Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marzena Polak (spr.)

Sędziowie SO Aleksandra Nowicka

SO Mirosław Wiśniewski

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 roku

sprawy:

M. W., oskarżonego o czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

B. G. oskarżonego o czyny z art. 279 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę;

oraz w trybie art. 435 kpk K. Z., oskarżonego o czyny z art. 279 § 1 kk

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 31 stycznia 2013 roku sygn. akt VIII K 1795/12

I.  zaskarżony wyrok zmienia w stosunku do wszystkich oskarżonych w ten sposób, że w punkcie V podpunkcie 1 przyjmuje, iż oskarżeni zobowiązani są do uiszczenia kwoty 58.496,81 zł (pięćdziesiąt osiem tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt sześć złotych i osiemdziesiąt jeden groszy);

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) na rzecz adwokata J. B. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) brutto, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonych M. W. i B. G. od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, a całością wydatków postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 214/13

UZASADNIENIE

K. Z., M. W. i B. G. zostali oskarżeni o to, że:

1. w dniu 27 września 2012 roku o godz. 3.50-4.00 w T. na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży z włamaniem do Zakładów Bukmacherskich w ten sposób, że po uprzednim wybiciu płytami chodnikowymi szyby w drzwiach wejściowych do Zakładów Bukmacherskich weszli do jego wnętrzna, gdzie po uprzednim włamaniu łomem obudowy automatu do gier o niskich wygranych z jego wnętrza zabrali w celu przywłaszczenia wyposażenie automatu w postaci hopera, czytnika wraz ze stakerem wartości 2.500 zł wraz ze znajdującymi się wewnątrz tych urządzeń pieniędzmi w kwocie 6.320 zł, powodując straty o łącznej wartości 8.820 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. zs. w O. - tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k , przy czym M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k - tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.

2. w dniu 27-28 sierpnia 2012 roku w B. na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży z włamaniem do Zakładów Bukmacherskich F.w ten sposób, że po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych, gdzie po uprzednim wyważeniu drzwiczek automatu do gier z jego wnętrzna zabrali w celu przywłaszczenia wyposażenie automatu w postaci czytnika i automatu do wypłacania pieniędzy o wartości 4.156 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. zs. w O., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k. - tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.

3. w dniu 30-31 lipca 2012 roku w B. na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do Zakładów Bukmacherskich F.w ten sposób, że po uprzednim podważeniu zamków w drzwiach wejściowych dostali się do jego wnętrza gdzie po uprzednim wyważeniu drzwiczek do automatu do gier z jego wnętrza zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 5.875 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. zs. w O., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia l8.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k. - tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.

4. w dniu 7 sierpnia 2012 roku w Ż. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do lokalu K. w ten sposób, że po uprzednim otworzeniu drzwi wejściowych łomem dostali się do wnętrzna, a następnie z dwóch automatów o niskich wygranych zabrali w celu przywłaszczenia wyposażenie automatów w postaci hoperów oraz stakerów wraz ze znajdującymi się wewnątrz tych urządzeń pieniędzmi powodując stratę o łącznej wartości 18.207 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. zs. w O., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

5. dniu 17 lipca 2012 roku w G., działając wspólnie i w porozumieniu dokowali kradzieży z włamaniem do lokalu U (...) w ten sposób, że po uprzednim wyważeniu łomem okna dostali się do wnętrzna skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 25 paczek papierosów rożnych marek, dwóch butelek wódki, kasetki z pieniędzmi, tj. mienia o łącznej wartości 1.240 zł na szkodę A. R., a następnie po wyłamaniu zamków zabezpieczających automat do gry dokonali zaboru stakera o wartości 900 zł z zawartością pieniędzy w nieustalonej ilości oraz uszkodzili czytnik do banknotów o wartości l.200 zł, tj. powodując łącznie stratę w wysokości co najmniej 2.100 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w W., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.200S r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sadu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

