Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VIII Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia Małgorzata Kończal(spr.)

Sędziowie: Sędzia Jadwiga Siedlaczek

Sędzia Katarzyna Borowy

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2019 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa mał. A. L. działającej przez matkę J. L.

przeciwko B. L.

o podwyższenie alimentów

na skutek zażalenia pozwanego

od postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 6 maja 2019 r.

sygn. akt III RC 146/18

w przedmiocie wniosku o zabezpieczenie roszczenia

postanawia: oddalić zażalenie.

/Sędzia Jadwiga Siedlaczek/ / Sędzia Małgorzata Kończal/ / Sędzia Katarzyna Borowy/

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 maja 2019 r. Sąd Rejonowy w Toruniu udzielił w niniejszej sprawie zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na okres do prawomocnego zakończenia niniejszego procesu poprzez zobowiązanie pozwanego B. L. do uiszczania na rzecz małoletniej powódki A. L. alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki mał. powódki J. L., począwszy od dnia 17 kwietnia 2019 r. do 10-ego dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej z rat w miejsce alimentów w kwocie 380 zł miesięcznie ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 23 marca 2014 r. w sprawie I C 2377/13; w pozostałym zakresie wniosek o zabezpieczenie oddalił.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, że w dniu 19 lutego 2019 r. J. L. działając w imieniu mał. A. L. złożyła w tut. Sądzie pozew o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie I C 2377/13 do kwoty po 600 zł miesięcznie, wskazując m.in., że w okresie ostatnich 5 lat wzrosły potrzeby małoletniej, która jest uczennicą klasy 7 szkoły podstawowej. Jej miesięczny koszt utrzymania wynosi ok. 1.300 zł
i obejmuje: żywność 400 zł, odzież i obuwie 200 zł, środki pielęgnacji i czystości 100 zł, koszt wakacji 200 zł, leki ok. 50 zł, udział w opłatach ok. 200 zł, inne wydatki jak kieszonkowe, telefon czy przejazdy komunikacją miejską ok. 150 zł. Matka małoletniej podała, że otrzymuje na córkę zasiłek rodzinny 124 zł oraz świadczenie 500+. J. L. jest obecnie bez pracy. Jest zarejestrowana jako bezrobotna z prawem do zasiłku w kwocie 532,60 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 2 kwietnia 2019 r. pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 400 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie wskazując w uzasadnieniu m.in., że pozwany uiszcza regularnie alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, a ponadto przyczynia się w inny sposób do pokrywania niezbędnych kosztów utrzymania i wychowania dziecka, tj. ponosi koszt wyjazdów wakacyjnych córki. Pozwany podał, że małoletnia bardzo często u niego przebywa i w tym czasie zabiera on córkę m.in. do kina czy na basen i pokrywa koszty z tym związane. Małoletnia wielokrotnie wraca od ojca zaopatrzona w różnego rodzaju zakupy spożywcze. Ponadto pozwany przekazuje córce kieszonkowe w kwocie 20 zł miesięcznie, a w przeszłości dokładał się także do zajęć kickboxingu. W ocenie pozwanego, usprawiedliwione koszty utrzymania i wychowania małoletniej powódki są na niższym poziomie niż wskazano to w pozwie, a ponadto w przeważającej części są pokrywane przez pozwanego. B. L. wskazał, że pracuje w firmie (...), a jego wynagrodzenie wynosi ok. 1.550 zł netto miesięcznie. Wśród swoich wydatków pozwany wymienił: podatek 150 zł rocznie, prąd 180 zł co 2 miesiące, woda 30 zł miesięcznie, opał 6.000 zł rocznie, leki 30 zł miesięcznie, odzież 50 zł miesięcznie, środki czystości i higieny 40 zł miesięcznie – łącznie, średnio ok .1452,50 zł miesięcznie. Pozwany spłaca co miesiąc kredyt zaciągnięty na remont domu otrzymanego w spadku po ojcu w ratach po 642,92 zł miesięcznie.

