Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Danuta Domańska

Protokolant: st. sekr. sąd. Emilia Witkowska - Marciniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2024 roku w T.

sprawy K. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek odwołania K. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 16 listopada 2023 roku znak: EPOM/25/056294477

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. W. prawo do emerytury pomostowej od dnia 01 września 2023 roku;

II.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. na rzecz ubezpieczonego K. W. kwotę 180,00 zł. (sto osiemdziesiąt złotych, 00/100) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Danuta Domańska

Sygn. akt IV U 1049/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 listopada 2023 roku, znak: EPOM/25/056294477, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu K. W. prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony po dniu 31grudnia 2008r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Nie uwzględniono do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:



od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, tj. nie zgłosił ubezpieczonego do ZUS na drukach (...). Ponadto występują rozbieżności między dokumentami. Występują dwa świadectwa pracy
z tą samą datą wystawienia dokumentu z rozbieżnymi datami dotyczącymi pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W świadectwie pracy
z 24 lutego 2023 r. (przedłożone do wniosku o emeryturę pomostową z 6 lutego
2023 r.) pracodawca w pkt 11 wskazał, że ubezpieczony nie wykonywał pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Natomiast do wniosku
o emeryturę pomostową z 7 czerwca 2023 r. ubezpieczony przedłożył świadectwo
o pracy z 24 lutego 2023r., w którym pracodawca wskazał w pkt 11 pracę przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni mieszanek mineralno – bitumicznych;



od 1 lipca 2023 r. do 11 października 2023 r., ponieważ z wyjaśnień zakładu pracy wynika, że w tym okresie ubezpieczony nie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych.

Staż pracy ubezpieczonego wyniósł 39 lat, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych oraz 3 dni okresów nieskładkowych, łącznie – 40 lat i 2 dni, w tym 20 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze w warunkach wskazanych w art. 4 ustawy pomostowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji K. W. wskazał, że pracował
w warunkach szkodliwych po 1 stycznia 2009 r. Ponadto wniósł o weryfikację stażu pracy, gdyż w każdej wydanej przez organ rentowy decyzji przyjęto inny staż. Do odwołania ubezpieczony dołączył wyjaśnienie z dnia 04.12.2023r. właściciela (...) (...) dotyczące zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 1 lipca 2023r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

W piśmie z dnia 21 lutego 2024 r. pełnomocnik K. W. wniósł
o przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej oraz o zasądzenie od organu rentowego kosztów procesu według norm przepisanych wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie.

/ pismo pełnomocnika ubezpieczonego z dnia 21.02.2024r. - k. 31 - 35 akt/.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W okresie od 1 września 1977 r. do 19 kwietnia 1985 r. K. W.
(ur. (...)) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Krajowej Państwowej (...) Oddziale we W. na stanowiskach: uczeń zawodu oraz mechanik napraw pojazdów samochodowych (od 16 lipca 1980 r.).

Za ten okres pracy zostało wystawione m. in. świadectwo pracy w warunkach szczególnych z 25 stycznia 2023r., w którym wskazano, że w okresie od
16 lipca 1980 r. do 6 czerwca 1982 r. oraz od 2 maja 1984 r. do 19 kwietnia 1985 r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wykonywane
w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych
(wykaz A, Dział XIV, poz. 16 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze - Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) na stanowisku mechanik napraw pojazdów samochodowych (wykaz A, dział XIV poz. 16 pkt 2 załącznika zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu komunikacji, których wykonanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej – Dz. Urz. M.K. Nr 10 poz. 77).

Okres ten (z pominięciem okresów nieskładkowych) został uznany przez organ rentowy za okres pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: - świadectwo pracy – k. 3 akt (...), k. 4 - 5 akt ZUS,

- świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach – k. 7 akt ZUS.

W okresie od 26 kwietnia 1985 r. do 7 września 2020 r. K. W.
był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Publicznych (...)
(od 1 kwietnia 1999 r. Przedsiębiorstwo (...), od 1 stycznia 2011 r. Przedsiębiorstwo (...)) na stanowiskach: mechanik pojazdów samochodowych (w okresie od 1 stycznia 1992 r. do 31 maja 2007 r.), mechanik, spawacz, kierowca samochodu ciężarowego, operator malowarki (w okresie od 1 czerwca 2007 r. do 7 września 2020 r.).

