IX Ka 147/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Toruniu z 2023-05-25
UZASADNIENIE |
|||
|
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IX Ka 147/23 |
|
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
0 |
||
|
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||
|
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. akt (...) |
|
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|
☐ oskarżyciel prywatny |
|
☐ obrońca |
|
☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ inny |
|
1.3. Granice zaskarżenia |
|
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
|
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
|
☐ |
co do kary |
|||
|
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
|
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
|
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
|
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
|
☐ |
||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||
|
1.4. Wnioski |
|
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
|
2.1. Ustalenie faktów |
|
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
2.2. Ocena dowodów |
|
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
|
Lp. |
Zarzut |
|
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
|
Wniosek |
||
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
|
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
|
1. |
|
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
|
Apelacja nie jest zasadna. Skarżąca nie kwestionuje zasadniczego ustalenia, że do przestępstwa doszło – czyli, że została złożona nierzetelna deklaracja podatkowa skutkująca uszczupleniem podatkowym określonym w zarzucie aktu oskarżenia. Skarżąca kwestionuje natomiast swoją winę, wywodząc, że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ten czyn, którego jedynym sprawcą był jej wspólnik – współoskarżony w tej sprawie R. W.. W istocie linia obrony oskarżonej sprowadza się do twierdzenia, że z dniem 1 stycznia 2016 r. zrzekła się ona funkcji wiceprezesa zarządu spółki i nie ponosi odpowiedzialności za działania spółki po tej dacie. Jednak nawet jeżeli oskarżona zrzekła się funkcji wiceprezesa – co nie zostało udowodnione, bowiem nie wiadomo kiedy zostało sporządzone jej oświadczenie o zrzeczeniu się tej funkcji, które nawet nie zawiera daty sporządzenia (nie jest przecież wykluczone, że oskarżona napisała to oświadczenie już po wszczęciu postepowania karno-skarbowego, na jego użytek!) – to znaczenie ma jedynie okoliczność, że w okresie objętym zarzutem aktu oskarżenia nadal wykonywała ona w spółce czynności należące do kompetencji zarządu. W szczególności oskarżona podpisała zakwestionowane przez urząd skarbowy nierzetelne deklaracje VAT. Nie ma przy tym żadnego znaczenia kto te deklaracje sporządził (czyli wypisał ich treść), lecz kto je firmował swoim nazwiskiem jako deklaracje spółki – czyli kto je podpisał. Jeżeli oskarżona podpisała je nieświadomie, czyli nie czytając ich treści, to jej bynajmniej nie ekskulpuje, a jedyni źle o niej świadczy, gdyż powinna wiedzieć jako członek zarządu spółki (a przynajmniej były członek – jak twierdzi), że nie podpisuje się żadnych dokumentów bez ich przeczytania. Trudno zresztą dać wiarę, że oskarżona nie zauważyła, iż podpisywane przez nią deklaracje zawierają fałszywe dane; nie polegały one bowiem na zaniżeniu, czy tez zawyżeniu wartości (których oskarżona mogła szczegółowo nie znać) podanych w tych deklaracjach, lecz wykazaniu ze spółka nie prowadziła żadnej dochodowej działalności, a o tym, że nie jest to prawdą oskarżona z racji pełnionej funkcji musiała wiedzieć. Jak już zaznaczono powyżej, okoliczność czy oskarżona zrzekła się funkcji wiceprezesa spółki nie ma wpływu na jej odpowiedzialność za sygnowane przez nią działania spółki. Prawo przewiduje bowiem odpowiedzialność karną za prowadzenie cudzych spraw bez formalnego umocowania. Doświadczenie procesowe wskazuje, że dotyczy to często prowadzenia firmy przez jednego małżonka w imieniu drugiego małżonka, który firmą się w ogóle nie interesuje i nie wie co się w niej dzieje. Jedli jednak ten „nieświadomy” małżonek podpisuje bez czytania nierzetelne dokumenty przygotowane w oszukańczych celach i podsunięte mu do akceptacji przez drugiego małżonka, to obaj ponoszą odpowiedzialność za ewentualne czyny zabronione. Na tej zasadzie odpowiedzialność ponosi też oskarżona (przy założeniu wiarygodności jej wersji zdarzeń), która sama wszak przyznała przez sądem, że po 1 stycznia 2016 r. nie wycofała się całkowicie z działalności w spółce i m. in. podpisała nierzetelne deklaracje VAT; widziała również, ze nikt inny nie został powołany na stanowisko wiceprezesa zarządu, kto mógłby przejąć jej obowiązki i odpowiedzialność. Na koniec warto zauważyć, ze współoskarżony W. w toku dochodzenia przyznał się do winy, ale wówczas odmówił wyjaśnień. Przed sądem wprawdzie do winy już się nie przyznawał, ale złożył wyjaśnienia, w których w istocie nie kwestionował swojego współsprawstwa w tym przestępstwie. Jednocześnie istotnie obciążył oskarżoną. Wyjaśnienia oskarżonego (mimo jego werbalnej deklaracji, że jest niewinny) nie pozostawiają wątpliwości co do obopólnej odpowiedzialności obojga oskarżonych za ten czyn. W ocenie sądu odwoławczego nie ma przy tym powodu by wyjaśnieniom oskarżonego dać wiarę w mniejszym stopniu aniżeli wyjaśnieniom oskarżonej. W świetle wyjaśnień W. złożonych na rozprawie głównej jego wina i odpowiedzialność nie budzą wątpliwości, zaś ewentualne fałszywe obciążanie przezeń oskarżonej (...) nie miałoby żadnego wpływu na jego skazanie i wymiar kary. Dlatego gdyby oskarżona rzeczywiście była niewinna (czyli w okresie objętym zarzutem sprawami spółki się już nie zajmowała) to oskarżony W. nie miałby powodu by ten fakt ukrywać i fałszywie twierdzić przed sądem, że było inaczej (chyba, że miałby inne, osobiste powody, by „wrabiać” oskarżoną – co jednak nie wynika z akt tej sprawy). Jak zaznaczono na wstępie niniejszych wywodów jedynym merytorycznym zarzutem apelacji oskarżonej, który wymagał odniesienia sadu odwoławczego, jest zarzut nie pełnienia przez oskarżoną funkcji w spółce w okresie objętym zarzutem aktu oskarżenia. Pozostałe argumenty apelacji nie maja żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia tej sprawy, gdyż ograniczają się do próby wykazania jakim nikczemnym człowiekiem okazał się wspólnik oskarżonej (czyli współoskarżony R. W.) i przedstawienia historii ujawnienia tej okoliczności przez oskarżoną m. in. wobec organów ścigania. Skazanie oskarżonego W. się uprawomocniło i nie interesuje już sądu odwoławczego, a „rewelacje” oskarżonej nie mają wpływu na jej odpowiedzialność karno-skarbową – co wykazano powyżej. |
|
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|
. |
|
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
|
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
|
1.1. |
|||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
|
4.1. |
|||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
|
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
|
6. Koszty Procesu |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|
Sąd odwoławczy w myśl 624§1 kpk zwolnił oskarżoną z obowiązku zapłaty kosztów sadowych w postepowaniu odwoławczym, kierując się tymi samymi przesłankami co sąd 1-szej instancji. |
|
7. PODPIS |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację: Rafał Sadowski
Data wytworzenia informacji: