oskarżonego -

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji i ogólne przyjęcie, iż w związku z młodym wiekiem oskarżonego, przynależy on do grupy powodującej najwięcej wypadków, a w konsekwencji niesłuszne zastosowanie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat,

2.  rażąca niewspółmierność środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w okresie 3 lat, zastosowanego wobec oskarżonego, w sytuacji gdy adekwatny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym z uwzględnieniem zasad dyrektyw wymiary kary wskazanych w art. 53 kk i art. 55 kk powinien zostać zastosowany w niższym wymiarze, tj. na okres 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego była niezasadna. Wobec uznania za zasadne w tej części apelacje oskarżycieli posiłkowych oraz ich pełnomocnika i w konsekwencji zmiana zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie okresu na jaki został orzeczony przedmiotowy środek karny rozważania w tej kwestii – z odniesieniem do argumentacji zawartej w apelacji obrońcy oskarżonego – zostały ujęte w punkcie 3.1. oraz 5.2. niniejszego uzasadnienia.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...) – punkty 1, 5, 7, 8, 9

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy zaaprobował orzeczenie od oskarżonego na rzecz M. B. oraz R. M. nawiązek w wysokościach wskazanych w punkcie 5 zaskarżonego wyroku. Popełnione przez K. H. przestępstwo niosło za sobą negatywne konsekwencje w postaci krzywd u tych osób, stąd orzeczenie środka kompensacyjnego było w pełni uzasadnione.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach zmiany

Wobec uznania za zasadne apelacji wywiedzionych przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych oraz obu oskarżycieli posiłkowych w części kwestionującej rozstrzygnięcia o karze oraz o środku karnym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił punkty „2”, „3” i „4”, zaś orzeczony w punkcie „6” środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym podwyższył do 6 lat.

Wymierzona przez Sąd Rejonowy kara nie była adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez K. H. czynu zabronionego.

Sąd Okręgowy, mając na uwadze argumenty wskazane w punkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia, zmodyfikował orzeczoną wobec K. H. karę w ten sposób, iż uchylił rozstrzygnięcia związane z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

W ocenie Sądu Okręgowego kara 1 roku bezwzględnego pozbawienia wolności będzie adekwatna, dolegliwa i uzmysłowi oskarżonemu konsekwencje jego ekstremalnej lekkomyślności. Społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez K. H. jest wysoka. Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez wykonanie manewru wyprzedzania kolumny pojazdów w miejscu do tego niedozwolonym ze znakiem poziomym P-4, tj. podwójna linia ciągła co skutkowało zderzeniem z prawidłowo poruszającym się z przeciwka pojazdem M. (...) w wyniku czego śmierć na miejscu zdarzenia poniósł kierujący tym pojazdem T. M.. Oskarżony zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego naruszył umyślnie. Oskarżony mimo młodego wieku winien zdawać sobie sprawę z możliwych następstw zachowania polegającego na takim naruszeniu zasad ruchu drogowego. Jego brawurowa jazda sprowadzająca się do wyprzedzania kolumny pojazdów mając przed sobą inny pojazd i to w miejscu w którym nie ma cienia wątpliwości że jest to niedozwolone powodują, że jako nieodzowna jawi się tu reakcja karna o najdotkliwszym charakterze. Owszem oskarżony nie był dotychczas karany, ale to nie umniejsza wydźwięku naganności jego zachowania.

Przy tym sąd II instancji zważył, że w istocie wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności oscylowała w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego za przestępstwo z art. 177§2 kk.

Trzyletni wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, który został orzeczony względem K. H., był rażąco niski. Należy podkreślić, że omawiany środek karny ma za zadanie zapewnić ochronę bezpieczeństwa w komunikacji. Jest on instrumentem, który służy do wykluczenia (czasowo) z ruchu drogowego takich kierowców, którzy wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji. Niezachowanie przez oskarżonego wymaganej przepisami prawa o ruchu rogowym ostrożności i umyślne naruszenie przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wskazuje na poważne niebezpieczeństwo jakie dla innych użytkowników dróg stwarza oskarżony. Jeśli do tego dodać, że naruszenie przez K. H. zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego doprowadziło do wypadku drogowego, w wyniku którego śmierć poniósł T. M., to waga naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu jawi się niezwykle poważnie. Tragiczne skutki nagannego zachowania oskarżonego uzasadniają twierdzenie, że jest on osobą stwarzającą realne, poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego. W konsekwencji za słuszne należy uznać pozbawienie go możności uczestniczenia w ruchu drogowym w charakterze kierowcy pojazdu mechanicznego na znacząco dłuższy okres czasu, aniżeli zadecydował o tym Sąd Rejonowy.

W pozostałym zakresie Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego, nie dopatrując się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

IV.

Na podstawie §11 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800 ze zm.) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych M. B. i R. M. kwoty po 840 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 636 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 8 w zw. z art. 2 i 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.), sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w T.) kwotę 180 zł tytułem opłaty sądowej za drugą instancję oraz obciążył go wydatkami postępowania odwoławczego.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel posiłkowy M. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel posiłkowy R. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

- obrońca oskarżonego K. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt (...),

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana