Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Toruniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Westphal

Ławnicy: ---

Protokolant: sekr. sąd. Marlena Ossowska

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 roku

sprawy z powództwa: Fundacji (...)z siedzibą w T.

przeciwko: Gminie Miasta T.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki Fundacji (...) z siedzibą w T. na rzecz pozwanej Gminy Miasta T. kwotę 14.400,00 zł (czternaście tysięcy czterysta) z tytułu zwrotu kosztów procesu,

III.  nie obciąża stron kosztami sądowymi.

Sygn. akt I C 476/16

UZASADNIENIE

Powódka Fundacja (...) z siedzibą w T. domagała się zapłaty przez pozwaną Gminę Miasta T. kwoty 754.611,93 zł. z ustawowymi odsetkami od kwot i dat wskazanych w pozwie.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu ( k. 328 – 343 ) .

Sąd ustalił , co następuje :

Powodowa Fundacja jest wpisana do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Prezydenta Miasta T. pod pozycją 378, jako podmiot prowadzący (...) Szkołę Podstawową z Oddziałami Przedszkolnymi „(...). W okresie od lipca 2011r. do grudnia 2014r. powódka korzystała z dotacji przekazywanych jej przez pozwaną Gminę Miasta T. .

okoliczności bezsporne,

Sąd zważył, co następuje :

Powódka wytoczyła niniejsze powództwo , gdyż uważa ,że pozwana Gmina przekazywała jej zaniżone dotacje . Zdaniem powódki istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy na podstawę dotacji powinny składać się wszystkie wydatki bieżące ponoszone przez pozwaną na przedszkola publiczne , czy jak wynika z przekazywanej dotacji , jedynie część tych wydatków . Pozwana przy ich naliczaniu nie uwzględnia wszystkich bieżących wydatków . Istotę roszczenia stanowi rozumienie pojęcia wydatków bieżących składających się na podstawę naliczenia dotacji ( k. 5 ) .

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymaga wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 § 1 k.p.c. Dotyczą one księgowości z zakresu działania jednostki samorządu terytorialnego w części dotyczącej oświaty oraz zadania polegającego na udzielaniu dotacji dla placówek oświatowych . W niniejszej sprawie „wiadomości specjalne” dotyczą zarówno znaczenia specyficznych pojęć z tej dziedziny, ich roli w obliczania dotacji , jak również samego procesu rachunkowego sprawdzenia prawidłowości obliczenia kwot przyznanych powódce.

W swoich pismach i na rozprawie obie strony prowadziły wywody z zakresu księgowości. Posługiwały się między innymi takimi pojęciami jak : „wydatki bieżące” , „Klasyfikacja dochodów, wydatków przychodów i rozchodów” , „wydatki określone w paragrafie 302” , „wskaźnik 0,3” , „wskaźnik dla rozdziałów 80146 i 80195” , „wskaźnik dla rozdziału 80148”, „dział 801 , rozdział 80104” . Obie strony powoływały się na przepisy o charakterze technicznym dotyczące sfery rachunkowej, księgowej np. „Klasyfikacja paragrafów, wydatków i środków” ( k. 33 ) . Tytułem przykładu można wskazać ,że znajduje się w niej szereg specjalistycznych pojęć np. „świadczenia na rzecz osób fizycznych” , „wydatki bieżące jednostek budżetowych” , „wydatki majątkowe”, a także oznaczeń liczbowych .

Powódka przedstawiła w pozwie szczegółowy sposób obliczenia , jej zdaniem , prawidłowej kwoty dotacji. Biegły musiałby nie tylko zweryfikować poprawność rozumowania powódki w zakresie interpretacji przepisów księgowych , ale także sprawdzić matematyczną prawidłowość obliczenia kwoty dochodzonej pozwem. Wszystkie te kwestie musiałyby stanowić przedmiot jego opinii . Bez jej sporządzenia sąd nie mógł wyrokować o merytorycznej zasadności powództwa.

W procesie cywilnym obowiązuje zasada kontradyktoryjności określona w art. 6 k.c. Przepis ten stanowi ,że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie , która z faktu tego wywodzi skutki prawne . W niniejszej sprawie obciążał on powódkę .

Z zasady kontradyktoryjności wynika także ,że sąd nie przeprowadza dowodów z urzędu – art. 232 k.p.c. W zdaniu 2 tego artykułu dopuszczono wprawdzie możliwość przeprowadzenia przez sąd dowodu niewskazanego przez stronę, ale nie może to mieć miejsce w przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika . W toku niniejszego procesu powódka była reprezentowana przez dwóch takich pełnomocników – adwokatów . Mimo to , nie zgłosiła wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego.

W art. 278 § 1 k.p.c. użyto sformułowania ,że „sąd … może wezwać” . Nie oznacza to jednak odstępstwa od kontradyktoryjności . Przepisu tego nie można bowiem interpretować w oderwaniu od zasad obowiązujących w procesie cywilnym oraz od ratio legis ustawy. Należy powtórzyć ,że ciężar dowodu obciąża strony. Pod tym względem wszystkie dowody są traktowane w ten sam sposób – to strona musi złożyć wniosek o ich przeprowadzenie. Nie sposób dopatrzeć się jakiegoś wyjątku , który w tym zakresie miałby być uczyniony dla dowodu z opinii biegłego.

Dowodu z opinii biegłego nie mogą zastąpić zeznania świadków . Dlatego sąd oddalił wnioski obu stron dotyczące przesłuchania wskazanych przez nie świadków.

Sąd oddalił także wniosek o zobowiązanie pozwanej do przedłożenia dokumentu RB 28 S. Nie można wykluczyć ,że w przypadku dopuszczenia dowodu z opinii biegłego miałby on zastosowanie przy jej sporządzeniu . Skoro jednak wniosek o dopuszczenie tego dowodu nie został złożony , to dołączenie kolejnego dokumentu było zbędne .

Reasumując , przyczyną oddalenia powództwa było nieudowodnienie przez powódkę zasadności swojego roszczenia.

Skoro powódka przegrała sprawę , to na podstawie art. 98 § 1 i § 3 oraz art. 99 k.p.c. została zobowiązana do zwrotu kosztów procesu pozwanej. Należy podkreślić ,że uzyskanie przez powódkę zwolnienia od kosztów sądowych , nie zwalniało jej od obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi – art. 108 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych . Na zasądzone koszty składało się wynagrodzenie pełnomocnika wynoszące 14.400 zł. Jego wysokość wynika z § 2 ust. 7 rozrządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. poz. 1804 ) .

Wobec przegrania przez powódkę sprawy ,żadna ze stron nie ponosi kosztów sądowych od których była ona zwolniona – por. art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 § 1 k.p.c.