Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2025 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodnicząca: Sędzia Danuta Domańska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2025 roku w Toruniu

sprawy K. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o ustalenie kapitału początkowego i o wysokość świadczenia

na skutek odwołania K. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.:

z dnia 14 marca 2024 roku znak: (...)

z dnia 15 marca 2024 roku znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 14 marca 2024 roku znak: (...) w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do ponownego ustalenia kapitału początkowego ubezpieczonego K. D. na dzień 01 stycznia 1999 roku przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego liczonego z lat 1978 - 1987 w wysokości 9,70%;

II.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 15 marca 2024 roku znak: (...) w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do przeliczenia emerytury ubezpieczonego K. D. od dnia 01 marca 2024 roku z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego liczonego z lat 1978 - 1987 w wysokości 9,70%;

III.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Danuta Domańska

IV U 450/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 marca 2024 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ponownego ustalenia ubezpieczonemu K. D. kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ przedłożone dowody nie spowodowały zmiany wartości kapitału początkowego, a okres zatrudnienia od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. potwierdzony zeznaniami świadków nie został wystarczająco udowodniony.

Następnie decyzją z dnia 15 marca 2024 r. znak: (...) organ rentowy odmówił ubezpieczonemu K. D. prawa do przeliczenia emerytury, ponieważ zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczenia lub jego wysokości ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. ZUS nie uznał okresu od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. w Państwowych Zakładach (...) w Ł., wykazanego w oświadczeniu o braku dokumentów potwierdzających zatrudnienie. Na informacji o okresach składkowych i nieskładkowych, którą ubezpieczony przedłożył 11 grudnia 2023 r. wraz z wnioskiem o emeryturę, wpisał, że był zatrudniony w ww. zakładzie od 1977 r. do 1978 r., podczas gdy w oświadczeniu podał okres od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. Ponadto ubezpieczony nie przedłożył żadnego dokumentu, który potwierdzałby zatrudnienie. Ponadto z akt emerytalno - rentowych świadków B. K. i B. Ż. nie wynika, że byli zatrudnieni w (...) w Ł., lecz w innym podmiocie.

Ubezpieczony K. D. złożył odwołania od powyższych dwóch decyzji ZUS, podnosząc, że świadkowie B. K. i B. Ż. pracowali w tym samym zakładzie co ubezpieczony tj. w Przedsiębiorstwie (...) w T. Zespół (...) w (...) Oddział (...) w Ł.. Na przestrzeni lat zmieniały się pełne nazwy przedsiębiorstwa, ponieważ zmieniała się lokalizacja, pod którą podlegał magazyn w Ł.. W aktach osobowych świadków widnieje naprzemiennie (...) w (...), a miejscem pracy przez te lata był (...) Ł., czyli Spichrz Zbożowy w Ł., które podlegało pod Przedsiębiorstwo (...) w (...). Ponadto podana przez ubezpieczonego nazwa miejsca pracy (...) w Ł. to nazwa stosowana potocznie, a ubezpieczony nie pamiętał pełnej nazwy przedsiębiorstwa, ponieważ nie miał dokumentów potwierdzających jego pracę. W informacji o okresach składkowych i nieskładkowych podał błędny okres zatrudnienia, a prawidłowym jest okres od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r.

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując stanowiska zawarte w zaskarżonych decyzjach. W uzasadnieniu ZUS podniósł, iż ubezpieczony wykazuje rozbieżne okresy zatrudnienia w Zakładach (...) w Ł.. Nie przedłożył żadnych innych dokumentów potwierdzających jego pracę.

Postanowieniem z dnia 20 maja 2024 r. Sąd, na podstawie art. 219 k.p.c., połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy z odwołań ubezpieczonego oraz prowadzenia pod wspólną sygnatura IV U 450/24 ( vide: postanowienie – k. 165 akt sądowych).

Na rozprawie w dniu 16 października 2024 r. ubezpieczony poparł swoje odwołanie. Wniósł o zaliczenie do kapitału początkowego i wysokości emerytury okresu zatrudnienia od stycznia 1978 r. do końca marca 1980 r. Wskazał, że pracował w Ł. w (...) Ł. tj. Państwowe Zakłady (...). Wyjaśnił, że zaginęły dokumenty z tego okresu i nie jest w stanie wykazać wysokości zarobków. Wniósł o przyjęcie wynagrodzenia minimalnego. Pełnomocnik organu rentowego podtrzymał stanowisko wyrażone w odpowiedzi na odwołanie. ZUS nie zaliczył spornego okresu ani do stażu pracy ani do wysokości ( vide: protokół elektroniczny rozprawy z 16.10.2024 r. – od 00:02:27 do 00:07:18).

