Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Barbara Plewińska / spr /

Sędziowie - SO Marzena Polak

- SO Rafał Sadowski

Protokolant - st. sekr. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 roku

sprawy B. C.

oskarżonego o czyny z art. 65 § 4 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 23 stycznia 2013 roku sygn. akt II W 245/12

I.  na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk prostuje oczywistą omyłkę pisarską w podstawie wymiaru kary poprzez przyjęcie „art. 65 § 4 kks” w miejsce „art. 65 §4 kk”,

&

II.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że podwyższa wymierzoną oskarżonemu w punkcie I karę grzywny do 400,- / czterystu / z/.;

III.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

IV.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za drugą instancję, zaś wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 157/13

UZASADNIENIE

B. C. został oskarżony o to, że przechowywał w dniu 13 grudnia 2011 r. na targowisku miejskim w T. przy ul. (...) wyroby akcyzowe w postaci 2,79 kg pociętego tytoniu do palenia znajdującego się w 6 workach foliowych bez znaków akcyzy stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 7 kks na którym ciążył podatek akcyzowy w wysokości 1477,00 zł,

- tj. o wykroczenie skarbowe z art. 65 § 4 kks.

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 roku (sygn. akt II W 245/12) uznał oskarżonego B. C. za winnego popełnienia czynu zarzucanego w akcie oskarżenia, tj. wykroczenia skarbowego z art. 65 § 4 kks i za to na podstawie art. 65 § 4 kk wymierzył mu karę 150 złotych grzywny, zaś na podstawie art. 49 § 2 kks i art. 31 § 6 kks orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci tytoniu przechowywanego w magazynie Urzędu Celnego w T. pod pozycją magazynową (...) i zarządził jego zniszczenie.

Oskarżony został zwolniony od obowiązku uiszczenia opłaty, a wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciążony został Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł oskarżyciel publiczny zaskarżając wyrok w zakresie orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego.

Zarzucając wyrokowi orzeczenie kary rażąco niewspółmiernie łagodnej w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu oraz stopnia zawinienia oskarżonego, oskarżyciel wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzut apelacji oskarżyciela publicznego okazał się zasadny i odprowadził do zmiany zaskarżonego wyroku w kwestionowanym zakresie.

Należało się zgodzić ze skarżącym, że wymierzona oskarżonemu kara grzywny w wymiarze 150 złotych - biorąc pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz uprzednią karalność oskarżonego za tożsame czyny jak ten stanowiący przedmiot niniejszego postępowania - była niewspółmiernie łagodna. Dotychczasowa postawa oskarżonego wykazała, że orzeczona kara nie była w stanie spełnić celów wychowawczych i prewencyjnych.

Wyjść należało od tego, że oskarżony przechowywał tytoń w takiej ilości, że ciążył na nim podatek akcyzowy w wysokości 1.477 złotych. Oskarżony przechowywał 2,79 kg tytoniu. Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu jak i stopień jego winy nie uzasadniały orzeczenia kary grzywny w wymiarze 150 złotych, która biorąc pod uwagę okoliczności czynu była zbyt łagodna. Karą adekwatną uwzględniającą dyrektywy wymiaru kary będzie kara grzywny w wysokości 400 złotych.

Poza tym także postawa oskarżonego uzasadniała podwyższenie kary grzywny. Założenie Sądu Rejonowego, iż w dotychczasowym sposobie życia oskarżonego nie znaleziono podstaw by orzec karę grzywny wyższą niż 150 złotych okazało się całkowicie bezpodstawne. Na rozprawie apelacyjnej ujawniono bowiem - z inicjatywy oskarżyciela publicznego - dwa wyroki skazujące oskarżonego na kary grzywny za czyny z art. 65 § 4 kks tj. wyrok w sprawie II W 215/12 Sądu Rejonowego w Toruniu oraz w sprawie II W 12/13 Sądu Rejonowego w Toruniu. Oskarżony jest zatem sprawcą niepoprawnym. Już bowiem po raz trzeci w tym samym miejscu przechowywał wyroby tytoniowe bez znaków akcyzy, co oznacza, że zachowanie zarzucone mu a/o wniesionym w niniejszej sprawie nie miało ani przypadkowego, ani incydentalnego charakteru.

