Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 87/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 29 grudnia 2021 r., sygn. akt II K 220/21

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk polegające na ustaleniu stanu faktycznego w oderwaniu od zgromadzonych dowodów (błąd braku) oraz na przyjęciu wbrew zasadom wiedzy, logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego niekorzystnej dla oskarżonego oceny dowodów (błąd dowolności).

Naruszenie prawa materialnego, tj. art. 278a § kk poprzez jego błędne zastosowanie do ustalonego w sprawie stanu faktycznego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy J. Z. – w której skarżący argumentował w kierunku przyjęcia, iż przez oskarżonego zostało popełnione wykroczenie z art. 119 § 1 kw - była bezzasadna.

Podniesione w środku odwoławczym argumenty zmierzały do przekonania Sądu Okręgowego, iż J. Z. czynu zabronionego dopuścił się wyłącznie w dniu 31 grudnia 2020 r., a wartość zabranego w celu przywłaszczenia alkoholu wynosiła 215 zł i punktem wyjścia dla nich były wyjaśnienia oskarżonego, które skarżący we wniesionej apelacji forsował.

Analiza materiału dowodowego sprawy doprowadziła jednak Sąd II instancji do przekonania, iż Sąd meriti okoliczności stanu faktycznego zostały ustalone przez Sąd meriti w sposób prawidłowy, a zapadły w sprawie wyrok jest słuszny. Co do oceny dowodów, czy przyjętej kwalifikacji z art. 278a kk, Sąd uznał co następuje:

Oskarżony w ramach linii obrony (k. 31v) wyjaśnił, że w dniu 29 grudnia nie popełnił zarzucanych mu kradzieży, albowiem przebywał m.in. z M. K. na osiedlu. Przesłuchany dwukrotnie w toku procesu M. K. konsekwentnie wskazywał jednak, iż na pewnym etapie dnia rozstał się z J. Z. i nie jest w stanie wskazać, co w wówczas oskarżony robił.

Nietrafne jest twierdzenie autora apelacji, iż zestawienie skradzionych alkoholi, które zostało sporządzone przez funkcjonariusza Policji na podstawie tego, co przekazał M. F. nie ma żadnej odrębnej mocy dowodowej niż zeznanie samego M. F.. Zarówno to zestawienie, jak również zeznania M. F. podlegały odrębnej ocenie jako dowody. Słusznie zostały uznane przez Sąd meriti za wiarygodne i przyjęte za podstawę ustaleń stanu faktycznego sprawy. Ocena dokonana przez Sąd Rejonowy nie budzi zastrzeżeń. Obrońca w istocie nie podnosi żadnych okoliczności, które dyskredytowałyby ich wartość dowodową. W szczególności nie jest taką okoliczność fakt, że M. F. nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Jego zeznania były szczere, spontaniczne i rzeczowe. Świadek wskazywał, że jego wiedza opiera się na rozmowie z personelem sklepu, na monitoringu, który obejrzał i czynnościach inwentaryzacyjnych. Warto także odnotować, że korespondują one także z zeznaniami A. K..

Obrońca w apelacji próbował wykazać, że Sąd I instancji nieprawidłowo ocenił zeznania ekspedientek A. K. i A. L. , lecz jego argumenty okazały się nietrafne wobec logicznej oceny relacji tych świadków dokonanej przez Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Sąd słusznie przyjął podawaną przez A. K. wersję, albowiem zeznawała ona w sposób konsekwentny, spójny i szczegółowy. Argumentacja obrońcy negująca taką ocenę nie wskazuje na żadne okoliczności, które naruszałyby dyspozycję art. 7 kpk Uzasadnienie oceny zeznań ekspedientek znalazło uznanie Sądu odwoławczego.

Skarżący niesłusznie wywodził, iż jedynym dowodem mogącym dać podstawy dla przyjęcia popełniania przez J. Z. kradzieży zuchwałej w całym przyjętym przez Sąd I instancji czasokresie byłby monitoring. Owszem byłby to dowód, który być może wzbogaciłby zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, niemniej dowody, jakimi dysponował Sąd Rejonowy – oceniane przy uwzględnieniu wytycznych art. 7 kpk – dawały podstawy do tego, by stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony J. Z. popełnił zarzucane mu przestępstwo. Zeznania pokrzywdzonego korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, w tym zeznaniami A. K.. Autor w apelacji nie przedstawił żadnych argumentów, które dezawuowałyby ich wartość dowodową, w szczególności za takie nie można uznać polemiczne negacje zawarte w środku odwoławczym.