Ubezpieczony w piśmie z dnia 5 czerwca 2024 r. ( vide: pismo – k. 31 akt sądowych) podał, iż w okresie od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. pracował w Spichrzu Zbożowym w Ł. ( Przedsiębiorstwo (...) w T. Zespół (...) w (...) Oddział (...) w Ł.). pracował jako pracownik fizyczny w magazynie zbożowym, a do jego obowiązków należało czyszczenie zboża i załadunek na wagony, od poniedziałku do piątku w godzinach 7:00-15:00, a w sobotę od 7:00 do 13:00. W tym okresie pracowali z nim B. Ż. i B. K.. W aktach osobowych świadków widnieje naprzemiennie (...) w (...) i w (...) Ł., a miejscem pracy był przez wszystkie lata Ł., czyli Spichrz Zbożowy w Ł., który podlegał pod Przedsiębiorstwo (...) w T. Zespół (...) w (...). Kartoteka wynagrodzeń B. K. i świadectwo pracy B. Ż. wskazują, że był to wydział, a dokładniej Spichrz Zbożowy w Ł.. Ubezpieczony utracił dokumenty w związku z przeprowadzką ze S. do J., nie odnalazł przechowawcy akt ( vide: pismo – k. 31 akt sądowych).

Sąd ustalił, co następuje:

K. D. urodził się (...)

/ bezsporne/.

W dniu 11 grudnia 2023 r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego.

Decyzją z dnia 17 stycznia 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 13.741,75 zł. Nie ustalił podstawy wymiaru kapitału początkowego, ponieważ ubezpieczony nie udowodnił dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. ZUS uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 2 lat, 5 miesięcy i 19 dni.

Dowód: - wniosek – k. 1-4 akt kapitału początkowego,

- decyzja ZUS z 17.01.2024 r. – k. 7-8 akt kapitału początkowego.

W dniu 11 grudnia 2023 r. ubezpieczony złożył także wniosek o emeryturę. Zaznaczył, że ubiega się o emeryturę z KRUS. Do wniosku dołączył informację o okresach składkowych i nieskładkowych, w której wymienił zatrudnienie od 1973 r. do 1975 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...), (...) Szkoła Budowlana dla Pracujących oraz od 1977 r. do 1978 r. w (...) Ł. (...). Przedłożył również zaświadczenie z 4 grudnia 2023 r. wystawione przez Urząd Miejski w G. za okres od 1 września 1973 r. do 31 maja 1975 r. na podstawie Rejestru Uczniów (...) Przedsiębiorstwa Budowlanego w G.. W dniu 4 marca 2024 r. ubezpieczony złożył oświadczenie o braku dokumentów z okresu zatrudnienia od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. w Państwowych Zakładach (...) w Ł. ul. (...). Przedłożył zeznania świadków B. Ż. i B. K., którzy wskazali na zatrudnienie w (...) w Ł. – Oddział – Wojewódzkie Przedsiębiorstwo (...).

Dowód: - wniosek emerytalny - k. 1-6 akt emerytalnych,

- informacja – k. 7 akt emerytalnych,

- zaświadczenie UM w G. – k. 10 akt emerytalnych,

- oświadczenie z 4.03.2024 r. – k. 17 akt emerytalnych,

- zeznania świadków – k. 18-19 akt emerytalnych.

Decyzją z dnia 19 stycznia 2024 r. ZUS Oddział w T. przyznał ubezpieczonemu emeryturę od dnia 1 grudnia 2023 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku, w kwocie 429,66 zł. Podstawę prawną stanowił art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 ze zm.). Na wysokość świadczenia złożyły się składniki: kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego - 90.229,11 zł; średnie dalsze trwanie życia - 210,00 miesięcy.

W karcie przebiegu zatrudnienia uwzględniono okresy od 1 września 1973 r. do 31 maja 1975 r. i od 28 października 1980 r. do 15 lipca 1981 r.

Dowód: - decyzja ZUS z dnia 19.01.2024r. - k. 23-24 akt emerytalnych,

- karta przebiegu zatrudnienia – k. 28 akt emerytalnych.

Zaskarżoną decyzją z dnia 14 marca 2024 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ustalenia ubezpieczonemu K. D. kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ przedłożone dowody nie spowodowały zmiany wartości kapitału początkowego, a okres zatrudnienia od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. potwierdzony zeznaniami świadków nie został wystarczająco udowodniony.

Dowód: - decyzja ZUS z dnia 14.03.2024 r. - k. 11 akt kapitału początkowego.

Zaskarżoną decyzją z dnia 15 marca 2014 r. znak: (...), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04.03.2024r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu K. D. prawa do przeliczenia emerytury, ponieważ zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczenia lub jego wysokości ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. ZUS nie uznał okresu od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. w Państwowych Zakładach (...) w Ł., wykazanego w oświadczeniu o braku dokumentów potwierdzających zatrudnienie. Na informacji o okresach składkowych i nieskładkowych, którą ubezpieczony przedłożył 11 grudnia 2023 r. wraz z wnioskiem o emeryturę, wpisał, że był zatrudniony w ww. zakładzie od 1977 r. do 1978 r., podczas gdy w oświadczeniu podał okres od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. Ponadto nie przedłożył żadnego dokumentu, który potwierdzałby zatrudnienie. Ponadto z akt emerytalno - rentowych świadków B. K. i B. Ż. nie wynika, że byli zatrudnieni w (...) w Ł., lecz w innym podmiocie.

