Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 684/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 20 października 2020 r., sygn. akt (...)

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

W apelacji obrońcy oskarżonego zawarte zostały zarzuty co do przeprowadzonej przez ten sąd oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń stanu faktycznego sprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się bezzasadna.

Formułując zastrzeżenia w zakresie poprawności oceny dowodów oraz wskazując na dowolność ustaleń faktycznych apelujący bezpodstawnie wywodził, że niesłuszne jest przyjęcie, iż D. K. popełnił przypisany mu zaskarżonym wyrokiem czyn. Kontrola poprawności rozstrzygnięcia sądu I instancji nie potwierdziła, aby sąd ten dopuścił się obrazy przepisów proceduralnych w zakresie postępowania dowodowego, w tym by ujawniły się jego braki, bądź by doszło do popełnienia zarzucanego błędu w ustaleniach faktycznych, czy wreszcie błędnego zakwalifikowania czynu oskarżonego jako wyczerpującego znamiona art.300 § 2 kk.

Należy zdecydowanie podkreślić, że łączna wymowa przeprowadzonych w sprawie dowodów nie pozostawia cienia wątpliwości, że D. K. jest sprawcą przestępstwa przewidzianego w art. 300 § 2 kk, a podjęta przez apelującego próba zakwestionowania tychże ustaleń i wniosków Sądu Rejonowego, polegająca na polemicznym kwestionowaniu poczynionych w sprawie ustaleń stanu faktycznego, nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zasadniczym elementem apelacji podważających możliwość przypisania winy D. K. była teza, że oskarzony nie uchylał się od wykonania zobowiązania wynikającego z aktu notarialnego, posiadał odpowiednią ilość pieniędzy, aby uczynić temu zadość, co w efekcie nastąpiło, ale pomiędzy stronami istniały wzajemne rozliczenia finansowe i dlatego oskarżony nie wywiązywał się z zobowiązania wynikającego z aktu notarialnego.

Wszystkie te argumenty prezentowane były w trakcie procesu. Składały się na linię obrony oskarżonego i zostały wzięte pod uwagę przez sąd orzekający w pierwszej instancji, który odniósł się do nich w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Zaprezentowana analiza wyjaśnień oskarżonego, którym nie dano wiary nie nasuwa żadnych zastrzeżeń. Trafnie sąd pierwszej instancji skonstatował, że z aktu notarialnego z dnia 11 stycznia 2017 r. jasno wynikało, że po sprzedaży nieruchomości położonej w W. w ciągu 14 dni oskarżony winien zapłacić byłej konkubinie kwotę 65 000,- zł. Warunek ten ziścił się, bo 6 grudnia 2018 r. oskarżony rzeczywiście tę nieruchomość sprzedał, ale żadnych pieniędzy nie wpłacił na rzecz pokrzywdzonej. Nie bez znaczenia jest również fakt, że oskarżony próbował unieważnić ten akt notarialny i wystąpił nawet ze stosownym powództwem do Sądu Okręgowego w T.. Pozew został jednak oddalony w dniu 27 marca 2018 r. w sprawie (...), a apelacja D. K. została oddalona przez Sąd Apelacyjny w G. w dniu 25 lipca 2018 r. (sprawa(...)). Sprzedanie nieruchomości po tej dacie (6 grudnia 2018 r.) nie nasuwało żadnych wątpliwości po stronie świadomości oskarżonego, że powinien jeszcze w grudniu 2018 r. zapłacić byłej konkubinie kwotę 65 000,- zł wynikającą z § 4 aktu notarialnego. Nie uczynił tego, a co więcej w dniu 14 stycznia 2019 r. wyzbył się drugiej nieruchomości zawierając umowę dożywocia z aktualną konkubiną. Nie reagował na wezwania pokrzywdzonej do uregulowania zobowiązań, nie posiadał żadnych pieniędzy na swoich kontach, co spowodowało bezskuteczność egzekucji komorniczej. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży nieruchomości w W. przechowywał na koncie aktualnej konkubiny, a przyszłej żony. Taki sposób działania jednoznacznie wskazuje na celowe działanie mające na celu udaremnienie zaspokojenie wierzyciela – E. M.. Oskarżony bowiem wyzbył się całego majątku, powodując bezskuteczność egzekucji komorniczej i tym samym umorzenie postępowania egzekucyjnego. Ewidentnie wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 300 § 2 kk. Przestępstwo zostało przypisanie jako popełnione w dniu 14 stycznia 2019 r., kiedy to oskarżony przeniósł własność swojego domu na konkubinę, czym uszczuplił możliwość zaspokojenia E. M.. Nie ma więc mowy o formie stadialnej usiłowania popełnienia przestępstwa, czy odstąpienia od usiłowania w rozumieniu art.15 § 1 kk, bo przestępstwo zostało już dokonane (zakończone wypełnieniem wszystkich jego znamion). Tak więc wpłata dokonana przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej w dniu 25 stycznia 2020 r, a więc przeszło rok od wyzbycia się majątku, może być traktowana tylko jako naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, co Sąd potraktował na korzyść oskarżonego skutkującą możliwością zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Zatem rozstrzygnięcie co do winy oskarżonego i przyjętej kwalifikacji prawnej jego czynu nie nasuwało żadnych zastrzeżeń. Podobnie rzecz wygląda ze sposobem rozstrzygnięcia sprawy w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Sąd I instancji wystarczająco w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przytoczył i omówił wszystkie okoliczności, jakie wziął pod uwagę decydując się na warunkowe umorzenie postępowania. Prawidłowo podano również przesłanki innych rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 20 października 2020 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyżej przedstawione argumenty, wespół z aprobatą dla stanowiska wyrażonego przez Sąd I instancji, zadecydowały o uznaniu wywiedzionej w sprawie apelacji za niezasadną. Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, stąd jako słuszny, został on utrzymany w mocy.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, gdyż wyzbył się majątku, a z wyroku wynikają dla niej określone obowiązki finansowe.

III. i IV

Oskarżony korzystał z obrony udzielonej mu z urzędu, stąd Sąd odwoławczy na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019, poz.8 t.j.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. C. kwotę 516,60 zł brutto.

Pokrzywdzona korzystała z usług pełnomocnika, stąd też na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015, poz.1800) należało zasądzić od oskarżonego poniesione przez nią z tego tytułu koszty, przyjmując stawke minimalną – 840 zł.

PODPIS