Za ten okres pracy zostało wystawione m. in. świadectwo pracy w warunkach szczególnych z 2 lutego 2023 r., w którym wskazano, że w okresie od
1 stycznia 1992 r. do 31 maja 2007 r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechanika pojazdów samochodowych na stanowisku: mechanik pojazdów samochodowych wymienionym w wykazie A, Dział XIV, poz. 16 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.

Za ten okres pracy zostało również wystawione świadectwo pracy w warunkach szczególnych z 14 kwietnia 2023 r., w którym wskazano, że w okresie od
1 stycznia 1992 r. do 31 maja 2007 r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych (wykaz A, Dział XIV, poz. 16 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze - Dz. U. Nr 8, poz. 43) na stanowisku mechanik napraw pojazdów samochodowych (wykaz A, dział XIV poz. 16 pkt 2 załącznika zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu komunikacji, których wykonanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej – Dz. Urz. M.K. Nr 10 poz. 77).

Okres ten (z pominięciem okresów nieskładkowych) został uznany przez organ rentowy za okres pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: - świadectwa pracy – k. 4 akt (...), k. 8, 13 akt ZUS,

- świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach – k. 9, 26 akt ZUS.

W okresie od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r. K. W. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) (...) w T.. Zakład pracy zajmuje się rozkładaniem masy bitumicznej, brukarstwem, oznakowaniem poziom i pionowym ulic. W zakładzie zatrudnionych jest około 10 pracowników. Prace wykonywane są co do zasady od wiosny do jesieni każdego roku.

Początkowo ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku robotnik drogowy, majster robót ( od 15.09.2020r. do 31.03.2022r). Do jego obowiązków należało przygotowanie drogi pod położenie masy mineralno – bitumicznej, tj. ustawianie krawężników, usuwanie kamieni, wykonywanie tzw. podbudowy. Po zakończeniu prac przygotowawczych, ubezpieczony wykonywał prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych. Do pracy wykorzystywał narzędzia: grace lub grabie. Czas trwania poszczególnych prac uzależniony był od długości budowanego lub remontowanego odcinka drogi. Prace wykonywane były naprzemiennie, tj. przez jeden do kilku dni w tygodniu wykonywane były prace przygotowawcze, a następnie przez jeden do kilku dni w tygodniu wykonywane były prace przy układaniu nawierzchni. Prace przy układaniu nawierzchni trwały od 8 do 12 godzin dziennie, ponieważ po rozpoczęciu układania nawierzchni na danym odcinku drogi prace nie mogły być przerwane. Po zastygnięciu masy mineralno – bitumicznej ubezpieczony pracował przy oznakowaniu poziomym nawierzchni dróg oraz kierował ruchem drogowym. W osobne dni układał też kostkę brukową, krawężniki, obrzeża. Sporadycznie zdarzało się, że kierował walcem.

Z dniem 1 kwietnia 2022 r. ubezpieczony został przeniesiony na stanowisko Kierownika działu technicznego. Ubezpieczony nadal wykonywał dotychczasowe obowiązki związane z budową i remontami dróg. Oprócz tego sprawował nadzór nad pozostałymi pracownikami.

Z dniem 24 lutego 2023 r. ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy w związku
z uzyskaną w placówce ZUS informacją, że nie może się starać o emeryturę pomostową bez rozwiązania umowy o pracę.

Dowód: - akta osobowe – k. 23 akt sądowych (koperta),

- świadectwo pracy – k. 14 akt ZUS,

- zaświadczenie – k. 35 akt ZUS,

- zeznania świadka K. B. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:14:21 do 00:33:42,

- zeznania świadka P. C. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:35:38 do 00:48:11,

- przesłuchanie ubezpieczonego – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:49:54 do 01:17:09.

Pracodawca wystawił K. W. dwa świadectwa pracy z dnia
24 lutego 2023 r. W pierwszym wskazał, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku kierownik działu technicznego oraz, że nie wykonywał pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W drugim wskazał, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku kierownik działu technicznego oraz, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni mieszanek mineralno – bitumicznych.

