Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu VIII Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Hanna Matuszewska

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2013 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. O.

przeciwko D. F.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 25 lutego 2013 r.

sygn. akt X C 1919/12

oddala apelację

Sygn. akt VIII Ca 311/13

UZASADNIENIE

Powódka K. O. w pozwie przeciwko D. F. domagała się zasądzenia kwoty 748,90 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tj. od 27 czerwca 2012 r. tytułem zwrotu ceny za zakupiony towar w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży i kosztów pakowania towaru.

Wyrokiem z dnia 25 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu uwzględnił powództwo w całości oraz orzekł o kosztach procesu stosownie do wyniku sporu. Zasadnicze motywy tego orzeczenia były następujące: w dniu 23 marca 2012 r. powódka zawarła z pozwanym prowadzącym działalność gospodarczą umowę na odległość za pośrednictwem internetu, nabywając dla dziecka jeepa (...)na akumulator z otwieranymi drzwiami oraz pilotem za kwotę 699,90 zł, do której została doliczona kwota 49 zł tytułem usługi pakowania.

W ramach działalności gospodarczej pozwany zajmuje się m.in. sprzedażą hurtową oraz detaliczną, sprzedażą detaliczną prowadzoną przez domy sprzedaży wysyłkowej i Internet, a także działalnością związaną z pakowaniem. Pozwany wysłał powódce zakupiony towar na adres jej miejsca zamieszkania w W.. Po złożeniu pojazdu powódka stwierdziła, że towar jej nie odpowiada. E-mailem z dnia 29 marca 2012 r. oświadczyła pozwanemu, że odstępuje od umowy. Dodatkowo w dniu 3 kwietnia 2012 r. (data nadania) złożyła pozwanemu oświadczenie w przedmiocie odstąpienia od umowy wysyłając je listem poleconym. W dniu 25 maja 2012 r. odesłała pozwanemu przesyłką kurierską kupiony towar. Powód otrzymał przesyłkę w dniu 28 maja 2012 r. Powódka zwróciła pozwanemu samochód w formie kompletnej (częściowo złożonej), aby uniknąć uszkodzeń elementów mocowanych na stałe. Produkt został zwrócony w stanie nieużywanym, bez uszkodzeń oraz śladów użytkowania. Odsyłając towar, powódka użyła opakowania, w którym pozwany przesłał do niej kupiony samochód, doklejając do opakowania w górnej części inny karton z uwagi na wymiary pojazdu. W środku przesyłki znajdował się list od powódki, w którym ponownie informowała o odstąpieniu od umowy wraz z prośbą o zwrot zapłaconej kwoty na oznaczony rachunek bankowy. Powódka odesłała towar kurierem (...) S.A. za pośrednictwem firmy (...). Na przesyłce nie widniały dane powódki. Pozwany odmówił przyjęcia przesyłki, z uwagi na okoliczność, że nadawcą paczki nie była powódka oraz że zwrócony mu pojazd nie był niezdemontowany.

Oceniając powyższe Sąd Rejonowy uznał, że pozwany nie miał prawa odmówić powódce przyjęcia odesłanego przez nią towaru, a w konsekwencji nie zwrócić jej uiszczonej kwoty. Zdaniem tego Sądu powódka była uprawniona do odstąpienia od umowy na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny , zgodnie z którym, konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni, ustalonym w sposób określony w art. 10 ust. 1. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. W myśl art. 7 ust. 3 cyt. ustawy w razie odstąpienia od umowy, umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty.

Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że powódka wypełniła przesłanki wskazane w przepisie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy. Złożyła bowiem oświadczenie w przedmiocie odstąpienia od umowy, a pozwany otrzymał je w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią. Pozwany miał wiedzę, że powódka złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Mógł zatem spodziewać się, że otrzyma od pozwanej zwrot towaru. Strona powodowa zwróciła pozwanemu samochód w formie kompletnej (częściowo złożonej), aby uniknąć uszkodzeń elementów mocowanych na stałe. Takie zachowanie powódki było zdaniem Sądu Rejonowego odpowiedzialne, w szczególności dlatego, że jako osoba nie zajmująca się na co dzień czynnościami technicznymi związanymi z demontażem tego typu rzeczy, nie posiadała odpowiednich umiejętności oraz doświadczenia. Istotne było, że pojazd w formie niezdemontowanej zawierał wszystkie części, które przeznaczone były do jego samodzielnego montażu oraz że produkt został zwrócony powodowi w stanie nieużywanym, bez uszkodzeń oraz śladów użytkowania, nie powodowało to przekroczenia granic zwykłego zarządu.