Dowód: - decyzja ZUS z dnia 15.03.2024 r. - k. 34 akt emerytalnych.

Od 1 grudnia 2023 r. ubezpieczony ma przyznane prawo do emerytury rolniczej w kwocie 1.729,82 zł brutto miesięcznie, ustalonej w oparciu o okres pracy z ubezpieczenia w gospodarstwie rolnym od 27 listopada 1974 r. do 30 września 2007 r.

W dniu 12 stycznia 2024 r. KRUS poinformował ubezpieczonego o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie wydanej decyzji emerytalnej, w związku z koniecznością weryfikacji wysokości świadczenia po uzyskaniu informacji z ZUS o pełnieniu służby wojskowej oraz zatrudnieniu poza gospodarstwem rolnym od 1 września 1973 r. do 31 maja 1975 r. tj. w okresach częściowo pokrywających się z okresem pracy w gospodarstwie rolnym.

Dowód: - pismo KRUS z 12.01.2024 r. – k. 14 akt emerytalnych,

- decyzja o przyznaniu emerytury rolniczej – k. 547 akt KRUS,

- wykaz okresów ubezpieczenia – k. 546 akt KRUS,

- zawiadomienie – k. 549 akt KRUS.

W okresie od 1 września 1973 r. do 31 maja 1975 r. K. D. był uczniem nauki zawodu na stanowisku malarz-sztukator w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym w G..

Dowód: - zaświadczenie – k. 10 akt emerytalnych.

Od 28 października 1980 r. do 10 lipca 1981 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Dowód: - kserokopia książeczki wojskowej – k. 12 akt emerytalnych.

Od 27 listopada 1974 r. do 9 grudnia 1988 r. ubezpieczony pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, a od 7 kwietnia 1989 r. prowadził własne gospodarstwo. Podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników od 1 stycznia 1983 r.

Dowód: - kwestionariusz - k. 2 akt KRUS,

- umowa sprzedaży – k. 5 akt KRUS,

- zaświadczenie – k. 14 akt KRUS.

B. K. w okresie od 2 stycznia 1976 r. do 31 sierpnia 1987 r. pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. Zespół (...) w (...) jako ślusarz remontowy w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym do 31 mara 1977 r. świadczył pracę w W., a od 1 kwietnia 1977r. w (...). Na kartach wynagrodzeń za lata 1977-1981 odnotowano Wydział w Ł..

Dowód: - świadectwo pracy – k. 15 akt emerytalnych B. K.,

- karty wynagrodzeń – k. 19-36 akt emerytalnych B. K.,

- zeznania świadka B. K. na rozprawie w dniu 16.10.2024 r. – protokół elektroniczny od 00:07:18 do 00:34:38.

B. Ż. była zatrudniona w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w O. E. w J. w pełnym wymiarze czasu pracy od 26 lipca 1973 r. do 17 sierpnia 1974 r. na stanowisku laborantki, a od 21 września 1974 r. do 20 lipca 1985 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w T. Zespół (...) w (...) na stanowisku laborantki. W dniu (...) urodziła dziecko, a w okresie od 21 lipca 1982 r. do 20 lipca 1985 r. przebywała na urlopie wychowawczym.

Dowód: - świadectwa pracy – k. 45-46 akt emerytalnych B. Ż.,

- odpis skrócony aktu urodzenia – k. 18 akt emerytalnych B. Ż.,

- zeznania świadka B. Ż. na rozprawie w dniu 16.10.2024 r. – protokół elektroniczny od 00:02:27 do 00:07:18.

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo (...) w T. Zespół (...) w (...) mieściło się w T.. W Ł. znajdował się należący do przedsiębiorstwa (...), który najpierw podlegał pod W., a następnie pod (...) i ostatecznie pod T.. W Ł. zlokalizowane były 24 zbiorniki do przechowywania zboża. Znajdowało się tam też laboratorium, w którym pracowała B. Ż.. W Ł. pracował kierownik, dwóch magazynierów, laborantka, ślusarz i pracownicy fizyczni. Każdy z pracowników był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę. W okresie letnim często pracowali w nadgodzinach, podczas żniw także w soboty i niedziele.