W dniu 17 kwietnia 2019 r. J. L. złożyła wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na czas trwania procesu kwoty po 550 zł miesięcznie. W uzasadnieniu żądania wskazała m.in., że w pozwie nie wskazano kosztów utrzymania małoletniej związanych z użytkowaniem telefonu w kwocie 60 zł miesięcznie oraz kosztów związanych z kulturą i rozrywką w kwocie 20-30 zł miesięcznie. Podano, że planowany jest zakup komputera dla małoletniej, co wygeneruje koszt ok. 1.500 zł, nadto córka chciałaby rozpocząć kurs tańca. Całkowity dochód miesięczny matki małoletniej wynosi 2.820 zł. Ma ona na utrzymaniu oprócz mał. powódki jeszcze syna A., lat 4.

Sąd Rejonowy ustalił, że małoletnia A. L., ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego J. L. i B. L..

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. wydanym w sprawie
I C 2377/13 Sąd Okręgowy w Toruniu rozwiązał małżeństwo rodziców małoletniej przez rozwód i w punkcie 4. wyroku zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej alimenty w kwocie po 380 zł miesięcznie. Małoletnia A. miała wówczas 8 lat. Matka małoletniej, J. L., pozostawała wówczas w związku z innym mężczyzną. Pracowała jako pomoc apteczna na ¾ etatu i zarabiała 944 zł netto miesięcznie. Nie miała innych dzieci na utrzymaniu. B. L. pracował i otrzymywał wynagrodzenie w kwocie ok. 1.200 zł netto miesięcznie. Ponosił koszty związanie z utrzymaniem mieszkania oraz koszty wyżywienia w łącznej kwocie 700 zł miesięcznie, na środki higieny przeznaczał 30 zł miesięcznie, na abonament komórkowy 40 zł miesięcznie. Korzystał z pomocy finansowej swoich rodziców.

Obecnie małoletnia A. ma 13 lat. J. L. od 18 września 2018 r. jest zarejestrowana jako bezrobotna i otrzymuje z tego tytułu zasiłek w kwocie 532,60 zł miesięcznie.

Pozwany B. L. jest zatrudniony w firmie (...)od dnia 2 stycznia 2019 r. i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie
ok. 1.550 zł netto miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy uznał, że wniosek o zabezpieczenie zasługuje na częściowe uwzględnienie. Wskazał przy tym na znajdujące zastosowanie w sprawie przepisy. Sąd I instancji stwierdził, że w sprawie dostatecznie uprawdopodobniono okoliczności uzasadniające roszczenie. Wskazał, że niewątpliwie od czasu poprzedniego ukształtowania wysokości renty alimentacyjnej pozwanego na rzecz małoletniej A. nastąpiła zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnianej spowodowana znacznym upływem czasu, dorastaniem małoletniej powódki, a co za tym idzie pojawieniem się nowych wydatków.

