Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Toruniu - IX Wydział Karny - Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący - SSO Jarosław Sobierajski

Sędziowie - SSO Marta Gutkowska

- SSO Andrzej Walenta (spr.)

Protokolant - st. sek. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Marzenny Mikołajczak

po rozpoznaniu w dniu 04 września 2014r.,

sprawy M. M.oskarżonej o przestępstwo z art. 291§2 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Golubiu - Dobrzyniu od wyroku Sądu Rejonowego w Brodnicy VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Golubiu - Dobrzyniu z dnia 30 kwietnia 2014r., sygn. akt VIIK 105/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie „IV” w ten sposób, że ustala, iż zachowanie oskarżonej M. M.wyczerpało znamiona występku z art. 291§2 kk;

II.  w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

III.  zwalnia M. M.od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za II instancję, zaś wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IXKa 319/14

UZASADNIENIE

D. M. postawiono zarzut, że:

w dniu 22 października 2013r. w G.na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczyła znaleziony telefon komórkowy marki S. (...) numer (...) o wartości 500 złotych na szkodę R. W. -

- tj. o czyn z art. 284§3 kk w zw. z art. 284§1 kk po przyjęciu wypadku mniejszej wagi;

M. M.postawiono zarzut, że:

w nieustalonym dniu października 2013r. w G.nabyła od D. M. za kwotę 50 złotych telefon komórkowy marki S. (...) numer (...) o wartości 500 złotych pochodzący z przestępstwa przywłaszczenia na szkodę R. W., przy czym na podstawie okoliczności towarzyszących zakupowi telefonu godziła się, że został on uzyskany w wyniku czynu zabronionego -

- tj. o czyn z art. 291§2 kk po przyjęciu wypadku mniejszej wagi;

Sąd Rejonowy w Brodnicy VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w G.wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2014r. (sygn. akt VIIK 105/14):

I. przyjmując, że D. M. dopuściła się czynu opisanego we wniosku o warunkowe umorzenie postępowania, tj. przestępstwa z art. 284§3 kk w zw. z art. 284§1 kk oraz uznając, iż wina i społeczna szkodliwość jej czynu nie są znaczne, na mocy art. 66§1 kk w zw. z art. 67§1 kk postępowanie karne wobec D. M. warunkowo umorzył na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

II. na mocy art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzekł od D. M. świadczenie pieniężne w wysokości 100 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

III. na mocy art. 100 kk orzekł wobec D. M. przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w wysokości 50 złotych,

IV. przyjmując, iż M. M.dopuściła się czynu opisanego we wniosku o warunkowe umorzenie postępowania, tj. przestępstwa z art. 284§3 kk w zw. z art. 284§1 kk oraz uznając, iż wina i społeczna szkodliwość jej czynu nie są znaczne, na mocy art. 66§1 kk w zw. z art. 67§1 kk postępowanie karne wobec M. M.warunkowo umorzył na okres próby wynoszący 1 rok,

V. na mocy art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzekł od M. M.świadczenie pieniężne w wysokości 200 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

VI. zwolnił D. M. i M. M.od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w części dotyczącej oskarżonej M. M.na jej niekorzyść. Wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 284§3 kk w zw. z art. 284§1 kk poprzez niezasadnie ich zastosowanie w punkcie IV wyroku do czynu opisanego we wniosku o warunkowe umorzenie postępowania oraz art. 291§2 kk poprzez niezasadne pominięcie tego przepisu w kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonej w punkcie IV wyroku czynu.

W związku z powyższym zarzutem prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że czyn oskarżonej M. M.wyczerpuje znamiona występku z art. 291§2 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się w całości zasadna, dlatego też Sąd Okręgowy uwzględniając podniesiony w niej zarzut zmienił wyrok w zaskarżonej części.

Nie kwestionując ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku ani nie sprzeciwiając się warunkowemu umorzeniu postępowania wobec oskarżonej, prokurator słusznie podniósł, że Sąd Rejonowy po trafnym uznaniu, iż oskarżona dopuściła się czynu opisanego we wniosku o warunkowe umorzenie postępowania, błędnie przyjął w sentencji wyroku, że czyn ten stanowił występek z art. 284§3 kk w zw. z art. 284§1 kk.

Istota zarzuconego oskarżonej czynu sprowadza się do nabycia telefonu pochodzącego z przestępstwa przywłaszczenia w okolicznościach wskazujących na to, że godziła się, że telefon został uzyskany w wyniku czynu zabronionego. Zarówno opis czynu zarzuconego (jak i przypisanego) oskarżonej oraz ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wyrokowania, ewidentnie świadczą o wyczerpaniu przez oskarżoną znamion czynu z art. 291§2 kk. Taką właśnie kwalifikację prawną zaproponował prokurator formułując wniosek o warunkowe umorzenie postępowania. Błędne zakwalifikowanie czynu oskarżonej Sąd Rejonowy dostrzegł na etapie sporządzania pisemnych motywów wyroku podając, że jego intencją było uznanie winy oskarżonej za wypadek mniejszej wagi paserstwa umyślnego.

W tej sytuacji nie pozostawało nic innego jak zmienić zaskarżony wyrok w punkcie IV, co też Sąd Okręgowy uczynił ustalając, że zachowanie oskarżonej wyczerpało znamiona występku z art. 291§2 kk.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy. Nie wystąpiły bowiem żadne uchybienia stanowiące bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia lub zmiany wyroku z urzędu.

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624§1 kpk sąd odwoławczy zwolnił oskarżoną z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych należnych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy słuszności gdyż postępowanie odwoławcze toczyło się a zaskarżony wyrok uległ zmianie z uwagi na błąd sądu I instancji.