Ubezpieczony pracował tam jako pracownik fizyczny. Był obecny przy rozładunku zboża podczas dostaw i przerzucaniu, ładował zboże z pryzmy na taśmociąg prowadzący do wagonów stojących na bocznicy albo bezpośrednio na wagony. Ponadto zajmował się suszeniem i oczyszczaniem zboża. Ubezpieczony podpisywał listy obecności i otrzymywał wynagrodzenie za pracę. Wykonywał pracę zmianową, przez tydzień na pierwszej zmianie i przez kolejny tydzień na drugiej. Na zmianie nocnej było 4-5 pracowników, zajmowali się wtedy suszeniem rzepaku. W soboty świadczył pracę od 7:00 do 13:00.

B. Ż. zwykle 2-3 razy dziennie przychodziła do magazynu, gdzie widziała ubezpieczonego przy pracy. Widywał go również B. K..

Dowód: - zeznania świadka B. K. na rozprawie w dniu 16.10.2024 r. – protokół elektroniczny od 00:07:18 do 00:34:38,

- zeznania świadka B. Ż. na rozprawie w dniu 16.10.2024 r. – protokół elektroniczny od 00:02:27 do 00:07:18,

- przesłuchanie ubezpieczonego na rozprawie w dniu 16.10.2024 r. – protokół elektroniczny od 00:35:31 do 00:46:41.

Na rozprawie w dniu 16 października 2024 r. Sąd zobowiązał pełnomocnika organu rentowego do hipotetycznego wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego i wysokości kapitału początkowego oraz wysokości jego emerytury z uwzględnieniem okresu zatrudnienia ubezpieczonego od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. na podstawie umowy o pracę na cały etat w Przedsiębiorstwie (...) w T. Zespół (...) w (...) w Ł. przy przyjęciu minimalnego wynagrodzenia za pracę z podaniem: wyliczenia okresów składkowych i nieskładkowych, wysokości przyjętych wynagrodzeń za poszczególne lata, wskaźnika roku, sposobu wyliczenia wskaźnika wysokości kapitału początkowego i wysokości kapitału początkowego- sposobu wyliczenia emerytury.

W piśmie z 18 listopada 2024 r. organ rentowy przedstawił hipotetyczne wyliczenie, dołączając hipotetyczne decyzje w przedmiocie wysokości kapitału początkowego i emerytury.

Kapitał początkowy, ustalony zgodnie z powyższymi wskazaniami, wyniósłby na dzień 1 stycznia 1999 r. 21.056,75 zł.

Do obliczenia podstawy wymiaru tak ustalonego kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy ZUS przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1978 r. do 31 grudnia 1987 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósłby 9,70%. Podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosłaby 118,43 zł - w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 9,70% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie ( 9,70% x 1 220,89 zł = 118,43 zł). Przyjęte okresy składkowe to łącznie 4 lata, 8 miesięcy, 18 dni, tj. 56 miesięcy, a średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 62 lat - 209 miesięcy.

Obliczenie wartości kapitału początkowego przedstawiałoby się następująco:

293,01 zł x 31,93% (współczynnik proporcjonalny) = 93,56 zł

(56 miesięcy składkowych x 1,3%) : 12 x 118,43 zł (podst. wym.) = 7,19 zł

Razem = 100,75 zł.

100,75 zł x 209 miesięcy = 21.056,75 zł.

Po uwzględnieniu minimalnego wynagrodzenia za okres zatrudnienia: od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. wynagrodzenia wyniosłyby:

- za 1978 r. – 18.353,43 zł (3 stycznia 1978 r. – 31 grudnia 1978 r.)

- za 1979 r. – 20.800,00 zł (1 stycznia 1979 r. – 31 grudnia 1979 r.)

- za 1980 r. - 6.000,00 zł (1 stycznia 1980 r. – 31 marca 1980 r.).

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przyjęto:

Lp.	za rok kalendarzowy	zarobki-dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (w zł)	kwotę rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy (w zł)	Stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy (w %)
1	2	3	4	5	(3:4)
1	1978	18 353,43	58 644,00		31,30
2	1979	20 800,00	63 924,00		32,54
3	1980	6 000,00	72 480,00		33,11
4	1981	0,00	92 268,00		0,00
5	1982	0,00	139 572,00		0,00
6	1983	0,00	173 700,00		0,00
7	1984	0,00	202 056,00		0,00
8	1985	0,00	240 060,00		0,00
9	1986	0,00	289 140,00		0, 00
10	1987	0,00	350 208,00		0,00

W oparciu o tak ustalony kapitał początkowy emerytura ubezpieczonego od 1 marca 2024 r., tj. od daty złożenia wniosku, wyniosłaby 658,38 zł (138.259,88 / 210), a po waloryzacji 738,18 zł.