W dniu 24 lutego 2023 r. pracodawca wystawił też ubezpieczonemu zaświadczenie,
w którym wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych. Wskazana praca była pracą
w szczególnych warunkach, która znajduje swoje miejsce w ustawie z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, załącznik nr 1, wykaz prac w szczególnych warunkach,
poz. nr 31.

Dowód: - świadectwa pracy – k. 14, 34 akt ZUS,

- zaświadczenie – k. 35 akt ZUS.

W późniejszym okresie ubezpieczony otrzymał informację, że rozwiązanie przez niego umowy o pracę na potrzeby ubiegania się o emeryturę pomostową nie było konieczne. W związku z tym w dniu 8 marca 2023 r. podpisał kolejną umowę o pracę z (...) (...) w T..

Ubezpieczony został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika działu technicznego. Zakres wykonywanych przez niego obowiązków nie uległ zmianie w stosunku do poprzedniego okresu zatrudnienia.

W związku z rozszerzeniem działalności (...) (w zakresie robót bitumicznych, remontowych i budowy – umowa z (...) T., (...) C., umowa na budowę pasa wyłączenia z ruchu z firmą (...) i inne roboty bitumiczne związane z odtworzeniem nawierzchni) z K. W. został podpisany aneks do umowy z dniem 1 lipca 2023 r. Od tego czasu ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku robotnika drogowego i zgłoszony do ZUS na drukach (...). Zgodnie
z pisemnym zakresem obowiązków z dnia 1 lipca 2023 r. do obowiązków ubezpieczonego na powierzonym stanowisku należała:

1.  praca przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych;

2.  wykonywanie oznakowania poziomego nawierzchni dróg;

3.  praca przy robotach drogowych m. in. układanie kostki, regulacja studzienek wodno – kanalizacyjnych, stawianie krawężników i obrzeży, układanie podbudowy;

4.  kierowanie ruchem drogowym.

Od 1 lipca 2023 r. ubezpieczony wykonywał prace przy ręcznym układaniu nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych 2 lub 3 dni w tygodniu po 9 – 10 godzin dziennie. Pracował przy układaniu nawierzchni z masy mineralno – bitumicznej m. in. przy budowie zajadu z ul. (...) w T., budowie ulicy (...)
i O. w L., układaniu nawierzchni w C., remoncie parkingu
w T., budowie linii tramwajowej w T.

Dowód: - zaświadczenie (...) z dnia 04.12.2023r. - k. 5 akt sądowych,

- pismo z dnia 26.01.2024 r. – k. 21 akt sądowych,

- akta osobowe – k. 23 akt sądowych (koperta),

- zeznania świadka K. B. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:14:21 do 00:33:42,

- zeznania świadka P. C. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:35:38 do 00:48:11,

- przesłuchanie ubezpieczonego – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:49:54 do 01:17:09.

(...) (...) w T. funkcjonuje wykaz stanowisk pracy w warunkach szczególnych, w którym wymieniono stanowiska:



robotnik drogowy – walcmistrz (prace bezpośrednio przy wykonywaniu nawierzchni bitumicznych oraz remontach cząstkowych);



robotnik drogowy – przy układaniu mieszanki bitumicznej (prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych);



praca pod ruchem (kierowanie ruchem pojazdami na drodze);



wykonywanie oznakowania poziomego (praca pod ruchem, kontakt z materiałami niebezpiecznymi – rozpuszczalniki, farby rozpuszczalnikowe);



wykonywanie oznakowania pionowego (praca pod ruchem, praca na wysokości).

Dowód: - wykaz – k. 53 akt ZUS.

(...) (...) w T. zatrudnieni byli także:



K. B. – 1 października 2020 r. do chwili obecnej jako robotnik drogowy;



P. C. – od 16 września 2020 r. do chwili obecnej jako robotnik drogowy.

Dowód: - zeznania świadka K. B. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:14:21 do 00:33:42,

- zeznania świadka P. C. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia

17.04.2024 r. od 00:35:38 do 00:48:11.

W dniu 6 lutego 2023 r. K. W. wystąpił do organu rentowego
z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Do wniosku załączył m. in. świadectwo pracy z 24 lutego 2023 r. wystawione przez (...) (...), w którym nie potwierdzono, że pracował w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 6 kwietnia 2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu wskazał, że odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat,
a ponadto po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Uwzględniono do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okres zatrudnienia od 16 lipca 1980 r. do 19 kwietnia 1985 r., z wyłączeniem okresów nieskładkowych, tj. 4 lata, 9 miesięcy i 5 dni. Nie uwzględniono do pracy wykonywanej
w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1992 r. do 31 maja 2007 r., ponieważ pracodawca w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 2 lutego 2023 r. nie podał stanowiska pracy zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego ministra, pod którego polega zakład pracy.