We wniosku o udzielenie zabezpieczenia powództwa, w ocenie Sądu Rejonowego, zostały podane i dostatecznie uprawdopodobnione informacje o wysokości usprawiedliwionych potrzeb dziecka, choć w mniejszym zakresie niż wskazywano we wniosku. Ponadto, w ocenie Sądu Rejonowego, niektóre wydatki na małoletnią dotyczą potrzeb, które nie należą do podstawowych (jak np. koszt wyjazdów wakacyjnych). Dopiero w toku postępowania możliwa będzie natomiast ocena, w jakim zakresie możliwości majątkowe i zarobkowe rodziców pozwalają na wyjście poza zakres zaspokajania oczywiście niezbędnych potrzeb dziecka, do których należą bezspornie wydatki na mieszkanie, wyżywienie, odzież, środki czystości, leczenie, szkołę. Wskazany przez J. L. koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb córki określony poziomem ok. 1.300 zł miesięcznie – biorąc pod uwagę choćby zasady doświadczenia życiowego, ale i porównując wskazywany przez pozwanego koszt utrzymania własnego, nie jest w ocenie Sądu nadmiernie przesadzony, a już z pewnością nie o poszczególne pozycje kosztów jej utrzymania. Na koszty utrzymania małoletniej składają się koszty związane z zaspokajaniem absolutnie podstawowych jej potrzeb związanych z: wyżywieniem, ubiorem, ogólnie pojętą higieną, lekami, udziałem w opłatach mieszkaniowych, opłatach za telefon i przejazdy komunikacją miejską. W zakresie rodzaju usprawiedliwionych potrzeb powódki występują te same potrzeby co i u pozwanego, a co wynika z zasad doświadczenia życiowego – także większości osób. Usprawiedliwionymi potrzebami małoletniej powódki są również wyjazdy wakacyjne (choć niekoniecznie już zagraniczne), czy potrzeby kulturalno – rozrywkowe. W ocenie Sądu Rejonowego, nawet wskazywany przez J. L. koszt zaspokajania potrzeb małoletniej w zakresie ubioru – kwestionowany przez pozwanego – wydaje się wielce prawdopodobny. Małoletnia powódka jest w okresie intensywnego wzrostu, zapewnioną musi mieć odzież i obuwie na każdą z pór roku, na różne okazje, zapewne nie w jednej sztuce, a biorąc pod uwagę koszt zakupu przez pozwanego dla niej chociażby tylko spodni (koszt dwóch par 175 zł – k. 48), obuwia, bielizny, koszulek oraz co naturalne – także kurtek, czapek, rękawic, swetrów, piżam - określenie wydatków na odzież i obuwie na poziomie
200 zł miesięcznie jest wielce prawdopodobne. Podobnie ma się rzecz z kosztem środków pielęgnacji i czystości określonym na kwotę ok. 100 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę, iż małoletnią należy oprać, zakupić artykuły drogeryjne, higieniczne, środki chemii gospodarczej łączny koszt miesięczny określony na kwotę ok. 100 zł nie jest – biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego – wygórowany.

Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy uznał, że spełnione zostały przewidziane przez prawo przesłanki uzasadniające wydanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia. Strona powodowa uprawdopodobniła bowiem istnienie roszczenia dochodzonego pozwem, chociaż w ocenie Sądu Rejonowego, w nieco mniejszym zakresie, niż żądała we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, tj. do kwoty po 500 zł miesięcznie. Sąd I instancji podkreślił przy tym, że na względzie należy mieć fakt, iż od daty ostatniego rozstrzygnięcia o alimentach matka małoletniej powódki nie jest już zatrudniona i musząc zapewnić opiekę małoletnim swym dzieciom jest obecnie osobą bezrobotną z prawem do zasiłku, a na utrzymaniu ma jeszcze małoletniego syna A.. W tym też okresie na niewielką korzyść zmieniły się zarobki pozwanego. Mając świadomość obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniej powódki i prawdopodobny jego wzrost wraz z dorastaniem córki i pojawianiem się kolejnych jej potrzeb, pozwany B. L. winien czynić oszczędności bądź unikać wydatków natury konsumpcyjnej, jak choćby zaciągania pożyczek na remont domu. Nie bez znaczenia pozostaje to, iż jak wynika z odpowiedzi na pozew – B. L. pozostaje w nowym nieformalnym związku z inna kobietą (k. 19v), a w związku z tym najprawdopodobniej część ponoszonych przez niego kosztów utrzymania, związanych chociażby z wydatkami na energię, wodę, opał obciążać winna również partnerkę pozwanego. Sąd Rejonowy miał na względzie okoliczności przywołane przez pozwanego, iż poza alimentami, które płacił w kwocie po 400 zł do rąk matki małoletniej powódki, stać było go na opłacenie wszelkich wydatków związanych z wyjazdem małoletniej do (...) w 2018r., wyłożenie kwoty 1.200 zł na wyjazd małoletniej do (...) w roku 2017, opłacenie kwotą 2.000 zł obozu sportowego judo w 2016 roku, wypłacanie córce kieszonkowego w kwocie 20 zł miesięcznie, dokładanie do zajęć kickboxingu, doładowywanie telefonu kwotą 20-30 zł miesięcznie, uznać więc należało iż mieściło to się w zakresie jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Przyznane alimenty w kwocie 500 zł pozwolą na utrzymanie podobnej stopy życiowej pozwanego i małoletniej powódki.