( vide: pismo z załącznikami – k. 69-75v akt sądowych)

W piśmie z 24 lutego 2025 r. – w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu – ubezpieczony wyjaśnił, że mając przyznane świadczenie emerytalne z KRUS, dowiedział się, że może również złożyć wniosek emeryturę z ZUS za odbytą służbę wojskową i szkołę branżową przyzakładową, gdzie również pracował. Składając wniosek o emeryturę w ZUS przedstawił dokumenty, którymi dysponował i które udało się pobrać z archiwum. Załączając do wniosku informację o okresach składkowych i nieskładkowych został zapytany, czy jeszcze gdzieś pracował. Wskazał na dwa lata w (...)- (pełna nazwa to: Przedsiębiorstwo (...) w T., Zespół (...) w (...)-(...) N., oddział: Spichrz Zbożowy w Ł.). W składanej informacji o okresach składkowych i nieskładkowych podał błędny okres zatrudnienia 1977 r. -1978 r., wynikło to z pomyłki, gdyż nie miał dokumentów potwierdzających datę zatrudnienia, a rok pomylił. Dopiero po złożeniu powyższej informacji i po rozmowach z osobami, które z ubezpieczonym pracowały, wskazani w sprawie świadkowie (B. Ż. i B. K.) oraz analizie wydarzeń z życia ustalił, że prawidłowym czasem jest: 3 stycznia 1978 r. – 31 marca 1980 r. Z miejscowości S., gdzie mieszkał w domu rodzinnym, do miejsca zakładu pracy (...) dojeżdżał około 10 minut rowerem. Gospodarstwo było własnością rodziców. Poza godzinami pracy pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym jako domownik. Przy zwierzętach przed i po pracy, a w polu również w dni wolne pomagał ojcu, bo w gospodarstwie czas pracy nie jest regulowany. Będąc ubezpieczony w KRUS, przed ukończeniem wieku emerytalnego pobierał rentę chorobową z tytułu niezdolności do pracy. Gdy ukończył 65 lat otrzymał decyzję o wysokości emerytury tylko za ubezpieczenie w KRUS, nie wiedział, że miał podać w KRUS dodatkowo, gdzie jeszcze pracował. Po uzyskaniu takiej informacji został skierowany do Oddziału ZUS, aby tam przedstawić i wskazać dodatkowe miejsca pracy i odbytą Zasadniczą Służbę Wojskową.

( vide: pismo ubezpieczonego – k. 91 akt sądowych)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych niniejszej sprawy oraz w aktach prowadzonych przez organ rentowy, którym Sąd przyznał walor wiarygodności, jak również w oparciu o zeznania świadków B. Ż. i B. K. oraz przesłuchanie ubezpieczonego K. D..

Ubezpieczony nie przedłożył dokumentów z okresu spornego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w T., Zespół (...) w (...) Oddział (...) w Ł., nie udało ich się pozyskać także w toku niniejszego postępowania. K. D. w informacji o okresach składkowych i nieskładkowych do wniosku o emeryturę podał okres zatrudnienia ,,1977 r. -1978 r. (...) Ł. Dworcowa 55”. Następnie w oświadczeniu o braku dokumentów z 4 marca 2024 r. podał inny okres zatrudnienia tj. od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. i sprecyzował nazwę zakładu pracy jako Państwowe Zakłady (...) w Ł. ul. (...), (...)-(...) Ł., a także wskazał stanowisko pracownika fizycznego w magazynie zbożowym - oczyszczanie, suszenie zbóż, rzepaku i innych nasion oraz załadunek na wagony od poniedziałku do piątku po 8 godzin, w sobotę 6 godzin, a w razie potrzeby po godzinach. Ubezpieczony w toku postępowania administracyjnego i sądowego – na potwierdzenie spornego zatrudnienia - zaoferował wyłącznie dowody z zeznań świadków. Jak wynika z pozyskanych świadectw pracy świadków, B. K. w okresie od 2 stycznia 1976 r. do 31 sierpnia 1987 r. pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. Zespół (...) w (...) jako ślusarz remontowy w pełnym wymiarze czasu pracy, a B. Ż. była zatrudniona od 21 września 1974 r. do 20 lipca 1985 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w T. Zespół (...) w (...) na stanowisku laborantki. Co prawda w świadectwie pracy świadka odnotowano, że do 31 marca 1977 r. świadczył pracę w W., a od 1 kwietnia w (...), to jednak na kartach wynagrodzeń za lata 1977-1981 odnotowano Wydział w Ł.. Poza tym świadek B. Ż. wyjaśniła, że Spichrz w Ł. podlegał najpierw pod W., później pod (...) i następnie pod T.. Także ubezpieczony w odwołaniu wskazał, że na przestrzeni lat zmieniały się nazwy przedsiębiorstwa, a nazwa (...) w Ł. była stosowana potocznie, gdyż ubezpieczony przez cały czas pracował w Ł..

