Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

POSTANOWIENIE

Dnia 14 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski

Sędziowie: SO Zbigniew Krepski, SO Małgorzata Bartczak-Sobierajska

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w S.

przeciwko D. B.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na pkt 2 (drugim) postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 05 września 2014r., sygn. akt V GC 626/14

postanawia

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 05 września 2014 r. Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w sprawie i w pkt 2 zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.417,00 zł. Sąd ten wskazał, że po przekazaniu sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego powód, mimo wezwania i upływu dwutygodniowego terminu, nie złożył pełnomocnictwa procesowego i odpisu z KRS, co doprowadziło do umorzenia postępowania na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Wprawdzie wymieniony przepis nie rozstrzyga kwestii, kto ponosi w takim przypadku koszty procesu, jednak, w ocenie Sądu pierwszej instancji, należy podzielić pogląd, że przegrywającym sprawę jest powód. Ponieważ pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty zażądał zwrotu kosztów procesu Sąd pierwszej instancji zasądził od powoda na rzecz pozwanego z tego tytułu, stosownie do art. 98 § 1 k.p.c., kwotę 2.417,00 zł ( k. 20).

Powód w zażaleniu na pkt 2 postanowienia zarzucił mu naruszenie art. 505 ³⁷ § 1 w zw. z art. 108 § 1 i art. 98 § 1 k.p.c. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w bezpodstawnym przyjęciu, że umorzenie postępowania stosownie do pierwszego z wymienionych przepisów stanowi podstawę do zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu na zasadzie odpowiedzialności za jego wynik.

W związku z tym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie i oddalenie wniosku pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, że w razie umorzenia postępowania z powodu nieuzupełnienie braków formalnych pozwu nie mają zastosowania zasady wynikające z art. 203 k.p.c., sąd nie orzeka o uiszczonej opłacie od pozwu, a art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. nie rozstrzyga kwestii, kto powinien ponieść koszty procesu. Umorzenie postępowania nie zamyka powodowi drogi do wszczęcia kolejnego postępowania o to samo roszczenie. Żalący odwołał się także do poglądów doktryny dochodząc do wniosku, że nie sposób go uznać za przegrywającego sprawę (k. 25-26).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Istota problemu, przeniesiona na etap postępowania zażaleniowego, sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku, gdy, po przekazaniu sprawy sądowi właściwości ogólnej w następstwie wniesionego sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, doszło do umorzenie postępowania w wyniku nieusunięcia przez powoda określonych w art. 505 ³⁷ § 1 zd. 1 k.p.c. braków formalnych pozwu (art. 505 ³⁷ § 1 zd. 2 k.p.c.) powód jest stroną przegrywającą sprawę w myśl art. 98 § 1 k.p.c.?

Odpowiedź na postawione pytanie jest twierdząca, co czyni zarzut naruszenia art. 505 ³⁷ § 1 w zw. z art. 108 § 1 i art. 98 § 1 k.p.c. przez ich błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie chybionym.

Rzeczywiście pierwszy z wymienionych przepisów nie normuje kwestii ponoszenia kosztów procesu w razie umorzenia postępowania na skutek nieusunięcia wymienionych w nim braków formalnych. Zgodzić trzeba się też ze skarżącym, że w takiej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 203 § 2 zd. 2 k.p.c., uprawniający pozwanego do żądania od powoda zwrotu kosztów, skoro nie nastąpiło cofnięcie pozwu. Nie przesądza to jednak o zasadności zażalenia.

Wniesienie sprzeciwu przez pozwanego powoduje utratę mocy wydanego w postępowaniu elektronicznym nakazu zapłaty w całości (art. 505 ³⁶ § 1 k.p.c.). Z punktu widzenia analizowanego problemu istotna jest uwaga, że postępowanie przed sądem właściwości ogólnej jest kontynuacją postępowania w sprawie wszczętej w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Ponieważ elektroniczny pozew otrzymał bieg, to można przyjąć, że czynność ta jako zmierzająca bezpośrednio do dochodzenia roszczenia zachowała swą skuteczność. Umorzenie postępowania w wyniku zaniechania przez powoda usunięcia wymienionych w art. 505 ³⁷ § 1 zd. 1 k.p.c. braków pozwu, jest wyrazem rezygnacji powoda z dalszego dochodzenia roszczenia, równoznacznej z przegraniem przez niego sprawy w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. Mimo zatem silentium legis w kwestii ponoszenia w takim przypadku kosztów procesu pozwany jest uprawniony do żądania ich zasądzenia, a sąd zobligowany do uwzględnienia tego żądania (art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c.).

W rozpoznawanej sprawie pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty domagał się zasądzenia od powoda kosztów procesu, a zatem uwzględnienie tego żądania było zgodne z art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c.

W konsekwencji zażalenie jako bezzasadne należało oddalić (art. 385 w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.).

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)