W ocenie Sądu Rejonowego, na obecnym etapie sprawy nie zachodziły natomiast podstawy do uwzględnienia wniosku o udzielenie zabezpieczenia ponad kwotę 500 zł miesięcznie, głównie ze względu na zakres możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pozwany, zaskarżając je w całości i zarzucając mu:

- naruszenie prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 753 § 1 k.p.c. poprzez niewłaściwe uznanie, iż powódka dostatecznie uprawdopodobniła okoliczności uzasadniające roszczenie, w sytuacji gdy wskazywane przez powódkę koszty zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb są znacznie zawyżone, a ponadto pozwany nie uchyla się od płacenia alimentów lecz regularnie wywiązuje się z tego obowiązku, a również ponosi dodatkowe, znaczne koszty wychowania i utrzymania małoletniej powódki;

- naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 135 § 1 kro polegające na:

1.  błędnym ustaleniu zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej;

2.  błędnym ustaleniu zarobkowych i majątkowych możliwości obowiązanego;

3.  niewłaściwym uznaniu, iż zasądzona kwota alimentów nie wykracza poza możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego;

4.  pominięciu przy ustalaniu wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz małoletniej powódki możliwości zarobkowych i majątkowych matki małoletniej powódki;

5.  pominięciu przy ustalaniu wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz małoletniej powódki wydatków ponoszonych dobrowolnie przez pozwanego na rzecz małoletniej powódki, a także osobistych starań o utrzymanie i wychowanie małoletniej.

Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku powódki o udzielenie zabezpieczenia w całości;

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na zażalenie powódka wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazała, że zaskarżone postanowienie jest prawidłowe. Zakwestionowała także twierdzenia skarżącego, dotyczące istotnych dla sprawy okoliczności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Zgodnie z treścią art. 753 k.p.c. konieczną przesłanką do udzielenia zabezpieczenia w sprawach o alimenty jest uprawdopodobnienie istnienia roszczenia, nie ma natomiast potrzeby wykazywania interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Wynika to z faktu, iż w przepisie tym unormowano szczególny przypadek zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, które ma charakter zabezpieczenia nowacyjnego i polega na stworzeniu na czas procesu nowej prowizorycznej sytuacji, w której obowiązany zobowiązany jest do zapłaty jednorazowo albo okresowo pewnej sumy pieniężnej. Przy czym celem zabezpieczenia w tym przypadku nie jest zapewnienie egzekucyjnego wykonania przyszłego orzeczenia, lecz natychmiastowe dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania. W tym zakresie zabezpieczenie prowadzi do „prowizorycznego” zaspokojenia uprawnionego, a zakaz z art. 731 k.p.c. nie ma zastosowania. Niemniej uwzględnienie wniosku o zabezpieczenie powództwa w omawianym wypadku nie jest równoznaczne ze zobowiązaniem do uiszczenia uprawnionemu kwoty w wysokości żądanej w pozwie, aczkolwiek sytuacja taka nie jest wykluczona. Tak więc przesłanką do udzielenia zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego jest w istocie konieczność uprawdopodobnienia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 §1 k.r.o. in fine).

Uprawdopodobnienie roszczenia oznacza natomiast uzasadnienie zgłoszonych twierdzeń, dające przekonanie o ich prawdopodobieństwie; z uprawdopodobnieniem roszczenia mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono wiarygodne, istnieje słuszna podstawa do przyjęcia, że istnieje i jest wymagalne (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 1997 r., I ACz 735/97, Lex nr 32272). Postępowanie zabezpieczające jest wolne od rygorów postępowania dowodowego (art. 243 k.p.c.), jednak nie może opierać się na samych nie popartych niczym twierdzeniach strony.