6. w dniu 23/24 sierpnia 2012 w G. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do pomieszczeń sklepu spożywczo-przemysłowego (...), w ^{( :)} ten sposób, że po uprzednim rozcięciu rakami krat na drzwiach wejściowych i podważeniu drzwi łomem dostali się do wnętrzna skąd zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze oraz trzydzieści paczek papierosów, tj. mienie o łącznej wartości 900 zł działając na skodę E. T., a następnie po wyłamaniu zamka zabezpieczającego automat do gier dokonali z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia stackera wraz z czytnikiem oraz banknotami, hoppera z zawartością bilonu, tj. mienia o łącznej wartości 4.331,77 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

7. w dniu 26/27 lipca 2012 roku we W. przy ul. (...) l C, działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do lokalu Zakładów Bukmacherskich F.w ten sposób, że po uprzednim wywarzeniu drzwi łomem dostali się do wnętrza lokalu, a następnie po wyłamaniu zamka zabezpieczającego automat do gier dokonali zaboru w celu przywłaszczenia elementów automatu do gry
w postaci hoppera i stakera oraz pieniędzy, tj. mienia o łącznej wartości 6.057,27 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

8. w dniu 9/10 lipca 2012 roku we W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do lokalu Zakładów Bukmacherskich F.w ten sposób, że po uprzednim wywarzeniu drzwi łomem dostali się do wnętrza lokalu, a następnie po wyłamaniu zamka zabezpieczającego automat do gier dokonali zaboru w celu przywłaszczenia elementów automatu do gry w postaci hoppera, stakera, czytnika oraz pieniędzy, tj. mienia o łącznej wartości 10.966,77 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

9. w dniu 3 lipca 2012 roku w G. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do (...), w ten sposób, że po uprzednim odgięciu rolety zewnętrznej drzwi wejściowych a następnie wyważeniu drzwi łomem dostali się do wnętrza, skąd po wyłamaniu zamka
zabezpieczającego automat do gier z jego wnętrza zabrali kasetkę z zawartością pieniędzy, tj. mienie o łącznej wartości 1.305 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym, M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l k.k., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.,

10. w dniu 16/17 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) l C, działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do pomieszczeń zakładów bukmacherskich (...) Sp. z o. o., w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach wejściowych dostali się do wnętrza, gdzie następnie dokonali włamania do automatu do gier i z jego wnętrza dokonali kradzieży pieniędzy w kwocie 545 zł działając w ten sposób na szkodę (...) Sp. z o. o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k., przy czym M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l kk, tj. o przestępstwo z art. 279 § l kk w zw. z art. 64 § l kk,

11. w dniu 29 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do lokalu Zakładów Bukmacherskich F.w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby w oknie wystawowym dostali się do wnętrza lokalu, a następnie po wyłamaniu zamka zabezpieczającego automat do gier dokonali zaboru w celu przywłaszczenia elementów automatu do gry w postaci hoppera, oraz pieniędzy, tj. mienia o łącznej wartości 948 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o przestępstwo z art. 279 § l kk, przy czym M. W. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 19.09.2008 r. do 24.04.2009 r. części kary 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18.02.2009 r. sygn. VIII K 471/08 za przestępstwo z art. 280 § l kk, tj. o przestępstwo z art. 279 § l kk w zw. z art. 64 § l kk,

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu, sygn. akt VIII K 1795/12, uznał oskarżonych: K. Z., M. W. i B. G. za winnych popełnienia czynów opisanych w punktach: od 1 do 11 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że oskarżeni działali w ramach ciągu przestępstw, to jest za winnych ciągu przestępstw z art. 279 § 1 k.k., a odnośnie W. za winnego ciągu przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wymierzył im kary: Z. i G. po 1 roku pozbawienia wolności, a W. 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na ich poczet, na podstawie art. 63 § 1 k.k., oskarżonym: W. i G. okresy tymczasowych aresztowań od 27 września 2012 roku do 31 stycznia 2013 roku.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesił wobec oskarżonego Z. warunkowo na okres 4 lat tytułem próby, oddając go w tym czasie, na podstawie art. 73 § 1 k.k., pod dozór kuratora sądowego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał solidarnie wszystkich oskarżonych do naprawienia w całości wyrządzonych przestępstwami szkód poprzez zapłatę na rzecz:

1. (...) Sp. z o.o. w O. kwoty 61 211, 81 zł,

2. A. R. kwoty 1 240 zł,

3. (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 2 100 zł,

4. E. T. kwoty 900 zł.

Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. 664, 20 zł brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu G. z urzędu.

Zwolnił w całości oskarżonych od uiszczenia opłat sądowych, zaś wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżyli: w istocie w całości oskarżony M. W. oraz w części dotyczącej orzeczenia o karze oskarżony B. G. i jego obrońca.

Oskarżony M. W. zarzucił:

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść w zakresie orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody, polegający na przyjęciu zawyżonych wartości szkód wynikających z popełnienia poszczególnych czynów przez oskarżonego

2.  Rażącą niewspółmierność orzeczenia o karze wynikającą z niesłusznego obciążenia go obowiązkiem naprawienia szkody w wysokości zbyt dużej w stosunku nie tylko do rzeczywistych szkód, ale i jego sytuacji finansowej

W oparciu o powyższe skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie kwoty zasądzonego na podstawie art. 46 § 1 kk odszkodowania do 15 tys. zł.

Obrońca oskarżonego B. G. zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego bezwzględnej kary 1 roku pozbawienia wolności w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy, co powoduje, że kara ta spełni należycie swoich funkcji w zakresie prewencji ogólnej oraz szczególnej oraz społecznego poczucia sprawiedliwości.

Powołując się na w/w zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku pozbawienia wolności na okres 4 lat tytułem próby.

Oskarżony B. G. podniósł zarzut rażącej niewspółmierności orzeczenia o karze, wynikającej z nieuwzględniającego jego zachowania po popełnieniu przestępstwa i pozytywnych zmian, jakie zaszły w jego życiu przyjęcia, że do wdrożenia do przestrzegania prawa oskarżonego, który przyznał się do winy konieczne jest orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz z określenia wysokości obowiązku naprawienia szkody bez uwzględnienia trudnej sytuacji finansowej oskarżonego.

Z treści środka odwoławczego wynika, że domagał się on zmiany zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności oraz obniżenie proporcjonalnie do możliwości zarobkowych oskarżonego wysokości obowiązku naprawienia szkody.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok został wprawdzie zmieniony w części dotyczącej orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody wobec wszystkich trzech oskarżonych (w tym - w trybie art. 435 kpk – również wobec K. Z., który nie zaskarżył orzeczenia sądu I instancji), jednakże u podstaw dokonanej zmiany nie legło uwzględnienie argumentacji zawartej w żadnej z wniesionych apelacji.

Dla zachowania czytelności wywodu sąd odwoławczy postanowił odnieść się łącznie do wszystkich złożonych środków odwoławczych, po kolei omawiając poruszone w nich zagadnienia.

Z najdalej idącej apelacji oskarżonego M. W. wynika, że mimo, iż generalnie domagał się on zmiany wyroku w zakresie orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody, to twierdząc, że nie ukradł tak wysokiej sumy pieniędzy, jak określono to w akcie oskarżenia, w istocie zakwestionował również prawidłowość ustaleń faktycznych. Na wstępie rozważań stwierdzić zatem należy, że uznając oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanych im przestępstw, sąd meriti słusznie przyjął, że ich okoliczności wyglądały tak, jak wynikało to z wersji oskarżenia, w szczególności – że popełnionymi przez siebie czynami oskarżeni wyrządzili poszczególnym pokrzywdzonym szkody w wysokości określonej w zarzutach aktu oskarżenia. Przyjęte w tym zakresie za podstawę wyroku ustalenia znajdują pełne odzwierciedlenie w zgromadzonych dowodach. Konsekwentne, zbieżne ze sobą wyjaśnienia oskarżonych, w tym i samego M. W., który przyznając się do popełnienia zarzucanych mu czynów, na rozprawie wyraźnie stwierdził, że „ zgadzają się zarówno miejsca popełnienia włamań, jak i wysokość zabranych pieniędzy oraz daty” (k. 1065v.), korespondują ze zgromadzonymi dokumentami.