Stan faktyczny został też ustalony w oparciu o zeznania wyżej wymienionych świadków i przesłuchanie ubezpieczonego, uznane za logiczne, spójne i szczere, a także wzajemnie ze sobą korespondujące. Jak wynika ze świadectwa pracy B. K. był on zatrudniony w okresie od 2 stycznia 1976 r. do 31 sierpnia 1987 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. Zespół (...) w (...) jako ślusarz remontowy, przy czym na jego kartach wynagrodzeń odnotowano Wydział w Ł.. Okres zatrudnienia świadka pokrywa się więc z okresem zatrudnienia wskazywanym przez ubezpieczonego. Z kolei zgodnie z informacjami ze świadectwa pracy B. Ż. była ona zatrudniona od 21 września 1974 r. do 20 lipca 1985 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w T. Zespół (...) w (...) na stanowisku laborantki. W dniu (...) urodziła dziecko, a w okresie od 21 lipca 1982 r. do 20 lipca 1985 r. przebywała na urlopie wychowawczym. Wskazywany przez ubezpieczonego okres zatrudnienia także pokrywa się z okresem zatrudnienia B. Ż., która w tym czasie nie była jeszcze nieobecna z powodu urodzenia dziecka i sprawowania nad nim opieki. Należy zauważyć, że w świadectwie pracy świadka B. K. wskazano (...) w Ł., a w świadectwie pracy B. Ż. (...) w T.. Ubezpieczony w toku postępowania powoływał się od początku na (...) w Ł.. Kwestia ta została wyjaśniona, gdyż świadek B. Ż. sprecyzowała, że zakład podlegał najpierw pod W., następnie pod (...) i w dalszej kolejności pod T.. Także ubezpieczony w pismach procesowych wskazywał na zmiany organizacyjne w zakładzie, a także zmiany nazwy tego podmiotu na przestrzeni lat. Ponadto podana przez ubezpieczonego nazwa miejsca pracy (...) w Ł. to nazwa stosowana potocznie, a ubezpieczony nie pamiętał pełnej nazwy przedsiębiorstwa, ponieważ nie miał dokumentów potwierdzających jego pracę.

Świadkowie z racji zatrudnienia w powyższym zakładzie pracy posiadali więc bezpośrednią i niekwestionowaną wiedzę co do okoliczności, czy ubezpieczony także wykonywał tam pracę. B. K. i B. Ż. potwierdzili, że widywali ubezpieczonego podczas pracy w charakterze pracownika fizycznego w magazynie zboża. B. Ż. wskazała, że ubezpieczony wykonywał czynności przy suszeniu zboża, a także przy jego przerzucaniu i ładowaniu podczas dostaw. Świadek B. K. zeznał: ,, Pracował fizycznie, robił wszystko. Był to magazyn zbożowy i było tam zboże. Między innymi zajmował się czyszczeniem zboża, były wagony, ładował zboże na taśmociąg albo na wagony. (…) Widziałem, jak K. D. świadczył pracę, bo to był mały zakład.” (protokół elektroniczny rozprawy z 16.10.2024 r. – od 00:26:56 do 00:34:38). Potwierdził to ubezpieczony, który zeznał, że pracował w magazynie przy czyszczeniu zboża i w suszarni, a także ładował zboże na taśmociąg i do wagonów. Ubezpieczony wskazał nawet nazwę maszyny, która służyła do czyszczenia zboża ( (...)), a także liczbę zbiorników ze zbożem, które znajdowały się na terenie zakładu. Należy zauważyć, że świadkowie nie byli w stanie przypomnieć sobie ram czasowych, w których ubezpieczony pozostawał zatrudniony w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) ( (...) w Ł. / (...) w T.) Zespół (...) w (...), co nie powinno dziwić z uwagi na znaczny upływ czasu. Co prawda nie wiedzieli też, na jakiej podstawie był zatrudniony, to jednak B. Ż. potwierdziła, że każdy pracownik posiadał umowę o pracę i świadczył pracę w pełnym wymiarze, a często również w nadgodzinach, szczególnie w okresie żniw. Wobec tego należało uznać, iż ubezpieczony wykazał zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) ( (...) w Ł. / (...) w T.) Zespół (...) w (...).

W informacji o okresach składkowych i nieskładkowych ubezpieczony podał błędny okres zatrudnienia tj. lata 1977-1978, następnie powołując się na odmienny okres od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. Co prawda ubezpieczony nie przedłożył żadnych dokumentów ze spornego okresu zatrudnienia, to jednak w ocenie Sądu w przekonujący sposób wyjaśnił, dlaczego podał powyższe daty graniczne zatrudnienia. W piśmie z 24 lutego 2025 r. ubezpieczony wskazał, że w informacji o okresach składkowych i nieskładkowych podał błędny okres zatrudnienia 1977 r. -1978 r., co wynikało z pomyłki, gdyż nie miał dokumentów potwierdzających datę zatrudnienia i po rozmowach ze świadkami (byłymi pracownikami) oraz analizie wydarzeń ze swojego życia ustalił, że prawidłowym okresem jest: 3 stycznia 1978 r. – 31 marca 1980 r. Należy zauważyć, że ubezpieczony od 1973 r. do 1975 r. był zatrudniony jako uczeń zawodu w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym (...), a od 28 października 1980 r. do 10 lipca 1981 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Ubezpieczony miał więc lukę w stażu ubezpieczeniowym od 1975 r. do 28 października 1980 r. i mógłby podać cały ten okres jako okres spornego zatrudnienia, to jednak nie wskazał całego tego okresu przerwy jako okresu pracy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) ( (...) w Ł. / (...) w T.) Zespół (...) w (...), podając okres dużo krótszy od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. – data końcowa zatrudnienia przypadała na kilka miesięcy wcześniej niż wykazana data rozpoczęcia służby wojskowej.