Odnosząc się do zgłoszonego w pozwie żądania, wskazać trzeba, że warunkiem zmiany wysokości świadczenia alimentacyjnego, zgodnie z art. 138 k.r.o., jest zmiana stosunków. Poprzez pojęcie „stosunków” należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu. Zatem zmiana stosunków to zmiana okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego - rozumie się przez to zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też istotne zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, które uzasadniają potrzebę skorygowania - zmniejszenia lub zwiększenia - wysokości świadczeń alimentacyjnych. Należy wziąć pod uwagę okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków majątkowych stron takie jak: zmiana stosunków własnościowych powodująca utratę bądź zwiększenie majątku, okoliczności świadczące o zmianie możliwości zarobkowych stron, a także stan faktyczny.

Dodać należy także, że granice obowiązku alimentacyjnego określa art. 135 § 1 krio, zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego; w myśl § 2 alimentacja może przybrać formę osobistych starań o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy podzielił ocenę Sądu I instancji, jak i powołaną dla jej poparcia argumentację, zbędnym jest przy tym jej powtarzanie. Sąd Rejonowy w sposób wyczerpujący uzasadnił swoje stanowisko w sprawie, bardzo szczegółowo odnosząc się do wszystkich, istotnych okoliczności sprawy, które uznać można, na obecnym etapie, za uprawdopodobnione. Oceny tej nie zmieniają zarzuty zażalenia, które w istocie stanowią wyłącznie polemikę ze stanowiskiem Sądu Rejonowego.

Podkreślenia wymaga, że istotne dla sprawy okoliczności, zwłaszcza dotyczące szczegółowych kosztów utrzymania małoletniej będą przedmiotem badania w postępowaniu dowodowym. Na obecnym etapie sprawy nie można zatem przesądzić o tym, czy konkretne, deklarowane przez matkę powódki wydatki, są w pełni uzasadnione, jak również szczegółowo odnieść się do każdego z nich, w tym również co do ich wysokości. Są one oceniane z punktu widzenia wymogów postępowania zabezpieczającego, zwłaszcza z uwzględnieniem, że jest ono wolne od rygorów postępowania dowodowego. Wystarczające jest bowiem uprawdopodobnienie roszczenia. Z istoty rzeczy ocena taka ma w pewnym zakresie charakter ogólny, oparty w dużej mierze na zasadach doświadczenia życiowego. Z tego punktu widzenia ogólna, zasądzona zaskarżonym postanowieniem kwota zabezpieczenia – 500 zł miesięcznie – nie budzi żadnych wątpliwości. Małoletnia ma 14 lat, jest w okresie dojrzewania, intensywnego wzrostu i rozwoju, w związku z czym rosną również jej potrzeby. Jednocześnie zasądzone dotychczas alimenty w kwocie 380 zł miesięcznie były relatywnie niskie.

Oceny powyższej nie zmieniają, jak już wskazano, zarzuty zażalenia. Na obecnym etapie postępowania nie jest uprawnionym szczegółowe odnoszenie się do podnoszonych w zażaleniu twierdzeń i przesądzania ich zasadności, w istocie bowiem prowadziłoby to do rozpoznania istoty sprawy, a zatem byłoby sprzeczne z celem postępowania zabezpieczającego. Ponadto, na obecnym etapie sprawy zebrany materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie stanowczych ustaleń faktycznych, zwłaszcza co do szczegółowych wydatków związanych z kosztami utrzymania małoletniej. W odmiennej sytuacji Sąd Rejonowy nie orzekałby o zabezpieczeniu roszczenia, ale wydał orzeczenie co do istoty sprawy. Ponadto należy podkreślić, że wniosek strony powodowej o zabezpieczenie nie został uwzględniony w całości, Sąd uznał bowiem część wskazywanych przez powódkę kosztów utrzymania za nieuzasadnione bądź zawyżone.