Argumentacja zawarta w apelacji oskarżonego M. W. nie może ustaleń tych skutecznie podważać. Podane przez niego okoliczności nie dają wcale podstaw do przyjęcia, że określone w zarzutach aktu oskarżenia wartości szkód, których prawidłowość w toku całego dotychczasowego postępowania nie budziła wątpliwości oskarżonego, zostały zawyżone. Ze zgromadzonych dokumentów wynika, że w chwili zatrzymania po dokonaniu włamania do Zakładów Bukmacherskich przy ul. (...) w T. faktycznie znaleziono przy oskarżonych kwoty, których suma była niższa, niż wartość szkody wynikająca z dotyczącego tego czynu, zarzutu z pkt I aktu oskarżenia. Nie sposób jednak dać wiary obecnym, podanym w apelacji bez żadnego wyjaśnienia powodów nagłej zmiany dotychczasowego stanowiska, twierdzeniom M. W., że wraz z K. Z. i B. G. nie ukradli więcej pieniędzy. Z protokołów przeszukania zatrzymanych wynika, że - wbrew temu, co twierdzi w/w oskarżony – przy każdym z nich ujawniono inną ilość gotówki (k. 12, 18, 22). Nieprawdą jest zatem, że znaleziona przy M. W. kwota stanowiła jedną trzecią całego łupu. Samo zatrzymanie nie miało zaś miejsca zaraz po popełnieniu przestępstwa - tj. tuż potem - tylko w pewien czas później i nie zostało dokonane na miejscu przestępstwa, lecz w momencie, gdy sprawcy po podzieleniu się korzyściami z przestępstwa, opuszczali klatkę schodową w miejscu zamieszkania M. W.. Oskarżony miał zatem nie tylko czas, ale i sposobność, by ukryć część ukradzionej gotówki. Okoliczność, że „brakującej kwoty” nie znaleziono w trakcie przeszukania mieszkania K. W. nie wyklucza, że tak właśnie było. Wszak nie tylko w samym mieszkaniu, ale i na trasie ucieczki z miejsca zdarzenia, oskarżony mógł znaleźć stosowną kryjówkę dla skradzionych pieniędzy. Zauważyć należy, że z wyjaśnień K. Z. wynika, że M. W. i B. G. samodzielnie otwierali w tym czasie skrzynki i przesypywali pieniądze do reklamówki, zaś on sam nie widział tego dokładnie, bowiem biegł przed nimi (k. 120). Dobrze znający się i blisko współpracujący ze sobą od pewnego czasu w przestępczej działalności B. G. i M. W. (vide zapadłe wobec nich wyroki), mieli więc możliwość, by w tajemnicy przed nim ukryć część skradzionych pieniędzy, tak, by wspólnemu podziałowi między nich trzech podlegała mniejsza kwota.

Również i prawidłowość ustaleń co do wysokości szkód w wypadku pozostałych włamań nie budzi wątpliwości w świetle zgromadzonych dowodów, w szczególności w świetle konsekwentnych wyjaśnień oskarżonych, zwłaszcza tych złożonych przed sądem, w których składając wnioski o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, wyraźnie stwierdzili, że nie kwestionują m.in. wartości szkód wynikających z zarzutów.

Dokonane przez sąd meriti bezbłędne ustalenia faktyczne – dotyczące nie tylko zasadniczej kwestii sprawstwa oskarżonych, ale i szczegółowych okoliczności popełnienia czynów – znalazły trafne odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej oraz rozstrzygnięciu o karze.