Organ rentowy wskazał też, że odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony na dzień
1 stycznia 2009 roku nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. pracy wymienionej w załączniku nr 1 lub 2 ustawy) wynoszącego co najmniej 15 lat. Do pracy w szczególnych warunkach – w myśl art. 4 w zw. z art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych – nie został zaliczony okres zatrudnienia od 16 lipca 1980 r. do 19 kwietnia 1985 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, ze w tych okresach ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych.

Ogólny staż pracy ubezpieczonego wyniósł 45 lat, 5 miesięcy 9 dni okresów składkowych i 3 dni okresów nieskładkowych, łącznie – 45 lat, 5 miesięcy i 12 dni, w tym
4 lata, 9 miesięcy i 5 dni okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze w ustawy pomostowej (w myśl art. 4).

Dowód: - wniosek – k. 1 akt ZUS,

- decyzja – k. 17 akt ZUS.

W dniu 18 kwietnia 2023 r. K. W. ponownie wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Do wniosku załączył m. in. świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z 14 kwietnia 2023 r.

Decyzją z dnia 17 maja 2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu wskazał, że odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Po 31 grudnia 2008 r. ubezpieczony nie został zgłoszony do ZUS jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Organ rentowy wskazał też, że odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony na dzień
1 stycznia 2009 roku nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. pracy wymienionej w załączniku nr 1 lub 2 ustawy) wynoszącego co najmniej 15 lat. Do pracy w szczególnych warunkach – w myśl art. 4 w zw. z art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych – nie został zaliczony okres zatrudnienia od 16 lipca 1980 r. do 19 kwietnia 1985 r. oraz od 1 stycznia 1992 r. do 31 maja 2007 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że w tych okresach ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych.

Ogólny staż pracy ubezpieczonego wyniósł 43 lata, 6 miesięcy i 16 dni okresów składkowych oraz 3 dni okresów nieskładkowych, łącznie – 43 lata, 6 miesięcy i 16 dni,
w tym 18 lat, 3 miesiące i 8 dni okresów pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnych charakterze w ustawy pomostowej (w myśl art. 4).

Dowód: - wniosek – k. 19 akt ZUS,

- świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach – k. 26 akt ZUS,

- decyzja – k. 29 akt ZUS.

W dniu 7 czerwca 2023 r. K. W. ponownie wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Do wniosku załączył świadectwo pracy i zaświadczenie z 24 lutego 2023 r. wystawione przez (...) (...), w których potwierdzono, że pracował
w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 20 czerwca 2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu wskazał, że odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Nie uwzględniono do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych lub
o szczególnym charakterze, tj. nie zgłosił ubezpieczonego do ZUS na drukach (...). Ponadto występują rozbieżności między dokumentami. Występują dwa świadectwa pracy z tą samą datą wystawienia dokumentu z rozbieżnymi datami dotyczącymi pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W świadectwie pracy z 24 lutego 2023 r. (przedłożone do wniosku o emeryturę pomostową z 6 lutego 2023 r.) pracodawca
w pkt 11 wskazał, że ubezpieczony nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze. Natomiast do wniosku o emeryturę pomostową z 7 czerwca
2023 r. ubezpieczony przedłożył świadectwo pracy z 24 lutego 2023 r., w którym pracodawca wskazał w pkt 11 pracę przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni mieszanek mineralno – bitumicznych.

Organ rentowy poinformował, że w decyzji z 17 maja 2023 r. nie został uwzględniony okres odbywania służby wojskowej, ponieważ w aktach emerytalno – rentowych ubezpieczonego brak było książeczki wojskowej lub zaświadczenia z (...) z podanym okresem służby wojskowej.

Staż pracy ubezpieczonego wyniósł 45 lat, 4 miesiące i 16 dni okresów składkowych oraz 3 dni okresów nieskładkowych, łącznie – 45 lat, 4 miesiące i 16 dni,
w tym 20 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnych charakterze w ustawy pomostowej.