Wobec powyższego w ocenie Sądu wskazany przez ubezpieczonego okres zatrudnienia w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) ( (...) w Ł. / (...) w T.) Zespół (...) w (...) od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r., z podstawami wymiaru składek w wysokości obowiązującego wówczas wynagrodzenia minimalnego, mógł stanowić podstawę do hipotetycznego wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego i wysokości emerytury przez ZUS. W piśmie z 18 listopada 2024 r. organ rentowy przedstawił hipotetyczne wyliczenie, dołączając hipotetyczne decyzje w przedmiocie wysokości kapitału początkowego i emerytury. Kapitał początkowy, ustalony zgodnie z powyższymi wskazaniami, wyniósłby na dzień 1 stycznia 1999 r. 21.056,75 zł, a w oparciu o tak ustalony kapitał początkowy emerytura ubezpieczonego od 1 marca 2024 r. tj. od daty złożenia wniosku, wyniosłaby 658,38 zł (138.259,88 / 210), a po waloryzacji 738,18 zł. Ubezpieczony nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń do hipotetycznego wyliczenia.

Kwestia sporna w niniejszej sprawie dotyczyła prawidłowości wyliczenia kapitału początkowego i kwoty emerytury w zaskarżonych decyzjach.

Przechodząc do rozważań prawnych na tle niniejszej sprawy należy wskazać, że zgodnie z 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1631 – zwanej dalej „ustawą”), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn. Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185 (art. 25 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2 ustawy); jego wartość ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3 ustawy) tj. na dzień 1 stycznia 1999 r. (art. 196 ustawy).

Stosownie do art. 174 ust. 2 ustawy, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Kapitał początkowy wynosi:

1) 24 % kwoty bazowej,

2) po 1, 3 % podstawy jego wymiaru za każdy rok okresów składkowych i okresu nieskładkowego o którym mowa w art. 7 pkt 5,

3) po 0, 7 % podstawy jego wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, wskazanych w art. 174 ust. 2 pkt 3 (art. 53 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 1 – 2a ustawy).

Do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. (art. 174 ust. 7 ustawy), przy czym jej część wynoszącą 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresów składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. (art. 174 ust. 8 zd. 1 ustawy). Współczynnik ten oblicza się według wzoru:

gdzie: „p” – oznacza współczynnik; „wiek ubezpieczonego” – wiek w dniu 31 grudnia 1998 r.; „wiek emerytalny” – 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn; „staż ubezpieczeniowy” – udowodniony okres składkowy i nieskładkowy, zaś „wymagany staż” – 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn (art. 174 ust. 8 zd. 2 ustawy).

Według natomiast art. 174 ust. 3 ustawy, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Podstawę taką stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 3 ustawy). Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania
w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy (art. 15 ust. 2a w zw. z art. 174 ust. 3 ustawy).

W celu ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, nie wyższy jednak niż 250 %,

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową (art. 15 ust. 4 i 5 w zw. z art. 174 ust. 3 ustawy).

Jak stanowi art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy okresami składkowymi są okresy ubezpieczenia, a w myśl art. 6 ust. 2 pkt 11 pkt a) ustawy za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne: m.in. zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

Jak wskazuje się w orzecznictwie (wyrok SA w Szczecinie z dnia 28 października 2008 r., III AUa 560/08) w sprawie, w której przedmiotem jest prawo do świadczenia rentowo-emerytalnego lub wysokość tego świadczenia, wymaga się dowodów niebudzących wątpliwości, spójnych oraz precyzyjnych - potwierdzających czy uprawdopodobniających w stopniu graniczącym z pewnością nie tylko fakt zatrudnienia, ale i pozostałe okoliczności związane ze świadczeniem pracy. Na podobnym stanowisku stanął Sąd Apelacyjny w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2007 r. (III AUa 676/07) przesądzając, iż uprawienia w zakresie kapitału początkowego wymagają jednoznacznych i precyzyjnych dowodów, którego to waloru co do zasady nie posiadają dowody z zeznań świadków przy braku miarodajnej pracowniczej dokumentacji źródłowej.