Odnosząc się do zarzutu rażącej surowości kar, wynikającego z apelacji oskarżonego M. W. i obu środków odwoławczych wniesionych na korzyść oskarżonego B. G. , stwierdzić należy, że żadna z kar wymierzonych w/w oskarżonym nie cechuje się rażącą surowością w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Uwzględniając złożone przez oskarżonych w trybie art. 387 kpk wnioski, sąd I instancji słusznie uznał zaproponowane w nich, uzgodnione z prokuratorem, kary za ukształtowaną zgodnie z zasadami określonymi w art. 53 kk represję karną, adekwatną do ich podsumowanej zaskarżonym wyrokiem działalności przestępczej. Przychylając się do nich, sąd meriti trafnie ocenił społeczną szkodliwość czynów oskarżonych, ich zawinienie i w należy sposób uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar kary.

Sąd orzekający zasadnie przyjął też, że ani M. W., ani B. G. nie zasługują za zastosowanie wobec nich dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Obaj oskarżeni są osobami niepoprawnymi. Mimo swojego młodego wieku byli już (W. kilkakrotnie) karani sądownie za popełnienie przestępstw skierowanych - podobnie, jak 11 występków, których popełnienie przypisano im zaskarżonym wyrokiem – przeciwko mieniu. Stosowane wobec nich do tej pory środki resocjalizacyjne nie przyniosły jednak pożądanych rezultatów i nie powstrzymały ich przed ponownym naruszeniem prawa (B. G. w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary za identyczne przestępstwo, a M. W. w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk). Ich dotychczasowy tryb życia jednoznacznie świadczy zatem o tym, że jako osoby głęboko zdemoralizowane, obaj wymagają resocjalizacji w warunkach izolacji więziennej. Brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że resocjalizacja w warunkach wolnościowych tym razem byłaby wystarczająca do wdrożenia któregokolwiek z nich do przestrzegania prawa.

O zasadności skorzystania z instytucji z art. 69 kk wobec B. G. nie przekonuje w szczególności argumentacja zawarta we wniesionych na jego korzyść środkach odwoławczych . Nowe okoliczności w życiu oskarżonego, na które wskazał on w swojej apelacji – tj. fakt rejestracji w charakterze osoby bezrobotnej w PUP, podjęcie nauki w celu zdobycia kwalifikacji umożliwiających podjęcie pracy zarobkowej oraz rozpoczęcie terapii psychologicznej – bez wątpienia mają wymowę pozytywną. Niemniej jednak z uwagi na dotychczasowy tryb życia oskarżonego, który lekceważąc otrzymaną od sądu szansę na resocjalizację w warunkach wolnościowych, w okresie próby związanym z warunkowym zawieszeniem wykonania kary orzeczonej za czyn z art. 279 § 1 kk, dopuścił się w krótkim okresie czasu objętym zaskarżonym wyrokiem ciągu aż 11 tożsamych występków, niemożliwe jest racjonalne sformułowanie wyłącznie na tej podstawie pozytywnej prognozy co do jego zachowania na przyszłość i przyjęcie, że możliwość zarządzenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności stanowiłaby wystarczającą gwarancję przestrzegania prawa przez oskarżonego. Również i przyznanie się do winy, wyrażenie skruchy oraz krytyczna ocena własnego postępowania - jakkolwiek słusznie miały istotny łagodzący wpływ na wymiar kary - nie mogły niwelować wymowy okoliczności obciążających, świadczących o niepoprawności oskarżonego, które winny mieć najistotniejsze znaczenie dla stwierdzenia, czy rezygnacja z efektywnego wykonania kary pozbawienia wolności zapewni realizację wszystkich określonych w art. 53 kk celów kary wobec B. G.. Zupełnym nieporozumieniem jest natomiast twierdzenie, jakoby wymierzenie kary o charakterze bezwzględnym odbierało oskarżonemu szansę na zmianę postępowania. Nie wdając się w rozważania na temat istoty kary pozbawienia wolności, podnieść wystarczy, że oskarżony nie podjął jeszcze ani nauki, ani pracy. Brak jest w tej sytuacji jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że wykonanie kary pozbawienia wolności, wiążące się z oderwaniem go od dotychczasowego środowiska, przyniesie więcej szkody, niż pożytku, zwłaszcza, że pobyt w zakładzie karnym nie przekreśla możliwości kontynuowania przez niego edukacji, ani podjęcia pracy zarobkowej. Fakt, że inny oskarżony uzyskał karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, pomimo tego, że również był już karany, nie może zaś w ogóle stanowić przesłanki przesądzającej o tym, w jakiej postaci kara winna zostać orzeczona wobec B. G.. Aby zapewnić indywidualizację kary, decyzja o zasadności skorzystania ze środka probacyjnego bazować musi każdorazowo na ocenie okoliczności związanych z osobą konkretnego sprawcy i popełnionym przez niego czynem.