Dowód: - wniosek – k. 30 akt ZUS,

- świadectwo pracy – k. 33 akt ZUS,

- zaświadczenie – k. 35 akt ZUS,

- decyzja – k. 43 akt ZUS.

W dniu 18 września 2023 r. K. W. ponownie wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Do wniosku załączył zaświadczenie z 24 lutego 2023 r. wystawione przez (...) (...), w którym potwierdzono, że pracował w szczególnych warunkach.

W toku postępowania administracyjnego (...) (...) przekazał do organu rentowego zaświadczenie z dnia 11 października 2023 r., w którym wskazał, że ubezpieczony był zatrudniony od dnia 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r. na stanowisku robotnik drogowy. Od początku zatrudnienia wykonywał pracę na stanowisku robotnik drogowy m. in. przy wykonywaniu oznakowania poziomego
i pionowego, kierowanie ruchem na drodze oraz wykonywaniu robót bitumicznych. Od dnia
1 lipca 2023 r. zakres obowiązków został rozszerzony o pracę przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych i stanowi 30% całkowitego czasu pracy zatrudnionego. W związku z tym zostało wysłane zgłoszenie pracownika do prac
w warunkach szczególnych niebezpiecznych (zgodnie z warunkami zawartymi ustawie z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, załącznik nr 1 wykaz prac w szczególnych warunkach, poz. nr 31).

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 listopada 2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu wskazał, że odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy
o emeryturach pomostowych. Nie uwzględniono do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:



od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, tj. nie zgłosił ubezpieczonego do ZUS na drukach (...). Ponadto występują rozbieżności między dokumentami. Występują dwa świadectwa pracy
z tą samą datą wystawienia dokumentu z rozbieżnymi datami dotyczącymi pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W świadectwie pracy
z 24 lutego 2023 r. (przedłożone do wniosku o emeryturę pomostową z 6 lutego
2023 r.) pracodawca w pkt 11 wskazał, że ubezpieczony nie wykonywał pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Natomiast do wniosku
o emeryturę pomostową z 7 czerwca 2023 r. ubezpieczony przedłożył świadectwo
o pracy z 24 lutego 2023 r., w którym pracodawca wskazał w pkt 11 pracę przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni mieszanek mineralno – bitumicznych;



od 1 lipca 2023 r. do 11 października 2023 r., ponieważ z wyjaśnień zakładu pracy wynika, że w tym okresie ubezpieczony nie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych.

Staż pracy ubezpieczonego wyniósł 39 lat, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych oraz 3 dni okresów nieskładkowych, łącznie – 40 lat i 2 dni, w tym 20 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze w ustawy pomostowej.

Dowód: - wniosek – k. 44 akt ZUS,

- zaświadczenia – k. 48, 51 akt ZUS,

- decyzja – k. 58 akt ZUS.

W dniu 21 lutego 2024 r. pełnomocnik K. W. zwrócił się do (...) (...) z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy z dnia 24 lutego 2023 r.

W efekcie, pracodawca wystawił K. W. świadectwo pracy
z dnia 4 marca 2024 r., w którym wskazał, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony wykonywał pracę na stanowiskach robotnik drogowy, majster robót (w okresie od
15 września 2020 r. do 31 marca 2022 r.) oraz kierownik działu technicznego (w okresie od
1 kwietnia 2022 r. do 24 lutego 2023 r.). Ponadto, w punkcie 11 świadectwa wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze: pracę przy ręcznym układaniu mieszanek mineralno – bitumicznych, praca pod ruchem – wykonywanie oznakowania poziomego i pionowego.

Dowód: - wniosek – k. 36 akt sądowych,

- świadectwo pracy – k. 52 akt sądowych (koperta).

Postanowieniem z dnia 18 marca 2024 r. organ rentowy sprostował oczywistą omyłkę pisarską w decyzji z dnia 16 listopada 2023 r. w ten sposób, że w miejscu „Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy nieskładkowe 0 lat, 0 miesiące i 3 dni, składkowe
39 lat, 11 miesięcy i 28 dni, staż sumaryczny 40 lat, 0 miesięcy i 2 dni” należy wpisać „Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy nieskładkowe 0 lat, 0 miesięcy i 3 dni, składkowe 46 lat, 0 miesięcy i 3 dni, staż sumaryczny 46 lat, 0 miesięcy i 2 dni”.