Dodać trzeba, że również ocena możliwości zarobkowych pozwanego dokonana przez Sąd Rejonowy była zasadniczo prawidłowa i na obecnym etapie postępowania można uznać za uprawdopodobnione, że jest on w stanie ponosić alimenty w kwocie 500 zł miesięcznie. Podkreślenia wymaga przy tym, że wskazane w przedłożonym przez pozwanego zaświadczeniu o zarobkach dochody w wysokości około 1.500-1.600 zł netto miesięcznie są w ocenie Sądu Okręgowego całkowicie niewiarygodne. Jest to kwota niższa niż minimalne wynagrodzenie za pracę, a ponadto biorąc pod uwagę, że pozwany pracuje jako kierowca w transporcie ciężarowym, to uznać należy za co najmniej uprawdopodobnione – mając na uwadze powszechną wiedzę i zasady doświadczenia życiowego – że jego możliwości zarobkowe są dużo wyższe, niż deklarowane, oficjalne wynagrodzenie. W obecnych realiach rynkowych zawód kierowcy jest jednym z najbardziej deficytowych, pożądanych na rynku, w szczególności w transporcie ciężarowym. Przeciętne pensje przekraczają często wynagrodzenia osób z wyższym wykształceniem, na stanowiskach umysłowych. Jest to wiedza w istocie powszechnie znana. Stąd rzekome, oficjalne dochody pozwanego, w wysokości niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, uznać należy za całkowicie niewiarygodne, a w konsekwencji przyjąć należało, że pozwany posiada dochody nieujawnione. Niezależnie od dochodów jednak, dla wysokości alimentów, obok usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, znaczenie mają możliwości zarobkowe, a nie dochody, zobowiązanego. Te zaś są o wiele wyższe, niż deklarowany przez pozwanego dochód.

Zasadności zaskarżonego postanowienia nie podważają także twierdzenia skarżącego, co do nieuwzględnienia przez Sąd Rejonowy jego osobistych starań o utrzymanie i wychowanie małoletniej. Zasadniczy ciężar w tym zakresie spoczywa bowiem na matce małoletniej. Już tylko z tego względu, co do zasady, pozwany powinien ponosić większą część kosztów jej utrzymania. Odnośnie natomiast kosztów, które pozwany – jak deklaruje – ponosi niezależnie od uiszczanych dotychczas alimentów, to podkreślenia wymaga, że ewentualne dodatkowe prezenty, wydatki pozalimentacyjne rodzica zobowiązanego, nie powinny co do zasady zastępować alimentacji, niezbędnej dla zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych. Powinny one bowiem mieć charakter stały i przewidywalny, a takiej cechy nie mają sporadyczne, uzależnione od okoliczności i kontaktów z małoletnią świadczenia rzeczowe i prezenty.

Mając na uwadze powyższe, zaskarżone postanowienie uznać należało za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że powyższa ocena ma jedynie charakter wstępny a okoliczności, które legły u jej podstaw, będą przedmiotem postępowania dowodowego
i szczegółowej analizy Sądu I instancji. Dotyczy to zwłaszcza niezbędnych kosztów utrzymania małoletniej, jak również możliwości zarobkowych i sytuacji finansowej jej rodziców oraz ich szczegółowej sytuacji majątkowej i zawodowej. Stąd też na obecnym etapie sprawy nie można przesądzić o ostatecznym rozstrzygnięciu.

W konsekwencji Sąd Okręgowy oddalił zażalenie orzekając jak w sentencji
(art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ).

Sąd Okręgowy nie orzekł o kosztach postępowania zażaleniowego, gdyż rozstrzygnięcie w tym przedmiocie powinno zostać zawarte w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie wydanym przez Sąd I instancji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2011 r. II CZ 203/10, Lex nr 738399).

/Sędzia Jadwiga Siedlaczek/ / Sędzia Małgorzata Kończal/ / Sędzia Katarzyna Borowy/