Generalnie zastrzeżeń nie budzą również pozostałe rozstrzygnięcia w ramach „orzeczenia o karze”, w szczególności orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody. Wyrok wymagał wprawdzie w tym zakresie pewnej korekty. Z akt sprawy wynika bowiem, że uwadze sądu meriti umknęło, iż ujawnione przy oskarżonych w czasie zatrzymania po dokonaniu włamania do Zakładów Bukmacherskich przy ul. (...) w T. pieniądze zwrócone zostały pokrzywdzonemu (...) Sp. z o.o. z/s w O., wyrównując tym samym część odniesionej przez niego szkody. Dostrzegłszy powyższe, niezależnie od zarzutów skarżących, sąd odwoławczy zmuszony był zatem stosownie zmniejszyć wysokość podlegającej kompensacie szkody o odzyskaną przez tego pokrzywdzonego kwotę. Jednakże wynikający z apelacji wszystkich skarżących postulat dalszego obniżenia wysokości zasądzonego odszkodowania - tj. poniżej wartości szkody istniejącej w chwili orzekania - nie zasługiwał na uwzględnienie. Skoro oskarżeni wyrządzili pokrzywdzonym swoim niezgodnym z prawem zachowaniem szkody w określonej wysokości, które do chwili zakończenia postępowania nie zostały przez nich naprawione, winni wyrównać je w całości. Zła sytuacja materialna, o której wspominają w swoich apelacjach obaj oskarżeni i fakt, że trudno będzie im zapłacić sumy zasądzone na podstawie art. 46 § 1 kk, ani okoliczność, że dokonując zabezpieczenia mienia w postępowaniu przygotowawczym prokurator stwierdził, że oskarżonemu grozi orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie co najmniej 15 tys. zł, na którą z kolei wskazuje M. W., nie stanowią tego rodzaju okoliczności, które mogłyby powodować obniżenie wysokości bezspornie należnego pokrzywdzonym odszkodowania. Dolegliwość związana z koniecznością jego zapłaty stanowi wszak normalną konsekwencję godzącego w ich dobra, bezprawnego zachowania oskarżonych.

W trybie art. 435 kpk sąd odwoławczy zmienił pkt V podpunkt 1 zaskarżonego wyroku również w stosunku do trzeciego ze współsprawców – K. Z., który nie zaskarżył orzeczenia - z uwagi na fakt, że te same względy, które przesądziły o korzystnej dla oskarżonych M. W. i B. G. zmianie wyroku, tzn. odzyskanie części skradzionych pieniędzy przez pokrzywdzonego, o którym mowa w pkt V.1 wyroku, uzasadniały dostosowanie kwoty zasądzonego również od niego na jego rzecz odszkodowania do wartości rzeczywiście istniejącej szkody, tj. kwoty 58.496,81 zł.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o przepisy § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawia za tym ich sytuacja materialna, oceniana z uwzględnieniem obciążeń wynikających z zaskarżonego wyroku.