Dowód: - postanowienie – k. 42 akt sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sądowych, aktach organu rentowego oraz aktach osobowych, a także w oparciu o dowód z zeznań świadków: K. B. i P. C. oraz dowód z przesłuchania K. W. w charakterze strony.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż były jasne, pełne, rzetelne, a nadto żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i mocy dowodowej, a także nie budziły one wątpliwości Sądu . Należy przy tym nadmienić, iż organ rentowy kwestionował świadectwa pracy i zaświadczenia wystawione ubezpieczonemu za okresy zatrudnienia
w (...) (...), ale okoliczność ta miała charakter drugorzędny. W niniejszym postępowaniu Sąd samodzielnie dokonywał ustaleń
w zakresie, czy prace rzeczywiście wykonywane przez ubezpieczonego po dniu 31 grudnia 2008 r. można było kwalifikować jako prace w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 164 z późn. zm. - dalej jako „ustawa pomostowa”).

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadków, ponieważ były jasne, logiczne i szczere, a nadto korespondowały wzajemnie ze sobą, jak i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Świadkowie pracowali i pracują z ubezpieczonym
w (...) (...), ich okresy zatrudnienia pokrywały się ze sobą, wobec czego mieli niekwestionowaną wiedzę co do organizacji pracy
i funkcjonowania powyższego zakładu w spornym okresie, a przede wszystkim co do czynności wykonywanych przez ubezpieczonego i ich charakteru. Świadkowie potwierdzili, że ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia pracował przy przygotowaniu drogi pod położenie masy mineralno – bitumicznej (ustawianie krawężników, usuwanie kamieni, wykonywanie tzw. podbudowy). Następnie, wykonywał prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno – bitumicznych. Prace te wykonywane były naprzemiennie – najpierw przez jeden do kilku dni w tygodniu wykonywane były prace przygotowawcze, a następnie przez jeden do kilku dni w tygodniu wykonywane były prace przy układaniu nawierzchni. Świadkowie podkreślili, że po rozpoczęciu układania nawierzchni na danym odcinku prace nie mogły być przerwane. Z tego powodu układanie nawierzchni trwało od 8 do 12 godzin dziennie. Po zastygnięciu masy mineralno – bitumicznej ubezpieczony pracował przy oznakowaniu poziomu nawierzchni dróg oraz kierował ruchem drogowym, układał kostkę brukową.

Sąd przyznał również walor wiarygodności przesłuchaniu ubezpieczonego, ponieważ jego zeznania były stanowcze, logiczne i spójne, jak również korespondowały z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami świadków. Ubezpieczony zeznał dodatkowo, że w trakcie zatrudnienia w (...) (...) na stanowisku kierownika działu technicznego wykonywał te same prace co w okresie zatrudnienia na stanowisku robotnika drogowego, majstra robót. Dodatkowo nadzorował pracę pozostałych pracowników.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy pomostowej, prawo do emerytury pomostowej,
z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2.  ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3.  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4.  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9
i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5.  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

6.  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową, w świetle wykładni językowej art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, jest zatem m.in. legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze
w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub w rozumieniu dotychczasowych przepisów oraz kontynuowanie pracy w tych warunkach po wejściu w życie ustawy, a więc po dniu 31 grudnia 2008 r., jednak w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy pomostowej prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony
w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 4 ustawy pomostowej za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia
w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1.

W przedmiotowej sprawie K. W. spełnił warunki określone
w art. 4 pkt 1 – 5 ustawy o emeryturach pomostowych, albowiem urodził się on po dniu
31 grudnia 1948 r., ukończył 60 lat, legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym przekraczającym 25 lat, w tym okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącym co najmniej 15 lat oraz przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu
art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przyczyną odmowy przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej było uznanie przez ZUS, że ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej.

Stanowisko organu rentowego nie jest zasadne.

