Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

POSTANOWIENIE

Dnia 18 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VIII Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący : SO Włodzimierz Jasiński (spr.)

Sędziowie : SO Marek Lewandowski ; SO Małgorzata Kończal

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi obowiązanego Przedsiębiorstwa Usługowo –Handlowo –Produkcyjnego (...) sp. z o.o. w G.

przy udziale uprawnionego (...) R. – T. sp.j.

na skutek zażalenia obowiązanego

od postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 3 września 2013 roku

sygn. akt XI Co 1078/13

w przedmiocie oddalenia jego skargi na czynność komornika

postanawia :

1/ uchylić zaskarżone postanowienie ;

2/ pozostawić Sądowi Rejonowemu w Toruniu rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 3 września 2013 roku Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił skargę na czynność komornika polegającą na stwierdzeniu zakończeniu postępowania zabezpieczającego i ustaleniu kosztów tego postępowania obejmującego także koszty zastępstwa procesowego uprawnionego.

W ocenie tego sądu złożona w dniu 14 sierpnia 2013 roku skarga dłużnika na czynność komornika z dnia 5 sierpnia 2013 roku okazała się niezasadna bowiem wobec upadku udzielonego zabezpieczenia z mocy ustawy ( i potwierdzonego orzeczeniem sądu) stanowiącego podstawę wszczęcia egzekucji uzasadniającego brak było potrzeby wydania postanowienia o umorzeniu postępowania zabezpieczającego ( art. 754 ¹ k.p.c.)

O kosztach postepowania obciążającego skarżącego Sąd Rejonowy postanowił w oparciu o przepis art. 770 k.p.c.

Z orzeczeniem tym w całości nie zgodził się obowiązany akcentując przede wszystkim , iż w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy bezsporność upadku zabezpieczenia stanowiącego podstawę wszczęcia przedmiotowej egzekucji i implikowała potrzebę wydania decyzji w przedmiocie umorzenia wszczętego postępowania zabezpieczającego, a nie stwierdzenia jego zakończenia. Ponadto żalący wskazał ,że decyzja komornika z 5 sierpnia 2013 roku jako podstawy do zakończenia postępowania nie wskazuje upadku zabezpieczenia ale późniejszy fakt związany z uzyskaniem przez wierzyciela prawomocnego nakazu zapłaty , który może stanowić podstawę do wszczęcia egzekucji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie okazało się zasadne.

Przede wszystkim podnieść należy , że skarga na czynność komornika przysługuje także w sytuacji jego bezczynności – braku podjęcia stosownej do okoliczności decyzji ( art. 767 § 1 zd. 2 k.p.c.).

Wnoszący skargę na czynność komornika ( obowiązany) w trakcie trwania postępowania egzekucyjnego złożył wniosek o umorzenie postępowania zabezpieczającego w związku z bezspornym faktem upadku udzielonego uprawnionemu zabezpieczenia jego roszczeń , które stanowiło podstawę prawną toczącej się w niniejszej sprawie egzekucji ( wide : k. 28 akt komorniczych KM 529/13 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Toruniu Tomasza Witolda Sobeckiego).

Tym czasem wydając w dniu 5 sierpnia 2013 roku zaskarżone postanowienie komornik sądowy w istocie w ogóle nie odniósł się do wniosku obowiązanego o umorzenie postępowania zabezpieczającego, koncentrując swoją uwagę głównie na kosztach tego postępowania czemu dał wyraz nie tylko w kolejności przyjętych rozstrzygnięć ale także w uzasadnieniu. Trudno przy tym w ocenie Sądu Okręgowego uznać aby rozstrzygnięcie merytoryczne zawarte w punkcie 3 postanowienia komornika sądowego , a stwierdzające zakończenie postępowania zabezpieczającego było równoznaczne z jego umorzeniem. Samo pojęcie bowiem zakończenia postępowania zabezpieczającego nie ma swojego odniesienia w obowiązujących przepisach prawa. Użyty termin ukończenia postępowania zabezpieczającego podobnie jak i egzekucyjnego ( którego przepisy stosuje się odpowiednio do postępowania zabezpieczającego - art. 743 § 1 k.p.c.) stanowi jedynie ustawowe określenie samego efektu końcowego procedowania egzekucyjnego ( zabezpieczającego ) z obowiązkiem jednoczesnego określenia sposobu jego zakończenia – por. art. 816 k.p.c.

Uszło przy tym uwadze Sądu Rejonowego , iż w chwili orzekania w przedmiotowej sprawie obowiązywał znowelizowany przez ustawę z dnia 10 maja 2013 roku - o zmianie ustawy kodeks postępowania cywilnego ( Dz. U. 2013 , poz. 645) przepis art. 825 pkt 2 k.p.c. mający zastosowanie do niniejszego postępowania ( art. 2 ustawy nowelizującej) , a przewidujący potrzebę umorzenia postępowania egzekucyjnego w sytuacji kiedy doszło do utraty mocy orzeczenia stanowiącego podstawę egzekucji ( w tym przypadku postępowania zabezpieczającego).

Zatem w świetle powyższych okoliczności zachodziła potrzeba uchylenia zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego.

Oznacza to , iż tenże sąd rozpoznając ponownie wniesioną przez obowiązanego skargę na zaniechanie czynności komornika w przedmiocie określenia sposobu zakończenia postępowania zabezpieczającego podejmie w tej części stosowną decyzję ( samodzielnie lub nakazując jej podjęcie komornikowi) , podobnie jak i w części obejmującej wysokość ustalonych przez komornika kosztów postępowania zabezpieczającego oraz ich rodzaju - mając na uwadze , iż pod pojęciem „ kosztów wykonania zabezpieczenia” mieszczą się wyłącznie koszty należne organowi egzekucyjnemu ( opłaty i wydatki ) – por. postanowienie SN z 5 kwietnia 2013 roku III CZP 12 /13- lex 1331320 i które może być pomocne i znaleźć swoje odpowiednie zastosowanie w przyjętej przez Sąd Rejonowy argumentacji , podobnie jak i uchwałę SN z 8 marca 2013 roku III CZP 109/12 – lex 1294201 - która z kolei może także znaleźć swoje zastosowanie przy ocenie sposobu obliczaniu wysokości wynagrodzenia komornika w sytuacji umorzenia postępowania zabezpieczającego z powodu utraty mocy udzielonego zabezpieczenia.

Pamiętać przy tym należy , iż dopiero tak ustalone koszty postępowania egzekucyjnego ( zabezpieczającego ) przez Sąd Rejonowy lub komornika sądowego będą stanowić następnie podstawą do rozstrzygnięcia przez sąd udzielający zabezpieczenia ( i stwierdzającego jego upadek) w przedmiocie kosztów postępowania , który ma wyłączną kompetencję w zakresie ustalania wysokości kosztów postępowania w kontekście : zasady ponoszenia kosztów niezbędnych i celowych ( art. 770 k.p.c.) oraz w zakresie ustalania odpowiedzialności za wynik postępowania ( art. 745 § 1 i 2 k.p.c.).

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1( pierwszym ) zaś na podstawie art. 108 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 2 ( drugim).