Podnoszona przez autora apelacji kwestia braku w materiale dowodowym dokumentów inwentaryzacji nie daje podstaw do negowania poprawności zapadłego rozstrzygnięcia. Sąd meriti dysponował dowodami, na podstawie których był w stanie dokonać ustaleń faktycznych w kwestii rodzaju i wartość alkoholi, jakie zabrał w celu przywłaszczenia J. Z.. M. F. wyjaśnił w toku postępowania dlaczego dokumentami tymi już nie dysponuje i jego tłumaczenie znalazło uznanie tak S. R., jak również Sądu Okręgowego.

Słusznie M. F. został uznany za pokrzywdzonego, albowiem – co obrońca pomija – był on (jak sam w zeznaniach wskazywał) odpowiedzialny za prowadzenie sklepu i finansowo za towar w nim się znajdujący.

Sąd Okręgowy całkowicie aprobuje przyjęcie przez Sąd Rejonowy kwalifikacji z art. 278a kk. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego i ustalonego na jego podstawie stanu faktycznego należało uznać, że kradzież, której dopuścił się J. Z. opisanymi w tezie oskarżenia czynami była szczególnie zuchwała. Obrońca w apelacji podjął próbę zanegowania przyjęcia takiego stanu rzeczy, ale jego twierdzenia absolutnie nie zmieniają wymowy czynności, jakie kolejno w inkryminowanym czasie podejmował oskarżony. Zachowanie oskarżonego wpisywało się w istotę unormowanego w art. 278a kk i było ostentacyjne, bezczelne, a wręcz wyzywające wobec personelu sklepu. Nie można w tym kontekście pominąć, że oskarżony przychodził już wcześniej do sklepu i zachowywał się podobnie, co spowodowało, że był znany obsłudze sklepu i znany był także sposób jego zachowania. Także M. F. podejmował próby zapobieżenia dalszym tego typu działaniom oskarżonego, co absolutnie nie przyniosło pożądanego przez niego rezultatu i doprowadziło do zdarzeń objętych niniejszym postępowaniem.

„Zgodnie z art. 115 § 9a kk o szczególnej zuchwałości decyduje m.in. sposób zachowania sprawcy dokonującego zaboru rzeczy lub mienia ruchomego, który stanowi wyraz czy też przejaw „postawy lekceważącej lub wyzywającej wobec posiadacza rzeczy lub innych osób” (Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., wyd. V).

Obrońca J. Z. domagał się przyjęcia w realiach przedmiotowej sprawy, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wkroczenia z art. 119§1 kw. Należy jednak zwrócić uwagę na regulację zawartą w art. 130 § 2 kw, stosownie do której przepisu art. 119 kw (normującego wykroczenie kradzieży) nie stosuje się, jeżeli sprawca popełnia kradzież w sposób szczególnie zuchwały lub z włamaniem. Wobec uznania, że oskarżony dopuścił się kradzieży szczególnie zuchwałej, wartość skradzionego mienia, do której odwołuje się skarżący, nie ma żadnego znaczenia.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 29 grudnia 2021 r., sygn. akt II K 220/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy zaaprobował orzeczoną wobec J. Z. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie Sąd Rejonowy warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby. Kara ta była adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa. Uwzględniała także uprzednią karalność J. Z..

Wzmocnieniem dla orzeczonej kary z zastosowaniem instytucji związanej z poddaniem sprawcy próbie będzie oddanie J. Z. w okresie próby pod dozór kuratora oraz zobowiązanie go do wykonywania pracy zarobkowej i powstrzymania się od nadużywani alkoholu.

Wobec powstałej szkody, słuszne było zobowiązanie oskarżonego do jej naprawienia poprzez zapłatę na rzecz M. F. kwoty 874, 92 zł.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Oskarżony korzystał z obrony udzielonej mu z urzędu, stąd Sąd Odwoławczy na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 t.j.) zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. na rzecz adw. T. W. kwotę 516,60 zł brutto.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Odwoławczy zwolnił J. Z. z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, a wydatkami poniesionymi w tym postępowaniu obciążył Skarb Państwa.

PODPIS