Mając powyższe na uwadze Sąd wskazuje, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w okresach zatrudnienia w (...) (...) od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r. oraz od 8 marca 2023 r. K. W. w niektóre dni, przez co najmniej 8 godzin wykonywał prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno-bitumicznych, czyli prace wymienione w pkt. 31 załącznika nr 1 do ustawy pomostowej. Istota sporu
w niniejszym postępowaniu koncentrowała się zatem ostatecznie wokół ustalenia czy taka praca, realizowana w wybrane, jednak pełne dni, przerywana w kolejnych dniach czynnościami nie mającymi statusu kwalifikowanego, klasyfikuje ubezpieczonego jako "pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach" w rozumieniu art. 3 ustawy pomostowej, a w konsekwencji stanowi wypełnienie warunku z art. 4 pkt 6 ustawy
pomostowej, co uprawnia do przyznania świadczenia.

Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, że przesłanka z art. 3 ust. 4 ustawy pomostowej nie jest tożsama z warunkiem, którym posługiwał się § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze
(Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Pierwszy przepis wymaga tylko wykonywania pracy
w szczególnych warunkach „w pełnym wymiarze czasu pracy”, wcześniejsza regulacja sankcjonowała natomiast pracę w szczególnych warunkach wykonywaną „stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danych stanowisku pracy”. Oznacza to, że „stałość” wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest już zmienną określającą prawo do emerytury pomostowej.

Po drugie, w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2022 r.,
III UZP 2/22, OSNP 2023 Nr 1, poz. 6, przesądzono, że nabycie prawa do emerytury pomostowej nie jest uzależnione od wykonywania, po dniu 31 grudnia 2008 r., pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres przynajmniej jednego miesiąca (art. 4 pkt 6 ustawy). Stanowisko to zostało wprawdzie wyrażone w obliczu rozbieżności orzecznictwa Sądu Najwyższego co do konieczności przepracowania „przynajmniej jednego miesiąca” w szczególnych warunkach, to jednak odnosiło się do analogicznego stanu faktycznego. W sprawie tej ubezpieczony co do zasady wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego, a jedynie w wybranych dniach „od 1 do 7 czerwca 2016 r., od 14 do 21 września 2016 r. oraz od 22 do 29 listopada 2016 r.” zajmował się przewozem towarów niebezpiecznych, czyli świadczył w pełnym wymiarze czasu pracy pracę określoną w poz. 10, załącznika nr 2 do ustawy pomostowej. W kontekście takiego stanu faktycznego Sąd Najwyższy podniósł, że „na przesłanki nabycia prawa do emerytury pomostowej należy patrzeć w sposób całościowy i umieszczać je w pewnym kontekście związanym z sytuacją życiową pracownika. Skupienie się jedynie na okresie wykonywania pracy przez ubezpieczonego po 31 grudnia 2008 r. i wyprowadzanie wniosków dotyczących warunków spełnienia przesłanek nabycia prawa do emerytury pomostowej, określonych
w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, powoduje zatracenie pewnego kontekstu, do którego uchwycenia konieczne jest szersze spojrzenie na cel wprowadzenia analizowanych przepisów.

Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że samo wykonywanie pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. przez okres krótszy niż miesiąc nie spowoduje nabycia prawa do emerytury pomostowej. Niezbędne jest również spełnienie pozostałych przesłanek, w tym 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze. Nie można skupiać się jedynie na tym, że praca szczególna po 31 grudnia 2008 r. przez okres krótszy niż miesiąc nie obciąża wystarczająco organizmu pracownika, aby przyznać mu emeryturę pomostową, bowiem jest zbyt krótkotrwała. Trzeba mieć na względzie, że jest to tylko końcowy okres pracy pracownika, dopełniający niejako jego wcześniejszą, wieloletnią pracę w warunkach szczególnie obciążających dla organizmu pracownika. Nawet to, że pewne prace nie są już uznawane za prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze (z różnych powodów, bowiem może to wynikać ze zmian w technologii, warunkach pracy dostępnych środkach bezpieczeństwa) nie powoduje, że możemy pominąć tę pracę wykonywaną w latach poprzednich, gdy była ona uznawana za pracę szczególną i skupić się jedynie na krótkotrwałym okresie pracy po 31 grudnia 2008 r.”