Co ważne, wszystkie czyny, za które oskarżony został ukarany dwoma poprzednimi wyrokami jak i czyn z niniejszej sprawy oskarżony popełnił dokładnie w tym samym miejscu tj. na targowisku miejskim przy ul. (...). Ujawnienie torby z tytoniem w dniu 13 grudnia 2011 roku przez funkcjonariuszy Izby Celnej (data popełnienia czynu stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania) oraz związane z tym prowadzenie postępowania w sprawie o czyn z art. 65 §4 kks, nie powstrzymały oskarżonego przed popełnieniem po raz kolejny identycznych czynów, których dopuścił się 18 lipca 2012 roku oraz 23 grudnia 2012 roku. Co więcej chronologicznie ostatni czyn (objęty wyrokiem w sprawie II W 12/13) oskarżony popełnił 23 grudnia 2012 roku czyli trzy miesiące po tym jak został ukarany w sprawie IIW 215/12 oraz miesiąc po tym jak w przedmiotowej sprawie zapadł wyrok nakazowy wymierzający mu karę grzywny 150 złotych.

Wszystko to przekonało, że oskarżony lekceważąco podchodził do wydawanych wyroków, a orzekane kary grzywny nie spełniły celów prewencyjnych. Wzgląd zatem na konieczność realizacji przez karę celów wychowawczych i zapobiegawczych przemawiał za podwyższeniem wymiaru orzeczonej przez sąd meriti kary grzywny do poziomu 400 złotych i w tym zakresie zaskarżony wyrok został przez sąd odwoławczy zmieniony.

Dodać należało, że zmianie wyroku w tym kierunku nie sprzeciwiała się sytuacja majątkowa oskarżonego, na którą powołał się sąd meriti formułując stanowisko, że brak jest podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary grzywny w wysokości wyższej niż 150 złotych. Sąd Rejonowy pominął, że zła sytuacja majątkowa nie powstrzymała oskarżonego przed trzykrotnym popełnieniem wykroczeń skarbowych. Co istotne, drugi z kolei czyn (objęty wyrokiem w sprawie II W 215/12) oskarżony popełnił mając świadomość prowadzenia niniejszego postępowania, a więc w sytuacji kiedy liczył się z tym, że poniesie karę o charakterze finansowym, zaś trzecie wykroczenie popełnił mając świadomość ukarania w sprawie II W 215/12 na karę grzywny w wysokości 300 złotych. Poza tym skoro oskarżony wygospodarowywał z budżetu domowego środki na trzykrotny zakup tytoniu w dużej ilości (w przypadku czynu z niniejszej sprawy chodziło o kwotę rzędu 210 złotych bowiem jak przyznał oskarżony za jeden półkilogramowy worek z tytoniem zapłacił 35 złotych, a worków takich miał aż sześć), to należało wyjść z założenia, że pozyska też środki na uiszczenie kary grzywny, która i tak w wymiarze 400 złotych nie jest karą surową.

Niezależnie od zarzutów podniesionych przez oskarżyciela publicznego zaskarżony wyrok został także zmodyfikowany - w drodze sprostowania - w zakresie podstawy prawnej wymiaru kary. Sąd Rejonowy omyłkowo wskazał, że podstawą prawną wymiaru kary był przepis „art. 65 § 4 kk", gdy tymczasem przypisał oskarżonemu czyn z art. 65 § 4 kks, a zatem podstawą prawną wymiaru kary stanowił właśnie ten przepis. W związku z powyższym sąd odwoławczy na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk sprostował oczywistą omyłkę pisarską w podstawie wymiaru kary poprzez przyjęcie przepisu „art. 65 §4 kks" w miejsce przepisu „art. 65 §4 kk".

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy utrzymał w mocy. Nie wystąpiły bowiem żadne uchybienia stanowiące bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia lub zmiany wyroku z urzędu w dalszej części.

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych należnych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawia za tym jego sytuacja majątkowa.