Należy nadmienić, iż w myśl § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1) legitymacja ubezpieczeniowa; 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. W toku postępowania sądowego powyższe ograniczenia dowodowe w przedmiocie podstawy ustalania wysokości świadczeń nie występują, bowiem postępowanie dowodowe toczy się według reguł postępowania cywilnego (por.: wyrok SN z 25 lipca 1997 r., II UKN 186/97 OSNP 1998/11/342; wyrok SN z 28 listopada 1997 r., II UKN 362/97 OSNP 1998/18/552, wyrok SN z 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06 OSNP 2007/17-18/257; wyrok SN z 7 grudnia 2006 r., I UK 179/06 LEX nr 342283).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że w spornym okresie ubezpieczony pracował na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, a więc okres zatrudnienia w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) ( (...) w Ł. / (...) w T.) Zespół (...) w (...) od 3 stycznia 1978 r. do 31 marca 1980 r. podlegał zaliczeniu do kapitału początkowego jako okres składkowy z podstawami wymiaru składek w wysokości obowiązującego wówczas wynagrodzenia minimalnego, a tym samym stanowił podstawę do przeliczenia emerytury w oparciu o tak ustalony kapitał początkowy. Ubezpieczony nie kwestionował wyliczeń dokonanych przez organ rentowy w toku postępowania.

Należy przy tym wyjaśnić, że zaliczeniu spornego okresu zatrudnienia nie stanowiło na przeszkodzie jednoczesne wykonywanie pacy w gospodarstwie rolnym rodziców. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 2020 r. III UK 170/19 (Legalis nr 2500650), w latach 70-tych i 80-tych ubezpieczenie społeczne rolników nierzadko zbiegało się z ubezpieczeniem pracowniczym na skutek jednoczesnego zatrudnienia rolnika poza rolnictwem, przez co rolnicy stawali się dwuzawodowi. W związku z taką praktyką w warunkach obligatoryjności ubezpieczeń społecznych mogło istnieć podwójne ubezpieczenie z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim i jednoczesnego wykonywania zatrudnienia poza rolnictwem. Na tym tle może istnieć zbieg uprawnień do świadczeń emerytalnych na podstawie tych odrębnych systemów ubezpieczeń społecznych, a systemy ubezpieczenia społecznego rolników i pracowników, mimo rozdzielnych regulacji i osobnych źródeł finansowania od początku respektowały wzajemnie okresy podlegania ubezpieczeniu. Zbieg ten jest jednak uzależniony od potwierdzenia w ustaleniach faktycznych, że ubezpieczony rzeczywiście pracował w gospodarstwie rolnym w okresie, gdy równocześnie podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu pracowniczego. (…) w obydwu systemach (ubezpieczeń rolniczych i powszechnych) zawarto regulacje przewidujące nieuwzględnianie okresów ubezpieczenia w pokrywających się jednostkach czasu. Regulacje te oznaczają jedynie, że tych samych okresów nie bierze się pod uwagę przy ustalaniu uprawnień do dwóch różnych świadczeń, opartych na różnych systemach ubezpieczenia społecznego. Z regulacji tych wynika jednak jedynie, że okresy, które zostały już uwzględnione przy ustalaniu prawa do emerytury rolniczej, nie mogą być następnie zaliczone do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury pracowniczej. W konsekwencji dokonanie przez ubezpieczonego wyboru co do zaliczenia wskazanego okresu do okresu ubezpieczenia, od którego zależy prawo do emerytury w określonym systemie (pracowniczym lub rolniczym), uniemożliwia późniejsze zaliczenie tego samego okresu w innym systemie. Należy jednak podkreślić, że wynikający z art. 20 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników zakaz podwójnego uwzględniania okresów ubezpieczenia dotyczy jedynie tych okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, a więc okresów prawo to kształtujących. Nie chodzi zatem o samo czasowe pokrywanie się różnych okresów aktywności zawodowej skutkującej powstaniem tytułu ubezpieczenia społecznego, ale o zakaz podwójnego zaliczenia tego samego okresu ubezpieczenia z tego samego tytułu ubezpieczenia.

Wobec powyższego Sąd w pkt I wyroku, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 14 marca 2024 r. w ten sposób, że zobowiązał ZUS do ponownego ustalenia kapitału początkowego ubezpieczonego K. D. na dzień 01 stycznia 1999 r. przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego liczonego z lat 1978 - 1987 w wysokości 9,70%.

Z kolei w pkt II wyroku Sąd – także w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. - zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 15 marca 2024 r. w ten sposób, że zobowiązał ZUS do przeliczenia emerytury ubezpieczonego K. D. od dnia 01 marca 2024 r. ( od miesiąca złożenia wniosku) z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego liczonego z lat 1978 - 1987 w wysokości 9,70%.

W pkt III wyroku Sąd - na mocy art. 118 ust. 1a a contrario ustawy o emeryturach i rentach z FUS - nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, ponieważ wyliczenie kapitału początkowego i wysokości emerytury ubezpieczonego, wobec braku dowodów z dokumentów, zostało dokonane w oparciu o dowody, które były dostępne dopiero na etapie postępowania sądowego.

Sędzia Danuta Domańska