W uzupełnieniu, trzeba dodać, że wyrokiem z dnia 14 grudnia 2022 r., Sąd Najwyższy w sprawie III USKP 99/21 (LEX nr 3456245), w której doszło do wydania uchwały III UZP 2/22, oddalił skargę kasacyjną organu rentowego, czyli uznał za prawidłowe rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji (zaakceptowane przez Sąd Apelacyjny), że ubezpieczonemu pracującemu w wybrane dni po 31 grudnia 2008 r. w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury pomostowej wobec spełnienia przesłanki z art. 4 pkt 6 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione argumenty, należy stwierdzić, że pogląd organu rentowego, który odmówił uznania, że ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych, jest nietrafny. Ze zwrotu "w pełnym wymiarze czasu pracy", którym posługuje się art. 3 ust. 4 ustawy pomostowej, nie da się wyprowadzić wniosku o konieczności wykonywania pracy w szczególnych warunkach „codziennie
w okresie spornym”. Element „stałości” wykonywania pracy kwalifikowanej po dniu
31 grudnia 2008 r. nie ma charakteru normatywnego. Wystarczające jest, że ubezpieczony będzie pracował w szczególnych warunkach przez wybrane dniówki. Staje się to zrozumiałe, jeśli weźmie się pod uwagę, że określenie „w pełnym wymiarze czasu pracy” odnosi się do standardowej miary czasu pracy. Ów „wymiar” odwzorowywany jest sekwencjami przewidzianymi przez przepisy działu VI Kodeksu pracy. Praca w pełnym wymiarze czasu pracy, to praca przynajmniej przez 8 godzin na dobę, ale także przez przeciętnie 40 godzin pracy, w przeciętnie pięciotygodniowym tygodniu pracy, przypadającym w okresie rozliczeniowym. W rezultacie, jeśli przepis (art. 3 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych) nakazuje traktować za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach wyłącznie pracowników realizujących po dniu wejścia w życie ustawy prace z ust. 1 ustawy w prace „w pełnym wymiarze czasu pracy”, to rozsądne jest przyjęcie, że warunek ten spełnia ubezpieczony, który przynajmniej przez jedną dniówkę (8 godzin na dobę) realizował wyłącznie prace wymienione w załączniku nr 1 i nr 2 do ustawy. Z pozycji tej przesłanki bez znaczenia pozostaje zjawisko „rozwarstwienia”, czyli sytuacja, w której ubezpieczony realizuje prace w szczególnych warunkach tylko w wybrane dni, a w pozostałe wykonuje czynności o charakterze niekwalifikowanym.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w ocenie Sądu wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że ubezpieczony podczas zatrudnienia (...) (...) od 15 września 2020 r. do 24 lutego 2023 r. oraz od 8 marca 2023 r. K. W. w niektóre dni, w wymiarze od 8 do 12 godzin wykonywał prace przy ręcznym układaniu na gorąco nawierzchni z mieszanek mineralno-bitumicznych, które są uznawane za pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy pomostowej. Okoliczności te zostały w sposób spójny przedstawione przez ubezpieczonego
i przesłuchanych w sprawie świadków. Nic nie wskazywało na to, aby w powyższym zakresie wymienione dowody były niemiarodajne, nieprawdziwe. Znajdują one ponadto odzwierciedlenie w przedłożonej dokumentacji.

Wobec faktu, że ubezpieczony spełnił także pozostałą przesłankę uprawniającą go do emerytury pomostowej, Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję
i przyznał K. W. prawo do emerytury pomostowej od dnia 1 września 2023 r. (zgodnie z zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS
w zw. z art. 26 ustawy pomostowej - punkt I sentencji wyroku).

Mając na uwadze, że ustalenie faktycznych warunków pracy ubezpieczonego zostało poczynione dopiero na etapie postępowania sądowego na podstawie dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował, Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy pomostowej (punkt II sentencji wyroku).

Nadto - w pkt III wyroku - Sąd Okręgowy orzekł o kosztach procesu, na które składały się koszty zastępstwa procesowego, mając na względzie zasady: odpowiedzialności finansowej strony za wynik postępowania (art. 98 §1 i 1 ¹ i §3 k.p.c., art. 99 k.p.c.) oraz rozstrzygania o kosztach w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji (art. 108 §1 k.p.c.). O wysokości kosztów Sąd orzekł na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1935). Nakład pracy pełnomocnika i charakter niniejszej sprawy uzasadniały orzeczenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości stawki minimalnej. Wobec tego Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Sędzia Danuta Domańska