Powódka użyła opakowania, które otrzymała od strony pozwanej i na którym widniały, oznaczenia znane pozwanemu. Jako profesjonalista pozwany mógł więc przypuszczać, że w przesyłce znajduje się towar, który został kupiony przez osobę, z którą zawarł umowę. Otworzenie przedmiotowej przesyłki nie groziło pozwanemu ujemnymi konsekwencjami. W ocenie Sądu Rejonowego, odmawiając przyjęcia paczki, pozwany nie wykazał się współdziałaniem przy wykonaniu zobowiązania zgodnie z art. 354 § 2 k.c.

W tej sytuacji pozwany nie był uprawniony do powoływania się na prawo zatrzymania (art. 496 k.c.).

Pozwany zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 354 § 2 k.c. i art. 359 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie

2.  naruszenia przepisów postępowania tj. art. 233 k.p.c. poprzez wydanie wyroku bez rozważenia w sposób bezstronny wszystkich okoliczności sprawy, w tym twierdzeń przedstawianych przez pozwanego.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez oddalenie powództwa i zwrotu kosztów postępowania, ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu jako bezzasadna.

Sprawa niniejsza została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, Sąd Okręgowy nie prowadził postępowania dowodowego, zatem stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku ogranicza się do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Zdaniem Sądu Okręgowego w ustalonym stanie faktycznym uznać należy, że to pozwany, jako profesjonalista, nie dołożył należytej staranności odmawiając przyjęcia towaru, mimo że istniało szereg argumentów wskazujących, iż przysyłka pochodzi od powódki i zawiera przedmiot nabyty na mocy umowy, od której powódka skutecznie odstąpiła – mianowicie powódka uprzednio informowała pozwanego o odstąpieniu od umowy, do zapakowania zwróconej rzeczy użyła oryginalnego opakowania, które było widoczne i pozwalało zidentyfikować przesyłkę jako związaną z towarem pochodzącym od pozwanego (vide fotografie k. 49-51). Już tylko z tego względu nie nadaje się do obrony stanowisko skarżącego, iż nie wiedział co zawiera przesyłka. Nie miało też znaczenia, że jako nadawca przesyłki figurowała nie powódka, lecz inny podmiot, któremu zleciła zwrot towaru. Świadczenie polegające na zwrocie towaru nie musiało bowiem zostać spełnione przez nią osobiście (art.356 § 1 k.c. a contrario), a sam fakt użycia w łatwo dostrzegalny sposób opakowania stosowanego przez pozwanego był wystarczający do uznania przesyłki za skierowanej do niego, nawet jeśli częściowo użyto opakowania od zupełnie innego towaru. Okoliczność, że pozwany posługuje się własną, szczegółową procedurą, w ramach której przyjmuje zwroty towarów, ma znaczenie dla wewnętrznego funkcjonowania jego przedsiębiorstwa. Natomiast dla oceny postępowania powódki istotne jest, że skutecznie odstąpiła od umowy o czym pozwanego uprzedziła, i dokonała zwrotu towaru w sposób wskazujący na zawartość przesyłki. Skoro zaś obowiązek zwrotu nie jest świadczeniem osobistym, to nie było potrzeby ujawniania danych na przesyłce. Deklarowane przez pozwanego obawy przed przyjęciem niezamówionego towaru (który mógłby się znajdować w przesyłce) należy uznać za drugorzędne. Na marginesie jedynie można zauważyć, że pozwany jest profesjonalistą w zakresie prowadzonej działalności, zatem trudno zrozumieć jego obawy przed otwarciem przesyłki, nawet niezamówionej, i ewentualnymi konsekwencjami, które w istocie mu nie groziły.

Wobec powyższego uznać należy, że powódka skutecznie zaofiarowała zwrot świadczenia wzajemnego, co uniemożliwiało pozwanemu powołanie się na prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) i odmowę zwrotu ceny.

Odnosząc się do zarzutów apelacji stwierdzić trzeba, że Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzone dowody, nie naruszając granic swobody sędziowskiej (art. 233 §1 k.p.c.), zasadnie uznał, że odmowa przyjęcia przesyłki pozostawała w sprzeczności z obowiązkiem lojalnego współdziałania wierzyciela w wykonaniu zobowiązania (art. 354 § 2 k.c.) oraz trafnie uznał za zasadne żądanie odsetkowe od daty wniesienia pozwu tj. od 27 czerwca 2012 r., skoro już od 28 maja 2012 r. powód pozostawał w zwłoce (art. 359 §1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c.).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji zgodnie z przepisami art. 385 k.p.c.